ការផ្តល់ចំណីដល់ក្រពើ៖ ហេតុអ្វីបានជាការចិញ្ចឹមថៃ គឺជាកំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ

កាលពីសប្តាហ៍មុន ឧត្តមសេនីយទោ វរ៉ា យស ហ្លួង ស៊ូវ៉ាន់ ដែលជាមេបញ្ជាការថ្មី នៃភូមិភាគទី១របស់ប្រទេសថៃ បានណែនាំដល់យោធភូមិភាគទី៥របស់កម្ពុជា ឱ្យរៀបចំផែនការជម្លៀសពលរដ្ឋកម្ពុជា ពីភូមិព្រៃចាន់ និងភូមិជោគជ័យ ហើយបញ្ជូនផែនការនេះទៅប្រទេសថៃ ត្រឹមថ្ងៃទី ៧ ខែតុលា។

ឧត្តមសេនីយទោ វរ៉ា យស ហ្លួង ស៊ូវ៉ាន់ បានជូនដំណឹងថាមិនទទួលទេ ហើយថៃនឹងមិនចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំគណៈកម្មាធិការព្រំដែនតំបន់វិសាមញ្ញ ដែលគ្រោងធ្វើនៅថ្ងៃទី ១០-១២ ខែតុលា នៅក្រុងប៉ោយប៉ែត ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ យោធាថៃបានប្រើឈ្មោះថៃសម្រាប់ទីតាំងទាំងពីរ ដោយអះអាងថាទីតាំងនេះនៅខេត្តស្រះកែវរបស់ប្រទេសថៃ។
សំណើរបស់មេបញ្ជាការភូមិភាគទី១របស់ប្រទេសថៃនេះ រំលឹកខ្ញុំពីសម្រង់ដ៏ល្បីមួយរបស់នាយករដ្ឋមន្រ្តីអង់គ្លេស វ៊ីនស្តុន ឈើចហ៊ៀល ដែលបាននិយាយថា “អ្នកលួង លោម​ គឺជាអ្នកដែលចិញ្ចឹមក្រពើ ដោយសង្ឃឹមថាក្រពើនឹងស៊ីវា ចុងក្រោយ” ។

សំណួរដែលយើងគួរសួរគឺ តើយើងអាចបង្ហាញពីភាពធូរស្រាលដោយរបៀបណានៅចំពោះមុខការឈ្លានពាននាពេលថ្មីៗនេះ?

ឆាំង យុ
ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា

ចែករម្លែកទៅបណ្តាញទំនាក់ទំនងសង្គម

Solverwp- WordPress Theme and Plugin