ខ្ញុំឈ្មោះ អែម ណោ មានអាយុ ៦០ឆ្នាំ។ ខ្ញុំកើតនៅភូមិក្រាំងរលួស ឃុំក្រាំងស្នាយស្រុកឈូក ខេត្ត កំពត។ ឪពុកឈ្មោះ ស ពង់ និងម្តាយឈ្មោះ រស់ មុត (ស្លាប់ទាំងពីរ)។ ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន ៥នាក់ ប៉ុន្តែស្លាប់អស់ ២នាក់។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។

កាលពីកុមារភាព ខ្ញុំត្រូវបានឪពុកម្តាយយកទៅផ្ញើព្រះសង្ឃឲ្យទៅរៀនសាលានៅក្នុងវត្តក្រាំងរលួស ប៉ុន្តែរៀនមិនបានយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំត្រូវឈប់រៀនវិញ ដើម្បីមកជួយធ្វើការងារឪពុកម្តាយនៅផ្ទះ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៥ ខណៈពេលដែលរបបខ្មែរក្រហម ចាប់ផ្តើមកាន់អំណាច ខ្ញុំមានអាយុប្រហែល ១០ឆ្នាំ។ ខ្ញុំត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ជូនចេញពីខេត្តកំពត ទៅកាន់ខេត្តបាត់ដំបងតាមរថភ្លើង ដើម្បីបម្រើការងារជាផ្នែកមួយនៃកងទ័ពកុមារ។ នៅទីនោះ ខ្ញុំត្រូវខ្មែរក្រហមឲ្យស្ពាយ កាំភ្លើង យាមការពារក្នុងពេលយប់ បើទោះបីជាខ្ញុំមានអាយុតិចក៏ដោយ។ ខ្ញុំទទួលបានអាហារគ្រប់គ្រាន់ជាងប្រជាជនទូទៅ ព្រោះតែខ្ញុំជាទាហានខ្មែរក្រហម។ ការរស់នៅក្នុងរបបនោះ ខ្ញុំគ្មានសិទ្ធិសម្រាកពេលឈឺឡើយ។ ខ្ញុំត្រូវធ្វើការងារលើសកម្លាំង និងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពខ្វះអាហាររូបត្ថម្ភ។

នៅឆ្នាំ ១៩៧៩ បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ ខ្ញុំបានបោះបង់កាំភ្លើង ចោលហើយធ្វើដំណើរត្រឡប់មកស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំវិញ។ ខ្ញុំបានចូលរួមជួយឪពុកម្តាយប្រកបកសិកម្មដូចមុន។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨១ ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយភរិយា ហើយចាប់ផ្តើមជីវិតថ្មីជាកសិករ។ ខ្ញុំធ្វើស្រែ ឡើងត្នោត និងចិញ្ចឹមកូនចំនួន ៤នាក់។ នៅឆ្នាំ ២០០២ ខ្ញុំបានផ្លាស់ទីមករស់នៅភូមិបាក់នឹម ហើយនៅតែប្រកបមុខរបរធ្វើស្រែរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។

បច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសុខភាពជាច្រើន ដោយខ្ញុំមានជំងឺលើសឈាម ក្អកធ្លាក់ឈាម និងស្រវាំងភ្នែក។ ជំងឺទាំងនេះកើតឡើងដោយសារជីវិតដ៏លំបាកក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ដែលត្រូវធ្វើការងារលើសកម្លាំង កង្វះអាហាររូបត្ថម្ភ និងមិនបានទទួលការថែទាំសុខភាពត្រឹមត្រូវ។ ស្របពេលសព្វថ្ងៃអាយុខ្ញុំក៏កាន់តែច្រើនឡើង។ ខ្ញុំបានទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យក្នុងភូមិជារៀងរាល់ពេល ដែលជំងឺមានអាការៈធ្ងន់ធ្ងរ។ គ្រូពេទ្យបានពិនិត្យ និងផ្សំថ្នាំឲ្យខ្ញុំយកមកលេបនៅផ្ទះ។ លើសពីនេះ នៅក្នុងឆ្នាំ ២០២៣ ខ្ញុំបានទទួលការពិនិត្យសុខភាពពីសំណាក់ក្រុមគ្រូពេទ្យដែលរៀបចំដោយមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា បានចុះមកពិនិត្យសុខភាព ផ្តល់ការណែនាំ និងផ្ដល់សៀវភៅព័ត៌មានអំពីការថែទាំសុខភាព ដល់អ្នករស់រាននៅពីរបបខ្មែរក្រហមនៅក្នុងភូមិបាក់នឹម។ តាមរយៈកូនសៀវភៅណែនាំសុខភាពមួយក្បាលនេះ បានជួយឲ្យខ្ញុំយល់ដឹងពីរបៀបថែទាំជំងឺខ្លួនឯង និងអាចគ្រប់គ្រងជំងឺបានល្អប្រសើរជាងមុន។

ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណចំពោះក្រុមការងារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា ដែលបានខិតខំយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហាសុខភាពរបស់អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម ដើម្បីផ្តល់ឱកាសដល់ខ្ញុំបានរស់នៅ និងបន្តចែករំលែកប្រវត្តិសាស្រ្តដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាន់ទៅកាន់អ្នកជំនាន់ក្រោយបានយល់ដឹង។ [1]

អត្ថបទដោយ ផាត ពន្លក

---

[1]អែម ណោ, សម្ភាសន៍ផ្ទាល់មាត់,«សាច់រឿងសង្ខេបអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម និងអំពីស្ថានភាពជំងឺបច្ចុប្បន្ន» សម្ភាសន៍ដោយ ៖ ផាត ពន្លក ឆ្នាំ២០២៥,មជ្ឈមណ្ឌលសះស្បើយបាក់នឹម មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា សាខាខេត្តកំពត។