ជំរំណងម៉ាក់ម៉ុនបង្កើតឡើង គឺសម្រាប់ជាគោលដៅមូលដ្ឋានយុទ្ធសាស្ត្រយោធាចលនាសេរីការជាតិ​។ ហេតុនេះ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ក៏អញ្ជើញលោក គង់ ស៊ីលាស់[1] អតីតនាយទាហានជើងទឹកសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ មកពីប្រទេសបារាំងមកដឹកនាំចលនាសេរីការជាតិ ក្នុងគោលបំណងប្រឆាំងនឹងរបបកុម្មុយនីស្ត និងគាំទ្រសម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ។ មួយវិញទៀតគឺដើម្បីផ្ដល់ជាទីជម្រក និងជំនួយអាហារដល់ជនភៀសខ្លួនខ្មែរ ដែលរត់គេចពីភាពភ័យខ្លាចនៃការវាយប្រយុទ្ធគ្នារវាងយោធាវៀតណាម និងខ្មែរក្រហម។

បង្គោលឡាក់លេខ ៤៣ នៅ​ខាង​ទឹក​ដី​​ថៃ​ស្ថិត​ក្នុង​ភូមិ​ថ្មី​​ ឃុំ​ណន​ម៉ា​ក់​​មុន ស្រុក​គោក​ធ្យូង​ ខេត្ត​ស្រះ​កែវ​ ទល់​នឹង​ទឹក​ដី​កម្ពុជា​​​ ក្នុង​ភូមិ​ព្រៃ​ចាន់​ ឃុំ​អូរ​បី​ជាន់ ស្រុក​​អូរ​ជ្រៅ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ​​គឺជាទីតាំងភូមិសាស្ត្រមួយដ៏សំខាន់ និងរសើបបំផុតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃចលនាតស៊ូខ្មែរក្រោយរបបខ្មែរក្រហម ជាពិសេសចលនាសេរីការជាតិ ដែលដឹកនាំដោយលោក ញឹក ប៊ុនឆៃ[2] និងលោក គង់ ស៊ីលាស់ ដែលគេហៅថាជំរំណងម៉ាក់ម៉ុន នៅក្បែរបង្គោលឡាក់លេខ៤៣។ យោងតាមបទសម្ភាសន៍របស់លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បង្គោលនេះបានក្លាយជាចំណុចគន្លឹះក្នុងការបង្កើតមូលដ្ឋានយោធាដំបូងរបស់ចលនានេះនៅដើមឆ្នាំ ១៩៧៩។

ថ្ងៃទី ១ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានដឹកនាំកម្លាំងដំបូង ១២ នាក់ ចេញពីជំរំជនភៀសខ្លួននៅថៃសាម៉ាត្រ ទៅកាន់ភូមិណងម៉ាក់ម៉ុនរបស់ថៃ។ ការបង្កើតកម្លាំងតស៊ូរបស់លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ ដោយមានជំនួយពីមិត្តភក្តិជនជាតិថៃម្នាក់ដែលជាអតីតទាហានឈុតខ្មៅដែលរស់នៅភូមិណងម៉ាក់មុន ព្រំដែលខ្មែរថៃ ក្បែបង្គោលឡាក់លេខ៤៣ និងផ្តល់ទីតាំងសម្រាប់បង្កើតជាមូលដ្ឋានយោធា សម្រាប់ការតស៊ូប្រឆាំងកងទ័ពវៀតណាមនៅកម្ពុជា នឹងការផ្គត់ផ្គង់អាវុធដែលដកហូតបានពីខ្មែរក្រហម និងអ្នកភូមិយកមកដោះដូរ យកដូរយកសម្ភារ និងស្បៀងអាហារ បានជាង៣០០ដើម ។  មុនពេលលោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បោះទីតាំងទល់មុខភូមិណងម៉ាក់ម៉ុន  លោកត្រូវដើរមើលបង្គោលឡាក់ឱ្យដឹងថា ជាដីរបស់ខ្មែរ ឬដីថៃ។ ពេលដែលបោះទីតាំងលើទឹកដីខ្មែរ នៅមុខភូមិណងម៉ាក់ម៉ុនរបស់ថៃ លោកញឹក ប៊ុនឆៃ ត្រូវជម្រាបទៅមេទាហានថៃ អំពីការបង្កើតក្រុមទាហានតស៊ូ ដែលបោះទីតាំង  នៅក្បែរបង្គោលឡាក់លេខ ៤៣ ឱ្យខាងទាហានថៃដឹង កុំឱ្យមានការច្រឡំ អាចមានការបាញ់ផ្លោងដាក់បន្ទាយខាងខ្មែរ។ ជំរំតស៊ូនេះយើងបាននាំគ្នាហៅជំរំណងម៉ាក់ម៉ុន ពីព្រោះវាស្ថិតនៅខាងមុខភូមិណងម៉ាក់ម៉ុនរបស់ថៃ និងមានប្រជាជនមួយចំនួនហៅ ចលនាសេរីកាជាតិ ព្រោះមាននិមិត្តសញ្ញារូបរាហ៊ូ និងមានស្លឹកឈើពណ៌ខៀវ រាហ៊ូលេបព្រះច័ន្ទពណ៌ក្រហម ដែលមានន័យថា«សេរី ប្រឆាំងជាមួយកុម្មុនីស្ត‍​‍» ប្រជាជនមួយចំនួនទៀតហៅជំរំរាហ៊ូ ។

ជំរំណងម៉ាក់ម៉ុន ឬហៅជំរំចាស់ មុខភូមិណងម៉ាក់ម៉ុនរបស់ថៃ នៅជិតឡាក់លេខ៤៣ ពេលដែលលោក ញឹក ប៊ុនឆៃ បានពង្រីកកម្លាំងកងទ័ពបានរាប់រយនាក់ ដោយសារពេលនោះកងទ័ពវៀតណាមរណសិរ្សសាមគ្គីសង្រ្គោះជាតិ គាត់វាយពួកខាងកងទ័ពខ្មែរក្រហមនេះ នៅស្វាយចេក ទ្រាស ដូណយ វ៉ៃគ្នា៣យប់ ៣ថ្ងៃ វ៉ៃគ្នាខ្លាំង។ ក្រោយមកខ្មែរក្រហមបាក់ទ័ពនាំគ្នារត់ទៅកាន់ព្រំដែននៅខាងមុខភូមិណងម៉ាក់ម៉ុន ក្បែរឡាក់លេខ៤៣ ខ្មែរក្រហមក៏ស្លាប់ជាច្រើន។ លោកញឹក ប៊ុនឆៃ ដើរប្រមូលកាំភ្លើង គាត់មានកែនរទេះគោដឹកកាំភ្លើង គាត់ធ្វើការបាញ់ស្ទាក់យករទេះគោបាន៣០ទៅ៤០គ្រឿង ធ្វើការពង្រីកកម្លាំងបានច្រើន ដោយសារបានកាំភ្លើងពីខ្មែរក្រហមបាក់ទ័ពដែលកងទ័ពវៀតណាមវ៉ៃ។

នៅតាមបណ្តោយព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ មានទំនប់ប្រឡាយមួយ ដែលយោធាថៃបានជីកទំនប់ប្រឡាយដើម្បីការពារ ខ្លាចរថក្រោះវៀតណាមចូលទៅដីថៃ និងម្យ៉ាងវិញទៀតថៃអាចបង្ហាញជាព្រំដែន។ទំនប់នោះមានចម្ងាយប្រហែល១០០គីឡូម៉ែត្រជាង ជីកចាប់ពីបង្គោលឡាក់លេខ៤៩ ក្រុងប៉ោយប៉ែត រហូតដល់ បង្គោលឡាក់លេខ៤១ ចំការគ និងជីកបន្តជើងភ្នំដងរែក មុំបីរហូតដល់ចុងក្រោយគេ បង្គោលឡាក់លេខ២៧ និងបង្គោលឡាក់លេខ២៨ មកដល់ដីរាប។  ទំនប់ មានកម្ពស់លិចក្បាល ខ្នងទំនប់ធំប្រហែល៥ទៅ៦ម៉ែត្រ ឡានអាចបើកបាន។ ចំណែកប្រឡាយប្រហែល៤ទៅ៥ម៉ែត្រ ហើយជម្រៅចូលប្រហែល ២ម៉ែត្រកន្លះ មានទឹករហូត ហើយ ទំនប់ ប្រឡាយនៅមានរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៩ នៅពេលដែលកងទ័ពវៀតណាម បានចូលមកបណ្តេញរបប ប៉ុល ពត គាត់បានរត់ភៀសខ្លួនទៅរស់នៅតាមបណ្តោយព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ ហើយទីកន្លែងដែល គាត់រស់នៅ យោធាថៃ បានជីកទំនប់និង ប្រឡាយនៅតាមបណ្តោយព្រំដែនទាំងអស់ ចាប់ពីបង្គោលឡាក់លេខ៤៩ក្រុង ប៉ោយប៉ែត រហូតដល់ បង្គោលឡាក់ លេខ២៧ និង លេខ២៨ ជើងភ្នំដងរែក។ ការជីកទំនប់ប្រឡាយរបស់ថៃនោះ ញឹក ប៊ុនឆៃ លោកមានប្រសាសន៍ថាថៃជីកទំនប់ប្រឡាយនោះ ពុំបានជីកនៅក្នុងទឹកដីរបស់ខ្លួនទេ គឺជីកតាមព្រំបង្គោលឡាក់ ថៃបានជីកទំនប់ប្រឡាយនៅក្នុងខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែន កម្ពុជា-ថៃ ហើយមានកន្លែងខ្លះ ថៃ បានជីកចូលមកក្នុងទឹកដីកម្ពុជាយើងមួយចំនួន។

[1] ជាប្រធានចលនាតស៊ូសេរីការជាតិ ហៅម៉ូលីណាកា https://en.wikipedia.org/wiki/MOULINAKA

[2] យោងតាមមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា,លោកឡុង ដានី សម្ភាសន៍ជាមួយឯកឧត្តមញឹក ប៊ុនឆៃ។

អត្ថបទដោយ កែវ សំភី