(រតនគិរី)៖  ពឺញ ឈង មានអាយុ ៨៥ឆ្នាំ ជាកសិករជនជាតិភាគដើមតិចកាវែត សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិត្រាក់ ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។

ពឺញ ឈង បានរៀបរាប់ថា ប្រជាជននៅសម័យនោះត្រូវបានខ្មែរក្រហមបែងចែកឲ្យរស់នៅរួម ធ្វើការរួម និងហូប​រួមតាមក្រុមសហករណ៍ដែលខ្មែរក្រហមបានបង្កើត។ គាត់ត្រូវបានរស់នៅ និងព្រាត់ប្រាសពីក្រុមគ្រួសារ ដោយសារខ្មែរក្រហមបានបែងចែកប្រជាជនឲ្យទៅធ្វើការ និងរស់នៅដាច់ដោយឡែកទៅតាមវ័យ។

សង្គមខ្មែរដែលធ្លាប់តែមានវប្បធម៌ប្រពៃណី និងទំនៀមទម្លាប់ល្អផូរផង់ ត្រូវបានខ្មែរក្រហមហាមប្រាម និងលុបបំបាត់ចោល។ ទ្រព្យសម្បត្តិផ្សេងៗត្រូវបានខ្មែរក្រហមប្រមូលទុកជារបស់រួម។

ពឺញ ឈង គឺជាកងឈ្លបម្នាក់ គាត់និងកងឈ្លបម្នាក់ទៀតត្រូវចាំតាមដាន និងត្រួតពិនិត្យក្រុមការងារ ដោយចាប់យកអ្នកណាដែលបានធ្វើខុស ឬមានកំហុសយកទៅសម្លាប់។ គាត់បានឃើញដោយផ្ទាល់នូវការសម្លាប់ប្រជាជនរបស់កងឈ្លបម្នាក់ទៀត ដោយគ្មានការញញើត និងការអាណិតអាសូរ។ ដោយឃើញដូច្នេះ គាត់បានសុំឈប់ធ្វើជាកងឈ្លប និងបន្តធ្វើការជាមួយក្រុមសហករណ៍ ដោយជួយលើកទំនប់ ជីកប្រឡាយ ភ្ជួរស្រែ និងច្រូតស្រូវជាដើម។

នៅក្នុងសហករណ៍ គាត់ត្រូវទៅធ្វើការពីម៉ោង ៦ព្រឹក រហូតដល់ម៉ោង ១២ថ្ងៃត្រង់។ បន្ទាប់ពីសម្រាកហូបបាយ គាត់ត្រូវបន្តការងាររហូតដល់ម៉ោង ៦ល្ងាច ទើបបានសម្រាកហូបបាយម្តងទៀត។ បន្ទាប់មក ពឺញ ឈង ត្រូវធ្វើការបន្តរហូតដល់ម៉ោង ១២យប់អធ្រាត្រ។ សម្រាប់ខែភ្លឺគាត់​ត្រូវភ្ជួររាស់ ច្រូតស្រូវ និងស្ទូងស្រូវនៅពេលថ្ងៃ។ នៅពេល​​យប់គាត់ត្រូវទៅដកស្រូវ ដោយគ្មានពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។ អាហារដែលខ្មែរក្រហមចែកសម្រាប់បរិភោគទាំងពីរពេលនោះ គឺមានតែបាយលាយជាមួយដើមចេកប៉ុណ្ណោះ។

ពឺញ ឈង បានបន្តថាការហូបចុកមិនគ្រប់គ្រាន់ដោយសារតែក្នុងសហករណ៍គឺមានមនុស្សរហូតដល់ជាង ១០០នាក់ ចំណែកទិន្នផលស្រូវបានត្រឹមតែ ៣០០០ប៉ោត ប៉ុណ្ណោះ។ នៅសម័យនោះក៏មានក្រុមនេសាទ និងក្រុមបរបាញ់សត្វព្រៃសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់អាហារក្នុងសហករណ៍ផងដែរ។

ក្រោយមក ពឺញ ឈង ត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ជូនឲ្យទៅវាស់ដីសម្រាប់ធ្វើស្រែ ដោយត្រូវដើរចម្ងាយជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយថ្ងៃ។ អស់រយៈពេលជាងមួយខែ គាត់ត្រូវបញ្ជូនឲ្យទៅអារឈើនៅភូមិកងណក។ គាត់ស្ទើរតែនឹងត្រូវបានខ្មែរក្រហមយកទៅសម្លាប់ដោយចោទគាត់ថាអសកម្មក្នុងការធ្វើការងារ។

បច្ចុប្បន្ន ពឺញ ឈង មានជំងឺប្រចាំកាយដូចជាជំងឺថ្លើម និងភ្នែកមើលមិនសូវច្បាស់។ គាត់បានលើកឡើងថា គាត់ត្រូវបានពេទ្យបដិសេធ និងមិនទទួលព្យាបាល។ ជាចុងក្រោយ គាត់សំណូមពរឲ្យមានក្រុមគ្រូពេទ្យចុះជួយពិនិត្យសុខភាពជូនអ្នកភូមិដែលមានវ័យចំណាស់ និងជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមដូចរូបគាត់៕

សម្ភាសន៍ដោយ បេង ហង្ស ថ្ងៃទី២៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៤

អត្ថបទដោយ ស្រ៊ាង លីហ៊ួរ ថ្ងៃទី៦ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២៤