ចម្លើយសារភាពទទួលបានពីការសួរចម្លើយរយៈពេល៩ម៉ោង ដកស្រង់ខ្លឹមសារពីឯកសារចម្លើយសារភាព J00392 តម្កល់នៅមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា
“សួរអស់រយៈពេល៩ម៉ោង នៅថ្ងៃទី១៥ ខែ៩ ឆ្នាំ១៩៧៦” គឺជាកំណត់សម្គាល់ដែល សមមិត្តវ៉ន បានចារនៅលើសេចក្តីសង្ខេបចម្លើយសារភាពលើកទី១របស់ មុំ ផានី រាយការណ៍ទៅថ្នាក់លើ។ សេចក្តីសង្ខេបចម្លើយសារភាពនេះ ត្រូវបានបញ្ចប់សព្វគ្រប់ និងអានឲ្យ មុំ ផានី ស្តាប់បានត្រឹមត្រូវ នៅថ្ងៃទី១៧ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៦។ យោងតាមឯកសារដដែលនេះ សមមិត្តវ៉ន បានរាយការណ៍ទៅថ្នាក់លើ ជំនួសឲ្យ “គណៈបញ្ជាការសាលាអប់រំយោធាភូមិភាគបូព៌ាទិស” ហើយការសួរចម្លើយទៅលើ មុំ ផានី ធ្វើឡើងដោយអ្នកសួរចំនួន៤នាក់ ដែលក្នុងនោះមានសមមិត្ត វ៉ន ផ្ទាល់ដែរ។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាខ្លឹមសារនៃចម្លើយសារភាពរបស់ មុំ ផានី។
មុំ ផានី ប្រើប្រាស់ឈ្មោះតែមួយជាឈ្មោះដើម និងឈ្មោះបដិវត្តតែម្តង។ នៅពេលដែលខ្មែរក្រហមឃាត់ខ្លួន ផានី មានវ័យ២៧ ឆ្នាំ។ នៅមុនចូលរួមជាមួយបដិវត្តខ្មែរក្រហម ផានី រៀនសូត្របានត្រឹមថ្នាក់ទី១០ (សង្គមចាស់)។ ផានី កើតនៅក្នុងគ្រួសារវណ្ណៈកសិករក្រីក្រ ដោយមានឪពុកឈ្មោះ មុំ ផុន និងម្តាយឈ្មោះ វ៉ា សាម។ ផានី មានស្រុកកំណើតនៅភូមិចុងសំរិត ឃុំបាទី ស្រុកចន្ទ្រា ខេត្តស្វាយរៀង។ ក្រោយមក ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានរើមករស់នៅក្នុងភូមិខ្នាញ ក្នុងឃុំស្រុកខេត្តដដែល ដើម្បីប្រកបរបរធ្វើស្រែចិញ្ចឹមជីវិត។ នៅមុនពេលធ្លាក់ខ្លួនជាកសិករ ឪពុករបស់ផានី ធ្លាប់ធ្វើជាទាហាននៅសម័យអាណានិគមបារាំង និងបានលាឈប់ពីមុខងារនេះនៅឆ្នាំ១៩៥០។ ក្រោយមក ឪពុករបស់ផានី បានចូលរួមធ្វើសកម្មភាពក្បត់ជាមួយវៀតណាម និងត្រូវអង្គការចាប់ខ្លួនបាន។ ផានី មានបងស្រី២នាក់ ប្អូនប្រុស២នាក់ និងប្អូនស្រីម្នាក់។ បងស្រីច្បង និងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ម្នាក់ ជាប្រជាជនសាមញ្ញ ចំណែកឯបងប្អូនប្រុសស្រីដទៃទៀតរួមទាំងគាត់ផ្ទាល់បានចូលរួមជាមួយបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម និងបម្រើការមុខងារផ្សេងៗពីគ្នា។
នៅថ្ងៃទី២៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧០ ផានីបានចូលបដិវត្តន៍នៅ ភូមិព្រៃមនោរម្យ ឃុំច្រកម្ទេស ស្រុកប្រសូត្រ ខេត្តស្វាយរៀង ដោយមានសមមិត្ត ភុន មាននាទីជាប្រធានសន្តិសុខស្រុកចន្ទ្រា ជាអ្នកនាំចូល និងត្រូវទទួលស្គាល់ដោយសមមិត្ត យ៉ា ដែលជាគណៈតំបន់២៣[1]។ នៅថ្ងៃទី៧ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧០ នៅពេលដែលផានី ទៅវាយនៅភូមិខ្នាញ ក៏ត្រូវខ្មាំងចាប់បាន និងយកទៅដាក់គុកអស់រយៈពេលប្រមាណ១៥ថ្ងៃ នៅក្នុងក្រុងស្វាយរៀង។ ក្រោយមក ផានី បានលួចរត់ចេញពីគុក នៅថ្ងៃទី៣០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧០។ បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃទី៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៤ ផានី បានផ្លាស់មកចូលជាសមាជិកយុវជន នៅភូមិស៊ីធរ ឃុំស៊ីធរ ស្រុកខ្សាច់កណ្ដាលវិញ ដោយមានសមមិត្ត សេក តុំ មានឋានៈជាពេទ្យមធ្យម និងសមមិត្ត ព្រុំ ឈាន ជាប្រធានខ ជាអ្នកឧទ្ទេសនាម និងមានការទទួលស្គាល់ពីសមមិត្ត ប៊ុន ផល្លី ដែលជាគណៈសេនាធិការឃ។ នៅទីនេះ ផានី ស្ថិតក្នុងអង្គភាព ឃ៥០១ ង១៨២ ដោយមាននាទីជាប្រធានក្រុម។
នៅមុនពេល ផានី ចូលជាសមាជិកក្នុងអង្គភាព ឃ៥០១ ង១៨២ គាត់បានមានទំនាក់ទំនងជាមួយខ្សែរយៈក្បត់រួចទៅហើយ។ នៅថ្ងៃទី២៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧១ បានជួបនិងទទួលការអប់រំចាត់តាំងពីឈ្មោះ នង សារឿន ដែលធ្វើការនៅមន្ទីរស្រុក ក្នុងភូមិចន្ទ្រា ឃុំចន្ទ្រា។ សមាជិកចំនួន៤នាក់ ទទួលបន្ទុកក្នុងការបំពេញបេសកកម្មនេះ ដែលក្នុងនោះរួមមាន៖ ១) នង សារឿន អាយុ៤៧ឆ្នាំ ជាជនជាតិខ្មែរ សក្តិ៥ ដែលជាអ្នកចាត់តាំង និងមានឋានៈជាលេខាបក្សស្រុកចន្ទ្រា ហើយ បុគ្គលនេះត្រូវបានអង្គការតំបន់២៣ចាប់ខ្លួន ដោយសារតែខុសសីលធម៌ទី៦[2], ២) ឡុង មុត អាយុ៤៦ឆ្នាំ ជាជនជាតិខ្មែរ សក្តិ៣តែងតាំងដោយសារឿន និងមានឋានៈជាប្រធានខ ហើយគាត់បានរត់គេចខ្លួនទៅស្រុកវៀតណាមបាត់ទៅហើយ, ៣) នេត ម៉ន អាយុ៤៦ឆ្នាំ ជាជនជាតិខ្មែរ ពាក់សក្តិ៤តែតាំងដោយសារឿន និងជាប្រធានខ ព្រមទាំងបានភៀសខ្លួនទៅជាមួយ ឡុង មុត និង ៤) មុំ ផានី ផ្ទាល់ដែលពាក់សក្តិ១តែងតាំងដោយសារឿនដូចគ្នា។ ក្រោយទទួលបានឋានៈ ឡុង មុត, នេត ម៉ន និងផានី ទទួលទិសដៅផែនការដើរណែនាំនារី តាមភូមិ-ឃុំ ឲ្យបានច្រើនយកមកនៅកន្លែងមន្ទីរស្រុកនិងឲ្យអ្នកទាំងនោះរៀនពេទ្យ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការរំលោភសែបកាមពាលាអាវ៉ាសែ។ ទាំងបីនាក់ អាចដើរសេរីតាមចិត្ត និងព្យាយាមអប់រំប្រមូលនារីឲ្យបានច្រើន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកទាំងបី ត្រូវខំរក្សាការសម្ងាត់ចៀសវាងបែកការណ៍ ពីព្រោះប្រសិនបើនរណាធ្វើឲ្យបែកការណ៍ អ្នកនោះត្រូវទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯង។
តាមរយៈការអនុវត្តផែនការនេះ ផានី ណែនាំអូសទាញបាននារីសរុប៥នាក់ ដើម្បីឲ្យសារឿន សែបកាម។ នារីទាំងនោះរួមមាន ១) នារី ចាន់ សារឿន អាយុ២១ឆ្នាំ ជាពេទ្យមកពីអង្គភាពមន្ទីរស្រុកចន្ទ្រា ហើយត្រូវសារឿនបំពានខ្លួនប្រាណ, ២) នារី នង សាម៉ៃ អាយុ១៨ឆ្នាំ មកពីអង្គភាពមន្ទីរស្រុកចន្ទ្រា និងត្រូវសារឿនបៀតបៀនរហូតមានផ្ទៃពោះ, ៣) នារី នាង សារិទ្ធ អាយុ២៣ឆ្នាំ ជាពេទ្យមកពីអង្គភាពមន្ទីរស្រុកចន្ទ្រា ដោយបន្ទាប់ពី សារឿន បំពានរួច ត្រូវបានបញ្ជូនទៅផ្ទះវិញ, ៤) នារី វ៉ាន់ សាវ៉េត អាយុ២១ឆ្នាំ ជាពេទ្យមកពីអង្គភាពមន្ទីរស្រុកចន្ទ្រា ដោយក្រោយពីត្រូវសារឿនបំពានរហូតមានផ្ទៃពោះ បានវិលត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ និង ៥) នារី អ៊ុក មឿន អាយុ២៣ឆ្នាំ ជាពេទ្យមកពីអង្គភាពមន្ទីរស្រុកចន្ទ្រា និងបានវិលត្រលប់ទៅផ្ទះបន្ទាប់ពី សារឿន បំពានរហូតមានផ្ទៃពោះ។ ក្រៅពីសមិទ្ធផលក្បត់ដែលផានី សម្រេចបានខាងលើ សមមិត្តរួមផែនការរបស់គាត់គឺ ឡុង មុត និង នេត ម៉ន ក៏បានអូសទាញនារីចំនួន២០នាក់ផ្សេងទៀត ហើយនារីទាំងនោះ សុទ្ធតែត្រូវបាន សារឿន បំពាន និងភាគច្រើនមានផ្ទៃពោះ ព្រមទាំងវិលត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ។
ក្រៅពីអនុវត្តផែនការក្បត់ដែលទទួលបានពីសារឿន មុំ ផានី ថែមទាំងបានអូសទាញកម្លាំងបន្ថែមបានថែមម្នាក់ទៀត។ នៅថ្ងៃទី៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧១ ផានី អូសទាញឈ្មោះ ទិត សាវុន អាយុ២៤ឆ្នាំ ជាជនជាតិខ្មែរឲ្យចូលរួមជាខ្សែបណ្តាញក្បត់របស់ខ្លួន។ ទិត សាវុន ធ្លាប់បំពេញការងារនៅអង្គភាពស្រុកចន្ទ្រា និងបានផ្លាស់មកធ្វើជាយុទ្ធជននៅអង្គភាពទ័ពតំបន់២៣។ ក្រោយមក សាវុន ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ដោយសារតែបានខុសសីលធម៌ទី៦ជាមួយនារី មិនស្គាល់ឈ្មោះម្នាក់។ ផានី នៅតែបន្តដើរបំផុសបំផុលបងប្អូននៅក្នុងអង្គភាព ឲ្យធ្វើការតស៊ូប្រឆាំងបដិវត្តន៍ និងឲ្យដើរណែនាំ យុវជន-យុវនារីឲ្យអនុវត្តរបបសង្គមចាស់ គឺដើរលេងសែបកាមពាលាអាវ៉ាសែ ដើម្បីឲ្យស្អុយនូវវប្បធម៌បដិវត្តន៍។
បន្ទាប់ពីផ្លាស់មកអង្គភាព ឃ៥០១ ង១៨២ ផានី បានបន្តធ្វើសកម្មភាពក្បត់នៅក្នុងកម្រិតបុគ្គល។ គាត់មិនសូវធ្វើការងារពលកម្មដែលចាត់តាំង ឬធ្វើចុងដៃចុងជើង ដោយសារតែខ្ជិលនិងធុញទ្រាន់ចំពោះការងារទាំងនោះ។ ផានី ថែមទាំងសម្ញែងអាកប្បកិរិយានិយាយស្តីមិនសមរម្យដាក់មិត្ត និងបង្ហាញចរិតរឹងរុះមិនព្រមដាក់ខ្លួនឲ្យសមូហភាពកសាង។ បន្ថែមលើសពីនេះ ផានី បានបាញ់ធ្វើការបាញ់បោះគ្រាប់រំសេវ នៅពេលបែកភ្នំពេញ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីអង្គការ។ ជាចុងក្រោយ នៅថ្ងៃទី៧ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៥ ផានី បានទៅលួចយកស្រូវរបស់អង្គការនៅក្រុងស្វាយរៀងចំនួន២បាវ យកទៅជូនគ្រួសាររបស់ខ្លួននៅផ្ទះដោយគ្មានការអនុញ្ញាតទៀតផង។ អង្គការ បានធ្វើការស្រាវជ្រាវនិងឃាត់ខ្លួន មុំ ផានី ព្រមទាំងធ្វើការសួរចម្លើយនៅថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៦៕
អត្ថបទដោយ សុភ័ក្រ្ត ភាណា
[1] តំបន់២៣ ស្ថិតនៅក្នុងខេត្តស្វាយរៀង ដែលជាផ្នែកមួយនៃភូមិភាគបូព៌ានៅក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ សូមមើលផែនទីភូមិសាស្ត្រកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ៖ https://www.dccam.org/wp-content/uploads/02_Justice/Archives_Physical_Evidence/MAP-OF-DEMOCRATIC-KAMPUCHEA-1976.pdf
[2] ក្រមសីលធម៌ទី៦របស់ខ្មែរក្រហមផ្តោតលើ សកម្មភាពបំពានឬខុសសីលធម៌ផ្នែកផ្លូវភេទ។ សូមអាន៖ https://www.cambodialpj.org/wp-content/uploads/2023/01/DCCAM_CLPJ_ISSUE3_email.pdf