ខ្ញុំឈ្មោះ សេង សេន ហៅ ចៅ សឿង[1] អាយុ៤២ឆ្នាំគិតត្រឹមឆ្នាំ១៩៧៧។ ខ្ញុំមានស្រុកកំណើតនៅភូមិបឹង ឃុំមៀន ស្រុកកោះសូទិន (បច្ចុប្បន្នស្ថិតនៅស្រុកអូររាំងឪ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ) ភូមិភាគបូព៌ា។ ខ្ញុំបានបួសរយៈពេល២វស្សា ក្រោយមកសឹកវិញមកនៅជាមួយឪពុកម្ដាយរហូតដល់អាយុ១៩ឆ្នាំមានប្រពន្ធ។ ឆ្នាំ១៩៦០ ខ្ញុំជាប់ចលនាបដិវត្តន៍តាមរយៈឈ្មោះ ស៊ាង ហ៊ី ប្រធានឃុំតានុង,មុត ,តាគូ និង តាផ្លុង ដែលបំផុសឱ្យទាមទារឡូនេសាទ។ នៅឆ្នាំ១៩៦១ ខ្ញុំជួបឈ្មោះ យោន លេខាស្រុកល្វាឯម តាមរយៈមិត្ត សឿន លេខាស្រុកមុខកំពូល។ យោន បានអប់រំខ្ញុំក្រោយមក ​យោន បានផ្លាស់ទៅធ្វើការកន្លែងផ្សេងចំណែក តាកុល មកជំនួស យោន។ រយៈពេល៥ថ្ងៃ តាកុល អប់រំខ្ញុំចូលខ្មែរសេរីកា និងប្រាប់អំពីភារកិច្ចត្រូវធ្វើ ១) ត្រូវបង្កប់ខ្លួននៅក្នុងបដិវត្តន៍ ហើយធ្វើសកម្មភាពបំផ្លាញបដិវត្តន៍ ២)​កសាងកម្លាំងបង្កប់យូរអង្វែង ៣) រក្សាការសម្ងាត់ឱ្យបាន។

ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៦៤ដល់ឆ្នាំ១៩៦៧ ខ្ញុំបម្រើសកម្មភាពឱ្យមេឃុំ និង ចៅហ្វាយស្រុកកោះសូទិន ឈ្មោះ យូ ហុកគ្រី ចាប់ពួកខ្មែរក្រហម នៅក្នុងឃុំស៊ើបរកអ្នកធ្លាប់ធ្វើរណៈសិរ្ស។ ឆ្នាំ១៩៦៨ ខ្ញុំបានជួបមិត្ត មុត នាំបងទុំ មកផ្ទះឪពុកខ្ញុំ។ មិត្តមុត ឧទ្ទេសនាមប្រាប់ខ្ញុំថា បងទុំ ទើបមកពីក្រុង ទទួលតំបន់២២។ ខ្ញុំបន្តធ្វើសកម្មភាពតាមការចាត់តាំងរុកព្រៃរក ខ្មែរក្រហមរហូតដល់រដ្ឋប្រហារ ខ្ញុំមិនដឹងសភាពការណ៍អ្វីសោះឡើយ។ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០ បាតុកម្មពេលនោះខ្ញុំ និងបក្ខពួកចូលរួមធ្វើបាតុកម្មចំនួន២ថ្ងៃ ធ្វើដំណើរដល់ទន្លេបិទ ទើបត្រឡប់ទៅវិញ។ រយៈពេល៣ថ្ងៃមិត្ត មុត បានចាត់ឱ្យខ្ញុំនាំកងទ័ពវៀតណាម ឆ្លងកាត់ទន្លេមេគង្គប្រគល់ឱ្យបង យោន នាំមកភូមិភាគឧត្ដរ។ រយៈពេល៥ថ្ងៃ ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញទៅកន្លែងមិត្ត មុត បានណែនាំឱ្យខ្ញុំចុះឃោសនា និងចាត់តាំងប្រធានភូមិក្នុងស្រុកកោះសូទិន ដែលមានកម្លាំងចំនួន១០នាក់ក្នុងនោះមានវៀតណាម៣នាក់ និងមានអាវុធជាប់ខ្លួន។ ឆ្នាំ១៩៧០ មិត្តមុត ហៅខ្ញុំទៅប្រជុំនៅកន្លែងចក ដោយមានបងទុំ គឺជាអ្នកដឹកនាំប្រជុំចាត់តាំងប្រគល់ភារកិច្ចគឺ ១) ធឿន ទទួលប្រធានឃុំមៀន, ២) ផៃ ទទួលឃុំមកហាលាភ , ៣) ម៉ៅ ទទួល ឃុំល្វេ, ៤) សឿន ទទួល ឃុំជីហែង ៥) ខុម​ ទទួល ឃុំកោះសូទិន, ៦) អ៊ុន ទទួលឃុំកំពង់រាប ៧)ស៊ាង ហ៊ី ទទួលឃុំតានង់, ៨) ខ្ញុំ ទទួល ឃុំពាមប្រឆ្នោះ និង ធា ទទួល ប្រធានស្រុកស៊ីធរកណ្ដាល ១០) ធន អនុស្រុកស៊ីធរកណ្ដាល ១១) យ៉យ ទទួលសមាជិក ស្រុកស៊ីធរកណ្ដាល,១២) ងិន គឺជាប្រធានស្រុកស្រីសន្ធរ, ១៣) ជិម គឺជាអនុប្រធានស្រុកស្រីសន្ធរ, ១៤) ដូច គឺជាសមាជិកស្រុកស្រីសន្ធរ ១៥) ឈូក សៅ ទទួលតំបន់ពិសេសអូររាំងឪ, ១៦) ឌឹម ប្រធានយោធាតំបន់២២ និង សារ៉េត អនុប្រធានយោធាតំបន់២២។

នៅខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧១ ខ្ញុំទៅរៀននៅភូមិភាគឧត្ដរ អ្នកចូលរួមពីបូព៌ា មានគ្នាជាង៣០នាក់ វគ្គមាគ៌ារបស់អង្គការលើកទី១ រៀននៅក្នុងព្រៃបានជាងរយៈពេល២០ថ្ងៃខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ។ ខ្ញុំទៅរាយការណ៍ជូនមិត្តមុត ហើយមិត្តមុត បានណែនាំខ្ញុំឱ្យយកកងទ័ព ទៅបោះទីតាំងប្រចាំការពីរកន្លែងគឺ ត្រង់ក្បាលពាម និង ត្រង់ជ្រោយអំពិល។ ក្នុងពេលខ្ញុំយកទ័ពទៅបោះទីតាំងចំនួនពីរកន្លែងនេះខ្ញុំធ្វើសកម្មភាព បំផុសប្រជាជនឱ្យយកសេដ្ឋកិច្ចពីតំបន់រំដោះ ទៅលក់នៅតំបន់ខ្មាំង។ នៅខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧១ អង្គភាពខ្ញុំត្រូវដកពីកន្លែងជ្រោយអំពិល និងក្បាលពាម ទៅបោះទីតាំងនៅក្រោយផ្សារជីហែ តាមមាត់ទន្លេមេគង្គ កន្លែងខ្ញុំបោះមានកងទ័ពភូមិភាគបូព៌ា ឃ១៥ មកបោះទីតាំងមានមិត្តទទួលខុសត្រូវគឺ៖ សំអាត ប្រធាន ភាគខាងជើង, សុផាន អនុភាគខាងជើង និង ឈូក​ពៅ សមាជិក។

ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧២ មិត្តមុត ហៅខ្ញុំទៅជួបនៅមន្ទីរមហាលាភ ស្រុកកោះសូទិន។ ពេលខ្ញុំទៅដល់មានបងទុំ នៅទីនោះដែល។ បងទុំប្រាប់ថា ខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទៅជាមួយកងទ័ពដែលទើបជ្រើសរើសថ្មី ឡើងមកជាង៥០០នាក់ឱ្យទៅរៀនសូត្រនៅភូមិភាគបំពាក់អាវុធរួចត្រឡប់មកតំបន់២២វិញ។ បងទុំ ណែនាំខ្ញុំថា នៅភូមិភាគទាក់ទងជាមួយ មិត្តម៉ុន គឺជាប្រធានសេនាធិការយោធាភូមិភាគបូព៌ា២០៣[2]។ នៅថ្ងៃទី២០​ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧២ ខ្ញុំផ្លាស់ចេញពីអង្គភាពត្រូវឡើងទៅរៀនមានគ្នាជាង៣០នាក់ នៅភូមិភាគឧត្ដរ ជាមួយវៀតណាមពិសោធបច្ចេកទេសក្នុងការគ្រប់គ្រងកងទ័ព ពិសោធចំនួនកងទ័ពប្រមូលផ្ដុំ និងដឹកនាំបញ្ជានៅ សមរភូមិ។ កន្លែងរៀននៅ ព្រៃ ដែលមាន​វៀតណាមទទួលខុសត្រូវ រៀនបានរយៈពេល៣ខែត្រឡប់មកភូមិភាគបូព៌ាវិញ។

នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៤ ត្រូវសន្និបាតភូមិភាគបូព៌ា ​អ្នកចូលរួមមានគណៈភូមិភាគ លេខាតំបន់គ្រប់តំបន់ លេខាស្រុកគ្រប់ស្រុក និងគណៈកងវរសេនាធំ មានចាត់តាំងកងពល។ កងពលទី១ ចាន់ ចក្រី ឬ នៅ មាន លេខាកងពល១៧០[3] ​  គឺជាប្រធាន, សុខ អនុប្រធាន, កងពលទី២ ម៉ុន ប្រធាន, តាល អនុប្រធាន, កងពលទី៣ ឈាន ប្រធាន និង តាត អនុប្រធាន។

នៅខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៥ សមរភូមិទូទាំងប្រទេសផ្ទុះអាវុធ ពេលនោះខ្ញុំត្រៀមផែនការសកម្មភាពបំផ្លាញកម្លាំងអង្គភាពជាប់ នៅសមរភូមិបន្លិច ដីដុះ ចំការស្ពៃ ជ្រោយជ្រែ។ នៅថ្ងៃទី២០ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្ញុំមកធ្វើភារកិច្ចសមរភូមិប្រាសាទពាម បាក់ណាម។ ពេលនោះខ្ញុំបានចាត់តាំងសមមិត្ត ឆន និង សមមិត្ត ទាន ប្រធានស៊ើបការណ៍និងអនុរបស់វរសេនាធិការឱ្យនាំកម្លាំងឆ្លងកាត់ទន្លេតូច  ចូលសមរភូមិខ្ញុំណែនាំថាពេលដល់ត្រូវប្រមូលផ្ដុំកម្លាំងហើយធ្វើឱ្យបែកការណ៍ដល់ខ្មាំង ធ្វើឱ្យខូចអាវុធ និងកម្លាំងមួយចំនួន​នៅសមរភូមិបាក់ណាម និង អ្នកលឿង។

នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៦ ខ្ញុំចូលរួមប្រជុំនៅមន្ទីរភាគបោះនៅសួង មានបងភឹម គឺជាអ្នកដឹកនាំប្រជុំរួមមាន៖ ១)បងពាម សមាជិកអចិន្រ្តៃយ៍ ភូមិភាគ, ២) បងម៉ុន ប្រធានសេនាធិកាភូមិភាគ, បង សុតលេខាតំបន់២១, បងសុន លេខាតំបន់២០, មុត លេខាតំបន់២២,ឡាក់ លេខាស្រុកទឹកជ្រៅ តំបន់២១, សាប៊ុន លេខាស្រុកត្បូងឃ្មុំ តំបន់២១, ស៊ិម លេខាស្រុក ពញាក្រែក តំបន់២០ ,សុង លេខាស្រុកកញ្ជ្រៀច និងខ្ញុំ។ បងភឹម បានលើកឡើងពីផែនការធ្វើប្រព័ន្ធភ្លឺស្រែ និងប្រឡាយ។

ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៧ បងភឹម ហៅខ្ញុំប្រជុំនៅមន្ទីរភូមិភាគ នៅសួង ក្នុងស្រុកត្បូងឃ្មុំ តំបន់២១ ដែលមានអ្នកចូលរួមទាំងអស់១១នាក់។ បងភឹម លេខាភូមិភាគបូព៌ា, បងពាម សមាជិក ភូមិភាគបូព៌ា, បងម៉ុន ប្រធានសេនាធិការយោធាភូមិភាគ, រិន អនុសេនាធិការភូមិភាគ, សុន លេខាតំបន់២០, សុក លេខាតំបន់២១, ឈាន លេខាតំបន់២២,  អ៊ិម លេខាស្រុកពញាក្រែក តំបន់២០, ឃាង លេខាស្រុកកំចាយមារ តំបន់២០ និង រូបខ្ញុំលេខាស្រុកអូររាំងឪតំបន់២២។​ ពេលប្រជុំបងភឹម លើកពីសភាពការណ៍រួមឆ្នាំ១៩៧៧ អំណោយផលច្រើនណាស់។ នៅថ្ងៃទី៣០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៧ មិត្តម៉ុន ទទួលផែនការរៀបចំបែងចែកកម្លាំងជាពីរ សភាពការជាមួយកងទ័ពវៀតណាមដែលត្រូវចូលមកក្នុងការសម្រេចផែនការមុខព្រួញទី១ វាយយកតំបន់ភ្នំធ្វើជាមូលដ្ឋានរហូតដល់តំបន់ឦសាន។ ទី២ វាយបុកយកនិរតី ​តំបន់២៥  ហើយភូមិភាគបូព៌ាមានពីរកងពល និងមានកម្លាំងបងទុំនៅភ្នំពេញ មានង១២៥ និង មិត្តឌឹម ខាងជើងទឹក។ នៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៧ បងឈាន លេខាតំបន់២២ បានហៅខ្ញុំទៅប្រជុំនៅមន្ទីរព្រៃការបេះ សង្កាត់ពោធិ ដែលអ្នកចូលរួមចំនួន១៣នាក់លើកពីផែនការរួមភូមិភាគបូព៌ា នឹងធ្វើរដ្ឋប្រហារខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៧​ ខាងមុខនេះ កងកម្លាំងរបស់យើងមាននាទីការពារដងទន្លេមេគង្គកុំឱ្យទ័ពអង្គការឆ្លងមកបាន ជាមួយនេះត្រៀមកម្លាំងការពារកន្លែងណាដែលរំដោះបានដោយដាក់កម្លាំងការពារ។   នៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៧ ខ្ញុំបានជួបសមមិត្តឆន លេខាស្រុកស៊ីធរកណ្ដាល មិត្តឆន បានប្រាប់ថានៅមូលដ្ឋានគាត់បានត្រៀមរួចជាស្រេចហើយនៅរង់ចាំការកំណត់របស់តំបន់។ ក្រោយមកខ្ញុំទៅជួបបងឈាន លេខាតំបន់២២ រាយការណ៍ពីស្ថានភាពមូលដ្ឋាននៅស្រុកអូររាំងឪ។ បន្ទាប់មកទៀតបងឈាន បានហៅខ្ញុំទៅសន្និបាតនៅស្រុកពារាំងរយៈពេល៥ថ្ងៃសន្និបាតចប់។ ខ្ញុំទទួលបានសំបុត្រមួយពីបងពាម ហៅទៅជួបនៅមន្ទីរភាគ។ នៅថ្ងៃ ទី២៨ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៧ ពេលល្ងាចអង្គការចាប់ខ្លួនខ្ញុំតែម្ដង៕

អត្ថបទដោយ ដារ៉ារដ្ឋ មេត្តា

[1] ឯកសារលេខ J00១៧០ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«ចម្លើយ សេង សេន ហៅ ចៅ សឿង លេខាស្រុកអូររាំងឪ តំបន់២២ » សរសេរដោយដៃនិងវាយអង្គលីលេខចំនួន៨៨ទំព័រ។ កំណត់សម្គាល់ៈ ចម្លើយសារភាពរបស់អ្នកទោសទាំងអស់សុទ្ធតែឆ្លងកាត់ការបង្ខិតបង្ខំនិងធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរពីកងសួរចម្លើយរបស់ខ្មែរក្រហម ដូច្នេះយើងមិនអាចសន្និដ្ឋានបានថាចម្លើយសារភាពរបស់  សេង សេន ហៅ ចៅ សឿង ពិតឬយ៉ាងណានោះទេ?

[2] ឯកសារលេខ D១៥១៩៥ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«កែវ សំណាង ហៅ ម៉ុន » សរសេរដោយដៃ ចំនួន៣ទំព័រ។ ទំព័រ១។

[3] ឯកសារលេខ J00៩១២ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«ទិដ្ឋភាពរួម នៃសំណង់លើ ខ្មែរសេរី » សរសេរដោយដៃ និងអង្គលីលេខ ចំនួន២៣៣ទំព័រ។