អ្នកដឹកត្រីទៅដាក់នៅកងចល័តនីមួយៗ
(សៀមរាប) ៖ ឡែម លាត មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិតាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ លាត មានកូនទាំងអស់ប្រាំមួយនាក់ ប្រុសប្រាំនាក់ និងស្រីមួយនាក់។ លាត បានរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០ នៅក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម។ លាត បានសម្រចចិត្តឈប់ពីការសិក្សាដោយសារតែគាត់គ្មានសមត្ថភាពក្នុងការរកថវិកា។លាតបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០។
ខ្មែរក្រហមចាប់ផ្ដើមចូលកាន់កាប់នៅឃុំកន្រ្ទាំងក្នុងចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៣និង១៩៧៤។លាត មានតួនាទីជាអ្នកដឹកត្រីទៅដាក់នៅកងចល័ត។ នៅពេលព្រឹក លាត ត្រូវជិះទៅឃ្លាំងដើម្បីយកត្រីទៅកងចល័ត ដោយក្នុងមួយថ្ងៃ លាតត្រូវដឹកត្រីឲ្យបានប្រាំបីគីឡូក្រាម។ពេលដែលលាតមានតួនាទីជាអ្នកដឹកត្រី លាត បានទទួលបានអង្ករមួយកំប៉ុងក្នុងមួយថ្ងៃ។ប៉ុន្តែរបបអាហាររបស់លាត ត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរពេលដែលអង្គការបានយកគាត់មករស់នៅក្នុងសហករណ៍វិញ។
បន្ទាប់មកលាត ត្រូវបានអង្គការចាត់តាំងឲ្យទៅខេត្តព្រះវិហារ។លាតបានធ្វើដំណើរទៅខេត្តព្រះវិហារដោយជិះរទេះ ហើយក៏បានឃើញទាហានខ្មែរក្រហមអូសមនុស្សយកទៅរៀនសូត្រផងដែរ។អង្គការបានឲ្យលាតដើររកអង្ករ ជាមួយព្រានបាញ់សត្វ។
លាត មិនដែលជួបប្រទះនឹងការសម្លាប់ប្រជាជនស្លូតត្រង់នោះទេ។ប៉ុន្តែលាតបានដឹងថានៅពេលណាដែលអង្គការប្រើប្រាស់ពាក្យយកទៅរៀនសូត្រនោះ មានន័យថាខ្មែរក្រហមនឹងយកទៅសម្លាប់។ តាមតែលាត បានដឹងមក ពេលដែលខ្មែរក្រហមយកប្រជាជនទៅសម្លាប់ម្ដងៗ អង្គការ តែងតែយកមនុស្សយ៉ាងតិច២០ទៅ៤០នាក់ឲ្យឈរជាជួរឡើងឡាន ហើយក៏បានបាត់ខ្លួនជារៀងរហូត។
ភាគច្រើនប្រជាជនចាស់មិនសូវប្រឈមមុខក្នុងការសម្លាប់ដោយខ្មែរក្រហមទេ។ប្រជាជនថ្មីត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាត់ទុកជាសត្រូវហើយប្រឈមមុខនឹងការធ្វើបាប ធ្វើទារុណកម្មនិងការសម្លាប់ជាដើម។ ដូច្នេះប្រជាជនថ្មីទាំងអស់តែងតែមានការប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការធ្វើអ្វីមួយ ដើម្បីចៀសវាងការធ្វើទារុណកម្មពីទាហានខ្មែរក្រហម។
លាត បានចូលធ្វើជាកងទ័ពជាមួយនិងទាហានវៀតណាម។នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩០ លាត បានជាន់មីនបណ្ដាលឲ្យពិការជើងខាងឆ្វេង។ សព្វថ្ងៃ ក្រៅពីពិការជើង លាត មានជំងឺរបេង។ក្រៅពីនេះទៀត លាត បានធ្លាប់វះកាត់ដោយសារជំងឺទាចទឹក។
សម្ភាសន៍ដោយ ផា សុភាក់
អត្ថបទដោយ ហៀង នីតា