ខ្មែរក្រហមបានសម្លាប់សាច់ញាតិខ្ញុំ អស់ចំនួន១៤នាក់
(ស្វាយរៀង) ៖ ម៉ុក សារ៉េន អាយុ៧៦ឆ្នាំ ជាកសិករ មានបងប្អូន១៣នាក់ រស់នៅភូមិពោធិ៍តារស់ ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង។
សារ៉េន មិនទទួលបានការអប់រំច្រើនទេ ដោយសារតែគាត់មានបងប្អូនច្រើន និងគួបផ្សំចំពេលប្រទេសមានសង្រ្គាម។ សម័យ លន់ នល់ សារ៉េន រស់នៅស្រុកកំណើតភូមិពោធិ៍តារស់។ ពេលនោះក្នុងភូមិមានការទម្លាប់គ្រាប់បែកជាញឹកញាប់នាំឲ្យមានការខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិ និងបានសម្លាប់សត្វពាហនៈ និងជីវិតមនុស្សអស់ជាច្រើន។
ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សារ៉េន និងគ្រួសារទទួលរងទុក្ខវេទនាខ្លាំងដោយសារតែប្តីរបស់គាត់ជាទាហានរបប លន់ នល់។ សារ៉េន បាននិយាយថា ប្តីរបស់គាត់ ឈ្មោះ គង់ សំ ត្រូវបានសម្លាប់ពេលដែលខ្មែរក្រហមចូលដល់ខេត្តស្វាយរៀង។ សារ៉េន និងបងប្អូននៅខេត្តស្វាយរៀងត្រូវបានគេប្រើឲ្យធ្វើស្រែ ជីកទំនប់ និងលើកប្រឡាយ។ កូនរបស់គាត់ រស់នៅកងកុមារ។ ឪពុកធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យ។ ចំណែកម្តាយមើលថែទាំក្មេងតូចៗ។ សារ៉េន និយាយថាសម័យនោះធ្វើការតាំងពីព្រលឹមរហូតដល់យប់ជ្រៅ ឬបន្តដល់ព្រឹកបន្ទាប់។
ក្រោយពីប្តីស្លាប់ សារ៉េន និងគ្រួសារ ត្រូវបានជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅខេត្តបាត់ដំបង។ សារ៉េន និយាយថា ពេលជម្លៀសមានលក្ខខណ្ឌលំបាកខ្លាំង ទាំងការធ្វើដំណើរ ការស្នាក់នៅ និងរបបអាហារ។ អ្នកជម្លៀសត្រូវរែកសម្ភារៈចំាបាច់ដូចជា៖ ចាន ឆ្នាំង អង្ករ និងខ្លះរែកសមាជិកគ្រួសារដែលមានវ័យចាស់ និងមានជំងឺ។ ការធ្វើដំណើរភាគច្រើនគឺដោយថ្មើរជើង លើកលែងតែពេលឆ្លងទន្លេអ្នកលឿងមានកប៉ាល់ឆ្លងបន្តទៅភ្នំពេញ។ ពេលនៅដល់ភ្នំពេញ ខ្មែរក្រហមបានចែកសម្ភារៈមួយចំនួនឲ្យអ្នកជម្លៀសដូចជា សំលៀកបំពាក់ ប្រេងកូឡា និងក្រមា និងឲ្យស្នាក់នៅភ្នំពេញ ម្តុំច្បារអំពៅចំនួនបីថ្ងៃ។ ក្រោយមកខ្មែរក្រហមបានបន្តជម្លៀសតាមរថភ្លើង ពីភ្នំពេញមួយថ្ងៃមួយយប់ទៅខេត្តបាត់ដំបង។ សារ៉េន និងគ្រួសារ គេបានឲ្យទៅរស់នៅតំបន់ស្តុកបាវឹក។
នៅទីនោះ សារ៉េន និយាយថា ស្ថានភាពរស់នៅលំបាកខ្លាំងព្រោះនៅក្នុងព្រៃ និងត្រូវសង់ជម្រដោយខ្លួនឯង។ នៅទីនោះ អង្គការបានបែងចែកកម្លាំងគ្រួសាររបស់ សារ៉េន ទៅតាមកងផ្សេងៗដូចជា កងកុមារត្រូវដើររើសអាចម៍គោ និងកាប់កន្ទ្រានខែត្រយកទៅធ្វើជី និងដើររើសគួរស្រូវ។ ការធ្វើការនៅក្នុងកងចល័តត្រូវធ្វើស្រែចម្ការ ជីកទំនប់ លើកប្រឡាយ ចំណែកចាស់ៗត្រូវធ្វើការនៅសហករណ៍រោងបាយ។
រឿងរ៉ាវដែល សារ៉េន ចងចាំមិនភ្លេចនោះគឺការដែលគាត់មិនអាចទៅមើលថែទាំម្តាយ របស់ខ្លួននៅពេលឈឺ។ រហូតដល់គាត់ស្លាប់។
សារ៉េន៖ «ខ្មែរក្រហមមិនអនុញ្ញាតឲ្យសាច់ញាតិណាម្នាក់នៅមើលអ្នកជំងឺឡើយ ដោយគេនិយាយថា គាត់មិនមែនជាពេទ្យ ដូចនេះខំតែធ្វើការទៅ។ ម្តាយខ្ញុំមិនទទួលបានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ គាត់ទទួលបានតែថ្នាំរាងមូលៗដូចអាចម៍ទន្សាយ គេបានទុកគាត់ចោលរហូតដល់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ និងស្លាប់»។
របបអាហារគ្រួសារ សារ៉េន ទទួលបានមិនខុសពីប្រជាពលរដ្ឋទូទៅទេគឺរបបបាយឬបបរមួយវែក ក្នុងមួយពេល(ថ្ងៃនឹងល្ងាច)។
ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សារ៉េន បានបាត់បង់សមាជិកគ្រួសាររួមមាន៖ ប្តី ម្តាយ ព្រមទាំងបងប្អូនប្រុស ស្រី សរុបទាំងអស់១៤នាក់ ដោយសារអត់អាហារ ធ្វើការហួសកម្លាំង ព្យាបាលមិនត្រឹមត្រូវ និងនាំយកទៅសម្លាប់។
ក្រោយរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ សារ៉េន កូនស្រី និងឪពុកបានត្រឡប់មករស់នៅឯខេត្តស្វាយរៀង ជាស្រុកកំណើតវិញ។ បច្ចុប្បន្ន សារ៉េន មានជំងឺលើសឈាម ជំងឺឈឺក្រពះ ជំងឺគ្រុនពោះវៀន និងជំងឺឈឺសន្លាក់។
សម្ភាសន៍ដោយ ឃួន រស្មី នៅថ្ងៃទី២០ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២១
អត្ថបទដោយ អេង សុខម៉េង