ខ្ញុំឈ្មោះ ខ្លោត ទឿន ភេទស្រី អាយុ៧១ឆ្នាំ ខ្ញុំកើតក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៤​។ ខ្ញុំមានទីកន្លែងកំណើតស្ថិតក្នុងភូមិគោករកា ឃុំព្រាល ស្រុកកញ្ជៀច ខេត្តព្រៃវែង។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ ឪពុកឈ្មោះ ខាន់ ខ្លោត (ស្លាប់) ម្ដាយឈ្មោ សែម តូ (ស្លាប់) ខ្ញុំមានបងប្អូន ៥នាក់ ប្រុស ៣ ស្រី ២នាក់។

កាលពីកុមារភាពខ្ញុំបានចូលរៀននៅសាលាក្នុងភូមិទួលត្នោត ជាមួយព្រះសង្ឃនៅក្នុងវត្ត។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧២ ខ្ញុំសម្រេចចិត្តឈប់រៀននៅត្រឹមថ្នាក់ទី២ បន្ទាប់ពីខ្ញុំ ឈប់រៀនខ្ញុំបានបន្តធ្វើការងារស្រែចម្ការនៅផ្ទះតាមធម្មតា។ ស្ថិតនៅឆ្នាំ១៩៧០ កើតមានរដ្ឋប្រហារទម្លាក់ព្រះ នរោត្តម សីហនុ ពេលនោះគ្រួសារខ្ញុំបានជីកត្រង់សេនៅជិតផ្ទះទុក ដើម្បីការពារពីការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ចំណែកស្ថានភាពនៅក្នុងភូមិវិញមានការខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិ ហើយក៏មិនមានមនុស្សស្លាប់ច្រើននោះទេ ព្រោះគ្រាប់បែកដែលបានទម្លាក់មកនោះគឺមិនសូវចំភូមិខ្ញុំ។

រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ កើតមានរបបមួយទៀតគឺ របបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ខ្ញុំក្រុមគ្រួសារត្រូវបានខ្មែរក្រហមជម្លៀសឱ្យទៅធ្វើការកន្លែងផ្សេងៗគ្នា។ ការងារដំបូងគឺ ក្រុមខ្មែរក្រហមបានប្រើខ្ញុំឱ្យធ្វើការងារកងចល័ត ជីកទំនប់ រ៉ែកដី។ ចំពោះរបបអាហារវិញខ្ញុំទទួលបានតែពីរពេលក្នុងមួយថ្ងៃ។ នៅក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្មែរក្រហមខ្ញុំមិនដែលឃើញមាន វត្តអារាមមានព្រះសង្ឃ ទីផ្សារគ្មានមនុស្សលក់ដូរ និងការរស់នៅជួបជុំគ្រួសារនោះទេ។  លើសពីនេះទៅទៀតខ្ញុំបានចាំថា ការងារដែលខ្ញុំធ្វើរួចពីកន្លែងមួយហើយ ក្រុមខ្មែរក្រហមបានជម្លៀសខ្ញុំទៅធ្វើការកន្លែងមួយទៀត។ នៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ១៩៧៩ ខ្ញុំជាមួយគ្រួសារបានរត់ចូលព្រៃ​ ដោយសារតែសង្គ្រាមបានកើតឡើងម្តងទៀត។ រហូតដល់ពេលសង្គ្រាមត្រូវបានបញ្ចប់ខ្ញុំនិងក្រុមគ្រួសារបានចូលមករស់នៅក្នុងភូមិស្រុកវិញ ពេលនោះរបបខ្មែរក្រហមត្រូវបានដួលរលំ ប្រជាជនផ្សេងទៀតបានមករស់នៅតាមភូមិស្រុកវិញ។

បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំមានជំងឺប្រចាំកាយជាច្រើនដូចជា ជំងឺលើសឈាម ជំងឺក្រពះពោះវៀន ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺសន្លាក់ដៃ សន្លាក់ជើង។ មូលហេតុដែលបណ្តាលឱ្យខ្ញុំកើតមានជំងឺខាងលើនេះ គឺបណ្តាលមកពីក្មេងខ្ញុំធ្វើការងារលើសកម្លាំង ការហូបចុកមិនបានគ្រាប់គ្រាន់និងរហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំមានអាយុកាន់តែច្រើនផងដែរ។ ចំពោះការព្យាបាលជំងឺខ្ញុំវិញខ្ញុំបានទៅមន្ទីរពេទ្យនៅក្នុងភូមិស្រុក នៅពេលទៅដល់មន្ទីរពេទ្យក្រុមគ្រូពេទ្យបានពិនិត្យនិងបានផ្សំថ្នាំឱ្យខ្ញុំយកមកលេបនៅផ្ទះ។ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០២៣ខ្ញុំបានពិនិត្យជំងឺជាមួយក្រុមការងារនៃមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា កន្លងមកខ្ញុំក៏ទទួលបានកូនសៀវភៅមួយក្បាលដែលបាននិយាយអំពីជំងឺទាំង១០នេះសុទ្ធតែមានសារះប្រយោជន៍ជាច្រើនដល់នាងខ្ញុំនិងក្រុមគ្រួសារ ហើយជំងឺទាំង១០នេះក៏មានជំងឺ៣ដែលខ្ញុំបានកើតប្រចាំរាងកាយ។ ខ្ញុំបានកើតជំងឺលើសឈាម និងទឹកនោមផ្អែម និងក្រពះពោះវៀន។ ខ្ញុំក៏បានយល់ជំងឺទាំង៣នេះយ៉ាងច្បាស់តាមការណែនាំនៅក្នុងកូនសៀវភៅ ជាពិសេសនៅពេលខ្ញុំមានអាការ​ជំងឺណាមួយខ្ញុំបានទៅមន្ទីរពេទ្យដែលនៅជិតផ្ទះ។បន្ថែមពីនេះទៅទៀតកូ​នសៀវភៅមួយក្បាលនេះបានធ្វើឲ្យសុខភាពខ្ញុំល្អប្រសើរជាងមុន និងបានតម របបអាហារណាដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពមានដូចជា ស្រា គ្រឿងកំប៉ុងផ្សេងៗ…… ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតខ្ញុំក៏បានចែករំលែកកូនសៀវភៅតូចនេះទៅកាន់ប្រជាជនដែលរស់នៅសហគន៍របស់ ខ្ញុំបានអានអំពីជំងឺនិង អំពីការព្យាបាលនិងទប់ស្កាត់ជំងឺរបស់ប្រជាជនដែលកើតមានប្រចាំថ្ងៃផងដែរ។

ជាចុងក្រោយខ្ញុំសូមថ្លែងអំណអរគុណ ចំពោះការចុះមកសួរសុខភាពនិងសុខទុក្ខរបស់ ខ្ញុំនិងសូមជូនពរឲ្យក្រុមការងារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជាជួបប្រទះតែពុទ្ធពរទាំងឡាយបួនប្រការគឺ អាយុ វណ្ណះ សុខះ និងពលះ កុំបីឃ្លៀងឃ្លាតឡើយ។[1]

អត្ថបទដោយ ផាត ពន្លក

[1] ខ្លោត ទឿន៖ សម្ភាសន៍ផ្ទាល់មាត់,«សាច់រឿងសង្ខេបអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម និងអំពីស្ថានភាពជំងឺបច្ចុប្បន្ន» សម្ភាសន៍ដោយ ៖ ផាត ពន្លក នៅឆ្នាំ២០២៥,មជ្ឈមណ្ឌលសះស្បើយបាក់នឹម មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា សាខាខេត្តកំពត