ប្រភពរូបថត៖ ហ្គូណា ប៊ឺកស្ត្រម (ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៨)/បណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា (រូបថតតំណាង)ខ្ញុំឈ្មោះ គល់ ឌឹម[1]  ភេទប្រុស អាយុ៥៤ឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិថ្លុកពពូល ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ ស្រុករមាសហែក តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា។ ខ្ញុំមានគ្រួសាររួចហើយ។ កាលពីមុនខ្ញុំគឺជាអតីតគណៈឃុំសម្បត្តិមានជ័យ តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា។  តំបន់២៣រួមមាន៖ស្រុករមាសហែក,ស្រុក      ចន្រ្ទា,ស្រុកសំរោង,ស្រុកមានជ័យថ្មី[2],ស្រុកប្រសូត[3],ស្រុកក្រសាំង[4],ស្រុកកំពង់ត្រាច[5],ស្រុកកំពង់រោទិ៍[6] និងស្រុកស្វាយរៀង[7]។

នៅឆ្នាំ១៩៧០ ខ្ញុំចូលជាសមាជិក សេ-អ៊ី-អា តាមរយៈឈ្មោះ ភោគ ចឹក ហៅ ចាន់ គឺជាគណៈស្រុករមាសហែក  ដែលមានស្រុកកំណើតនៅឃុំសម្បត្តិមានជ័យ តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា[8]។

ឆ្នាំ១៩៧៣ តាមរយៈ ភោគ ចឹក ហៅ ចាន់ បាននាំខ្ញុំឱ្យទាក់ទងភ្ជាប់ខ្សែ សេ-អ៊ី-អា ជាមួយឈ្មោះ សារ៉ាន គឺជាសមាជិកស្រុករមាសហែក។ ឆ្នាំ១៩៧៦ ខ្ញុំត្រូវដកតួនាទីមកជាប្រជាជនក្នុងភូមិថ្លុកពពូល ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ។ តាមរយៈនេះ ភោគ ចឹក ហៅ ចាន់ និង សារ៉ាន បាននាំខ្ញុំឱ្យទាក់ទងជាមួយខ្សែ សេ-អ៊ី-អា ឈ្មោះ សោម យន់ គឺជាប្រធានពាណិជ្ជកម្មឃុំសម្បត្តិមានជ័យ។

នៅថ្ងៃទី៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៨ សោម យន់ បានទៅវាល់ស្រូវនៅផ្ទះខ្ញុំ សោម យន់ បានប្រាប់ខ្ញុំថា«តាឯងធ្លាប់ធ្វើជាកម្មាភិបាលចាស់អញ្ចឹង បងអ៊ីន គឺជាអនុឃុំសម្បត្តិមានជ័យ គាត់ប្រាប់ថាឱ្យតាទៅជួបជាមួយគាត់នៅព្រៃចម្ការស្ពឺនៅព្រឹកស្អែក»។ ស្អែកឡើងខ្ញុំបានទៅជួប បងអ៊ីន នៅចម្ការស្ពឺ ទៅដល់ទីនោះខ្ញុំបានឃើញកម្មាភិបាលចាស់ៗមួយចំនួនដែលធ្លាប់ធ្វើការជាមួយខ្ញុំពីមុនមកមានឈ្មោះ ១) ខៀវ កាក់ គឺជាប្រធានភូមិតូចនៅសហករណ៍សម្បត្តិមានជ័យ,២) ទត ឆូយ គឺជាប្រធានឈ្លបឃុំសម្បត្តិមានជ័យ, ៣) ពុធ សារ៉ន គឺជាប្រធានពេទ្យឃុំសម្បត្តិមានជ័យ និង ៤)សូរ វន់ គឺជាប្រធានផលិតថ្នាំជាតិរបស់ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ។ នៅពេលប្រជុំ សោម យន់ បានលើកឡើងថាការជួបជុំគ្នានេះតាមការចាត់តាំងរបស់ បងអ៊ីន គឺជាអនុប្រធានឃុំសម្បត្តិមានជ័យ គាត់ឱ្យខ្ញុំប្រមូលបងៗនិងមិត្តយើងទាំងអស់ដែលធ្លាប់ធ្វើជាកម្មាភិបាលចាស់ៗមករៀបចំពង្រឹងសកម្មភាពឱ្យខ្លាំងព្រោះ បងអ៊ីន ប្រាប់ថាអ្នកដែលធ្លាប់ធ្វើជាកម្មាភិបាលបដិវត្តន៍ចាស់ត្រូវអង្គការកម្ទេចចោលទាំងអស់ដូច្នេះសភាពការណ៍នៅភូមិភាគបូព៌ាមានការច្របូកច្របល់ខ្លាំងណាស់តាមតំបន់,តាមស្រុកនិងសហករណ៍ ចាប់តាំងពីអង្គការចាប់ សោ ភឹម។ កងទ័ពដែល សោ ភឹម ក្ដាប់ពីមុនរត់ចូលព្រៃអស់ជាច្រើនដើម្បីធ្វើការតស៊ូប្រឆាំងជាមួយបដិវត្តន៍នេះ។ ប្រសិនបើយើងមិនធ្វើការតស៊ូធ្វើបដិវត្តន៍ថ្មីទេ យើងមុខជាស្លាប់ទាំងអស់គ្នាជាមិនខាន។ ខៀវ កាក់ បាននិយាយប្រាប់អង្គប្រជុំថា «ការតស៊ូនេះកម្លាំងរបស់យើងនៅខាងក្នុងគឺមាន បងអ៊ីន គឺជាអនុប្រធានឃុំសម្បត្តិមានជ័យ និងបង យាង ទទួលសន្តិសុខស្រុករមាសហែក និងជាប្រធានការដ្ឋានរបស់ស្រុករមាសហែក គឺជាអ្នកដឹកនាំនិងមានកម្លាំងខាងក្រៅគឺកម្លាំងចោរព្រៃ ដែលមានឈ្មោះ សៅ ជីម គឺជាគណៈបច្ចេកទេសយោធាភូមិភាគបូព៌ា  ហើយក្រោយមកគាត់រត់ចូលព្រៃបិទមាស តាំងពីក្រោយអង្គការចាប់ សោ ភឹម។ សៅ ជីម នេះត្រូវជាប្អូនថ្លៃរបស់ ឈ្មោះ ខៀវ កាក់ គឺជាអ្នកដឹកនាំកម្លាំងខាងក្រៅ។ បន្ទាប់មក សោម យន់ បានណែនាំយើងទាំងអស់គ្នា៖​ ត្រូវរៀបចំខ្សែទាក់ទងគ្នាឱ្យជាប់ ហើយរួមគ្នាធ្វើសកម្មភាពអូសទាញ អ្នកដែលធ្លាប់ធ្វើជាកម្មាភិបាលចាស់ៗឱ្យជាប់ ហើយរួមគ្នាធ្វើសកម្មភាពអូសទាញអ្នកដែលធ្លាប់ធ្វើជាកម្មាភិបាលចាស់ ឱ្យភ្ញាក់រឭក ធ្វើការតស៊ូប្រឆាំងបដិវត្តន៍ជាមួយគ្នា។ សោម យន់ បានដាក់ផែនការឱ្យ អនុវត្តន៍៖ ១) ឱ្យលាក់ស្បៀងនិងសម្ភារត្រៀមទុកសម្រាប់ផ្ដល់ឱ្យចោរព្រៃ,២) អប់រំប្រជាជនឱ្យគាំទ្រនិងជួយឧបត្ថម្ភដល់ចលនាចោរព្រៃនៅពេលចេញធ្វើសកម្មភាពពេលកំណត់វាយបដិវត្តន៍នៅចុង ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៨។

បន្ទាប់ពីទទួលផែនការហើយ ឈ្មោះ សោម យន់ រៀបចំឈ្មោះទាំងអស់នេះឱ្យខ្ញុំស្គាល់និងទាក់ទងជាមួយកម្លាំងចាស់មួយចំនួនទៀតដែលនៅតាមសហករណ៍ ហើយ គាត់គឺជាអ្នកចូលរួមតស៊ូប្រឆាំងជាមួយបដិវត្តន៍ក្នុងសកម្មភាពចោរព្រៃដែរ។ ក្នុងនោះមានឈ្មោះ១) ឈ្មោះ អុក យ៉ន ឆ្នាំ១៩៧៧ គឺជាប្រធានសេដ្ឋកិច្ចស្រុករមាសហែក បច្ចុប្បន្ន(ឆ្នាំ១៩៧៧) ប្រជាជនភូមិតាមូ ក្នុងសហករណ៍ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ ស្រុករមាសហែក,២)ឈ្មោះ សី ហៅ កាក់ ឆ្នាំ១៩៧៦ ប្រធានសេដ្ឋកិច្ចស្រុករមាសហែក បច្ចុប្បន្នប្រជាជននៅភូមិសំបួរ ឃុំសំបួរថ្មី ស្រុករមាសហែក,៣)ឈ្មោះ ឡាយ ឆាយ ឆ្នាំ១៩៧៧ ប្រធានឃ្លាំងសម្ភាររបស់ភូមិភាគបូព៌ា រត់ចូលព្រៃ,​ ៤)ឈ្មោះ អុក ឆន ឆ្នាំ១៩៧៦ ប្រធានកងតូចសហករណ៍ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ បច្ចុប្បន្នប្រជាជននៅភូមិតាមូ ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ ស្រុករមាសហែក,៥)ឈ្មោះ តោ ញោប ឆ្នាំ១៩៧៧ ប្រធានសេដ្ឋកិច្ច ស្រុករមាសហែក បច្ចុប្បន្នប្រជាជននៅភូមិបិទទឹកទី២ ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ,៦)ឈ្មោះ ហែម យ៉ែម  ឆ្នាំ១៩៧៥ ប្រធានក្រុមនៅភូមិថ្លុកពពូល ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ រត់ចូលព្រៃ, ៧) ឈ្មោះ ក្ដៀប ថាប ឆ្នាំ១៩៧៦ ប្រធានភូមិព្រៃតាមួរ ឃុំសម្បត្តិមានជ័យ  បច្ចុប្បន្នប្រជាជននៅភូមិព្រៃតាមួរ។ ក្រោយមក​នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៨ សៅ ជីម បានចាត់តាំងឈ្មោះ តៃ គឺជានីរសាររបស់គាត់ឱ្យមកហៅខ្ញុំ,ខៀវ កាក់, សូរ វន់, សោម យន់ និង ឈ្មោះ  សារ៉ន ឱ្យទៅជួបឈ្មោះ សៅ ជីម នៅព្រៃទួលម្លូ។

នៅថ្ងៃទី២៤ដល់ថ្ងៃទី២៦ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧៨ ខ្ញុំនិងអ្នកផ្សេងទៀតបានទាក់ទងគ្នាធ្វើសកម្មភាពបំផុសប្រជាជននិងកម្មាភិបាលចាស់ឱ្យរត់ចូលព្រៃជាបន្តបន្ទាប់។ ក្រោយមកត្រូវបែកការណ៍អង្គការរកចាប់យើង។ បងអ៊ីន បានមកប្រាប់ពួកខ្ញុំឱ្យរត់គេចខ្លួនចូលព្រៃជាមួយឈ្មោះ សៅ ជីម បើនៅផ្ទះច្បាស់ជាអង្គការចាប់ព្រោះសុទ្ធតែជាអ្នកមានឈ្មោះ។ ក្រោយមកយើងនាំគ្នាទៅរស់នៅក្នុងព្រៃទួលម្លូមួយរយៈ។ ក្រោយពីរត់បាន៣ថ្ងៃ សៅ ជីម បានហៅយើង មកប្រជុំនៅក្នុងព្រៃទួលម្លូ។ សៅ ជីម លើកឡើងអំពីការចាត់តាំងក្នុងពេលប្រជុំនេះដើម្បីរៀបចំឱ្យបងៗទាំងអស់ដឹកនាំប្រជាជននៅតាមព្រៃ ព្រោះប្រជាជនរត់ពីស្រុករមាសហែក និងរត់មកពីស្រុកកំចាយមារ តំបន់២០ ភូមិភាគបូព៌ា មកនៅកន្លែងនេះច្រើនណាស់។ ដូច្នេះ សៅ ជីម ចាត់តាំង ខៀវ កាក់ ឱ្យក្ដាប់ប្រជាជនមួយចំនួនទៅនៅក្នុងព្រៃទួលកូនជ្រូក, សោម យន់ ឱ្យក្ដាប់ប្រជាជនមួយចំនួនដែលទៅនៅក្នុងព្រៃគោកចំបក់ ជាប់ព្រំដែនតំបន់២០ និងតំបន់២៣។ ខ្ញុំនិងឈ្មោះ សូរ វន់ ,ឈ្មោះ សៅ ជីម ចាត់តាំងឱ្យក្ដាប់ប្រជាជនមួយចំនួនដែលទៅនៅក្នុងព្រៃគោកចំបក់ដែរ។ បន្ទាប់ពីរៀបចំរួចហើយ​ សៅ ជីម ណែនាំយើងថា បងៗទាំងអស់គឺជាអ្នកដឹកនាំប្រជាជនដូច្នេះខំអប់រំប្រជាជនឱ្យ ជំនឿលើចលនាថ្មី របស់យើងព្រោះផែនការរដ្ឋប្រហាររបស់យើងជិតដល់ពេលអនុវត្ត ហើយ។ ខ្សែរបស់យើងខាងក្នុងមាន បងអ៊ីន និង យាង គាត់ទទួលខុសត្រូវលើបញ្ហាស្បៀង និងរៀបចំកម្លាំងខាងក្នុងត្រៀមផែនការ។ កម្លាំងខាងក្រៅរៀបចំកម្លាំងប្រជាជនឱ្យហើយដើម្បីឱ្យគាត់ចូលរួមផែនការនេះដែលជាផែនការធំវាយយកផ្លូវជាតិលេខ១និងផ្លូវជាតិលេខ៧ ដើម្បីឱ្យកងទ័ពវៀតណាមវាយតាមផ្លូវទាំងពីរនេះ និងយកភូមិភាគបូព៌ា ឱ្យបាន។ នៅថ្ងៃទី៣០ ខែវិច្ឆិកា សៅ ជីម ប្រាប់ថាផែនការយើងមិនបានសម្រេចទេដោយការរៀបចំកម្លាំងកងទ័ពរបស់យើងនៅក្នុងព្រៃចេញមកមិនរួចហើយកម្លាំងកងទ័ពវៀតណាម មិនឃើញវាយចូលមក។ ដល់ថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៨ ខៀវ កាក់ បានប្រាប់ខ្ញុំថា សៅ ជីម ឱ្យខ្ញុំទៅទាក់ទងជាមួយ បងអ៊ីន ដើម្បីយកផែនការដែល សៅ ជីម រៀបចំកម្លាំងខាងក្នុងត្រៀមអនុវត្តន៍រៀបចំផែនការរដ្ឋប្រហារ។ បន្ទាប់មក សៅ ​ជីម ឱ្យខ្ញុំហួសទៅទាក់ទងយកអង្ករពីឈ្មោះ ឆាំ និង គល់ ឈឹម​ គឺជាអនុប្រធានភូមិថ្លុកពពូល។ នៅវេលាម៉ោង៨យប់ក្នុងថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៨ ខ្ញុំបានចេញពីកន្លែងខ្ញុំទៅព្រៃទ័ពស្រូវ មករកជួបជាមួយ បងអ៊ីន។ ពេលមកដល់ភូមិថ្លុកពពូល កងទ័ពអង្គការចាប់ខ្ញុំបានតែម្ដង។

អត្ថបទដោយ ដារ៉ារដ្ឋ មេត្តា

---

[1] ឯកសារD៥៨៩៦៩ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«អំពីការទាក់ទងចោរព្រៃ» ស្រុករមាសហែក តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា អក្សរវាយអង្គុលេខមានចំនួន៣៨ទំព័រ។ ​ កំណត់សម្គាល់ៈ ចម្លើយសារភាពរបស់អ្នកទោសទាំងអស់សុទ្ធតែឆ្លងកាត់ការបង្ខិតបង្ខំនិងធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរពីកងសួរចម្លើយរបស់ខ្មែរក្រហម ដូច្នេះយើងមិនអាចសន្និដ្ឋានបានថាចម្លើយសារភាពរបស់  គល់ ឌឹម ពិតឬយ៉ាងណានោះទេ?

[2] ឯកសារD៤១២៨៤ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«សាវិន៖ សាមាជិកស្រុកមានជ័យថ្មី» សរសេរដោយដៃ និងអង្គលីលេខចំនួន១៤៦ទំព័រ។

[3] ឯកសារ D១៥៧២១ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«កំណត់ហេតុចំលើយ បឋមរបស់ ឥត សារ៉ុន ហៅ ឥន ថុល អតីតសិស្សថ្នាក់ទី៥ មុនចាប់ខ្លូន អនុប្រធានកងការពារមន្ទីរតំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា» តំបន់២៣ សរសេរដោយដៃមានចំនួន៤ទំព័រ។

[4] ឯកសារ D១០៤១៣ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«គណៈស្រុកកំពង់ត្រាច តំបន់២៣» អក្សរវាយអង្គុលេខមានចំនួន១ទំព័រ។

[5] ឯកសារ D១៣៨៧៨ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«ស្រុកកំពង់រោទិ៍តំបន់២៣» អក្សរវាយអង្គុលេខមានចំនួន៥ទំព័រ។

[6] ឯកសារ K០៣១៣៥ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,« ខ្សែក្រោម ភួន» អក្សរសរសេរដោយដៃមានចំនួន១ទំព័រ។

[7] ឯកសារ D០១៦២៨ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង,«សភាពការណ៍ខ្មាំងតាមព្រំដែន» តំបន់២៣ អក្សរវាយអង្គុលេខមានចំនួន២ទំព័រ។

[8] ឯកសារ K០០៣៣៥ តម្កល់នៅបណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង«ប្រវត្តិរូប ភោគ ចឹក» អក្សរវាយអង្គុលេខមានចំនួន១ទំព័រ។