ឯកសារចម្លើយសារភាពសរសេរដោយដៃចំនួន២៣ទំព័រ​ ជារបស់ មុត សុន ហៅ វណ្ណៈ[1] មុនអង្គការចាប់ខ្លួន ​មានតួនាទីយុទ្ធជនមន្ទីរក១១។ ​​តាមរយៈចម្លើយសារភាពនៅក្នុងឯកសារនេះ (J00​១៩៥) ​បង្ហាញអំពីសកម្មភាព ឈ្មោះ ​វណ្ណៈ ​ចូលបម្រើ​ក្នុងជួរបដិវត្តន៍ តាមការណែនាំពីឈ្មោះ ​ ចាន់ និងទទួលស្គាល់ដោយឈ្មោះ​ តូនីម។ ការធ្វើបដិវត្តនេះ ​វណ្ណៈ ​បាន​ជាប់ពាក់ព័ន្ធ​ជាមួយក្រុមមនុស្សចំនួន៧៣នាក់ ដោយធ្វើផែនការ បំផុសឲ្យយុវជន​ប្រឆាំងនឹងអង្គការបដិវត្តន៍។ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី០២ ខែ​សីហា ឆ្នាំ១៩៧៧ ​​វណ្ណៈ ត្រូវបានអង្គការចាប់ខ្លួន។  នៅ​ក្នុង​អត្ថបទនេះយើងឃើញមានការចុះហត្ថលេខា ​និងឈ្មោះ​អ្នកសួរចម្លើយ​ជាកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម រួមទាំងការចុះហត្ថលេខា សាម៉ីខ្លួន និងបានកត់ត្រា កាលរិច្ឆេទនៅថ្ងៃទី០១ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៧ ។​ ​ ​ខាងក្រោមនេះ ជាចម្លើយសារភាពរបស់ មុត សុន ហៅវណ្ណៈ​ ​៖

មុត សុន ហៅក្រៅ វណ្ណៈ  ភេទប្រុស អាយុ២៣ឆ្នាំ ជនជាតិខ្មែរ នៅលីវ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិព្រៃផ្ដៅ ឃុំព្រៃផ្ដៅ ស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ។ តាំងពីដឹងក្ដីមក វណ្ណៈ រស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយ ហើយប្រកបមុខរបរធ្វើស្រែចម្ការ។

នៅឆ្នាំ១៩៧១-១៩៧៣ វណ្ណៈ ស្នើសុំអង្គការចូលធ្វើកងឈ្លប ​​(យោធា) នៅភូមិព្រៃផ្ដៅ។ ពេលនោះ អង្គការក៏ចាត់តាំង ឲ្យទៅនៅ​អង្គភាពស្នាក់ការសែងរបួស វរសេនាតូច១១១ វរសេនាធំ១៥២ ភូមិភាគពិសេស។ ​រយៈពេលមួយខែ  អង្គការ​ បញ្ចូន វណ្ណៈ ទៅ​អង្គភាពយោធាអនុសេនាធំ១១ វរសេនាតូច១១១ វរ សេនាធំ១៥២។ ពេលនោះ វណ្ណៈ ទៅវាយជាមួយខ្មាំង នៅវត្តស្លែង (ខាងត្បូងព្រៃសរ)បាន​ត្រូវគ្រាប់ ​អង្គការ​ ក៏បញ្ជូនទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ ឃុំក្រាំងយ៉ូវ ស្រុក២០ តំបន់២៥ ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល។[2]រយៈពេល២៨ថ្ងៃ​ទើប​ត្រឡប់មកវិញ។ ស្របពេលជាមួយគ្នា​ វណ្ណៈ ក៏បានសុំអង្គការមកលេងផ្ទះ ចំពេល​ដែលឪពុក​ស្លាប់ ​ត្រូវម្ដាយ​ឃាត់ឲ្យនៅជួយធ្វើស្រែនៅស្រុកកំណើតវិញ។ ​​នៅវេលាយប់មួយ វណ្ណៈ បាន​ទៅ​ចូលរួមពិធីបុណ្យមីទ្ទីញនៅវត្តព្រៃផ្ដៅ ក៏​ជួប​មនុស្ស​ចំនួន៨នាក់ ដែលចូលបម្រើ​នៅអង្គភាពស្នាក់ការសែងរបួស រវៈសេនាតូច១១១ វរសេនាធំ១៥២ ភូមិភាគពិសេស។ ក្រោយមក វណ្ណៈ ត្រូវអង្គការបញ្ចូនទៅ​អង្គភាព យោធា​ ​អនុសេនាធំ១១ វរសេនាតូច១១១ វរសេនាធំ១៥២ ហើយទាក់ទងជាមួយឈ្មោះ អ៊ូ ទង និងឈ្មោះ ស៊ុំ អតីតប៉ូលីសនៅខេត្តស្វាយរៀង មានស្រុកកំណើតនៅភូមិព្រៃផ្ដៅ ឃុំព្រៃផ្ដៅ ស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ។​ រយៈពេល៥ថ្ងៃក្រោយមក ​ វណ្ណៈ និងមនុស្សចំនួន៦​នាក់ទៀតត្រូវអង្គការបញ្ជូនទៅដាក់នៅមន្ទីរ១៣។ អស់រយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ ក៏បញ្ជូនបន្តទៅដាក់នៅមន្ទីរស្រុក៥៥ តំបន់៣៣ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល[3] ​ត្រឹមរយៈពេលខ្លីក៏ត្រឡប់មកនៅភូមិវិញ។ នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧៣ តាមរយៈឈ្មោះ ចាន់ មានតួនាទី​ប្រធានក្រុម នៅ​វរសេនាតូច១១១ វរសេនាធំ១៥២ ភូមិភាគពិសេស បានប្រគល់ វណ្ណៈ និងមនុស្សចំនួន៤នាក់ ឲ្យឈ្មោះ តូ នីម ជាអ្នកដឹកនាំ និងអប់រំ កុំឲ្យរត់ចោលអង្គភាព។ អស់រយៈពេល៥ទៅ៦ថ្ងៃក្រោយមក មានការវាយខ្មាំងនៅសមរភូមិព្រះធាតុ (ផ្លូវជាតិ៣៨)។ ពេលនោះ តូនីម ប្រកាសហៅ វណ្ណៈ និងមនុស្សចំនួន៤នាក់ទៀតទៅប្រជុំ នៅខាងលិចភូមិកោះខ្នុរ ឲ្យស្គាល់ជាមួយមនុស្ស១២នាក់ នៅក្នុងអង្គភាព​ជាមួយគ្នាដែរ។ ពួកគេ ​ណែនាំ វណ្ណៈ និងសមាជិក ឲ្យលាក់ការណ៍​ និងចូលបង្កប់ខ្លួនក្នុងជួរកងទ័ព ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពបំផុសឲ្យយុវជនប្រឆាំងនឹងបដិវត្តន៍។ ក្រោយមក តាមរយៈ សាវុត មានតួនាទីអនុលេខា អង្គភាពយោធា១១ ​ចាត់តាំង វណ្ណៈ ឲ្យធ្វើជានីរសារផ្ទាល់ខ្លួននៅតាមផ្លូវបដិវត្តន៍ផង និងផ្លូវសង្កាត់ផង។

នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៤ សាវុត កសាងកម្លាំងបានចំនួន៤នាក់ និងបានរាយការណ៍ឈ្មោះទាំង៤នេះ ទៅកាន់ឈ្មោះ តូនីម ​ថែមទាំងបានផ្ញើសំបុត្រមួយច្បាប់មកជាមួយ ​វណ្ណៈ ​​ផងដែរ ។ ពេលនោះ វណ្ណៈ លួចបើកសំបុត្រ​ ដោយឃើញមានខ្លឹមសារ​ថា«ឲ្យបងសាវុត ខិតខំកសាង កម្លាំង ព្រោះផែនការនេះ គឺបងសោម ប្រធានវរសេនាធំ១៥២» ជាអ្នកកំណត់​។ បន្ទាប់ពី វណ្ណៈ អាន​ចប់ សំបុត្រក៏​បានដល់ដៃឈ្មោះ សាវុត។ នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៤ វណ្ណៈ បានជួបជាមួយមនុស្ស៤នាក់ ​និងទទួលបានការអប់រំពីឈ្មោះ តូនីម ដូចគ្នាដែរ។ ក្នុងចំនោមអ្នកទាំង៤នោះ តូនីម ក៏​ចាត់តាំង ឈ្មោះ គ្រី មានតួនាទីជាអនុក្រុម បញ្ជូន​ទៅនៅអង្គភាពស្នាក់ការសែងរបួស ជាមួយអ៊ូ ទង។ នៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៤ តូនីម ​និង វ​ណ្ណៈ ទៅវាយកាំភ្លើង នៅសមរភូមិដីក្រហម (ផ្លូវលេខ៣៨)។  លុះនៅខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៤ តូនីម និងវណ្ណៈ បាន​ធ្វើសកម្មភាពបំផុសដល់យុវជន កុំឲ្យជឿបដិវត្តន៍។ កិច្ចការនេះ វណ្ណៈ និង​មនុស្ស៣នាក់ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ។ ​ ក្រោយមក តាមរយៈ ឈ្មោះ ប៉ុន ក៏ណែនាំ វណ្ណៈ​ ឲ្យខិតខំលាក់ការណ៍យ៉ាងសំងាត់ ដើម្បីបម្រើការងារបដិវត្តន៍​ ទាក់ទងកិច្ចការងារនៅតាមសមរភូមិមុខ និងសមរភូមិក្រោយ។ នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧៤ អង្គការ ​បានចាត់តាំង វណ្ណៈ ជាប្រធានកងឈ្លប ឲ្យដឹកនាំអង្គភាពឈ្លបទៅត្រៀមនៅកោះភ្នៅ (ស្រុក៥៥ តំបន់៣៣)​ ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល[4] ថែមទាំងក្ដាប់បានយុវជនឈ្លប ចំនួន៤នាក់ ដែលមានទស្សនៈ មិនពេញចិត្តនឹងបដិវត្តន៍​។  បន្ទាប់មក វណ្ណៈ ក៏បំផុសឲ្យយុវជន​ឃើញពី​​ទុក្ខលំបាក​ថែមទាំងលើកទឹកចិត្តឲ្យ ខិតខំធ្វើការ​ ហើយត្រូវ​ត្រៀមធ្វើសកម្មភាពបំផុសក្នុងអង្គភាព នៅភូមិ ធ្លកយល់, ឃុំពន្លៃ ស្រុក៥៥ តំបន់៣៣ ប៉ុន្តែមិនទាន់ចេញជាលទ្ធផលឡើយ។​

រហូតដល់ថ្ងៃរំដោះ ថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥​ ក្រោយរយៈពេល២ថ្ងៃ ​ អង្គការ ក៏ដកកងឈ្លប ​ទុកត្រឹមតែចំនួន១២នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ​ អ្នកឯទៀតត្រូវបញ្ជូនត្រឡប់មកឃុំព្រៃផ្ដៅវិញ។ ចំណែក វណ្ណៈ ត្រូវអង្គការចាត់តាំងឲ្យមកធ្វើប្រធានក្រុមឈ្លប និងរស់នៅជាមួយមនុស្សចំនួន៣នាក់។ នៅចុងខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៧៥ ឈ្មោះ ឃឿ ដែលខ្សែចាស់ នៅអង្គភាពស្នាក់ការសែងរបួស វរសេនាតូច១១១ វរសេនាធំ១៥២ ​បានទទួលសំបុត្រពីឈ្មោះ តូនីម ផ្ញើ​មកឲ្យ វណ្ណៈ ​​បញ្ជូន​ទៅកាន់មនុស្សចំនួន៣នាក់ទៀត ដោយសំបុត្រទី១ ជូនចំពោះបង ប៉ុន  មានខ្លឹមសារថា «សូមរាយការណ៍ជូនពី សមមិត្ត តូនីម អំពីកម្លាំងដែលកសាងបាននៅក្នុងស្រុក៥៥ តំបន់៣៣ មានចំនួន៥នាក់», សំបុត្រទី២ ជូនចំពោះបងស្រី ហ៊ីម មានខ្លឹមសារដូចតទៅ« ពីសមមិត្ត តូនីម បង្ហាញអំពីកម្លាំងដែលអប់រំបាន នៅស្រុក៥៦ តំបន់៣៣ មានចំនួន៤នាក់ និងសំបុត្រទី៣ ជូនចំពោះបង ហ៊ត អត្ថន័យក្នុងសំបុត្រ បង្ហាញអំពីកម្លាំងដែលកសាងបាននៅស្រុក៥៤ តំបន់៣៣ ទទួលបានចំនួន៤នាក់។ ​បន្ទាប់ពី អ្នកទាំង៣ អានសំបុត្រនេះចប់ ក៏ផ្ញើតាមរយៈមនុស្សទាំង៣នាក់ ដើម្បីប្រគល់ទៅឲ្យឈ្មោះតូនីមវិញ។ នៅខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧៥ អង្គការ​ក៏ដក វណ្ណៈ,យុវជន និងយុវនារី ​នៅក្នុងស្រុក៥៥ តំបន់៣៣ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល[5]មួយចំនួន ដើម្បីបញ្ជូនទៅធ្វើកម្មកររោងចក្រនៅមន្ទីរស្រុក៥៥។ ក្នុងពេលនោះ​តាមរយៈ ប៉ុន  ក៏បញ្ជូន វណ្ណៈ​និងមនុស្សចំនួន៣នាក់ ​ដោយដាក់ផែនការ​ឲ្យចូលបង្កប់ខ្លួន ក្នុងជួរយុវជន និងយុវនារី មន្ទីរស្រុក៥៥។ ​ អ្នកទាំងនោះធ្វើសកម្មភាព​​ កសាងកម្លាំង និងបំផ្លិចបំផ្លាញគ្រឿងម៉ាស៊ីនរោងចក្រ ដើម្បីកុំឲ្យបដិវត្តន៍មានភាពជឿនលឿនទៅមុខទៀត។ ក្រោយមក វណ្ណៈ រួមទាំងមនុស្សចំនួន៣នាក់​ ត្រូវអង្គការបញ្ជូនទៅកាន់ខេត្តក្រចេះ ដោយធ្វើដំណើរតាមរថភ្លើងឆ្ពោះទៅកាន់ទីក្រុងភ្នំពេញ ប៉ុន្តែត្រូវសម្រាក​នៅភ្នំពេញរយៈពេលមួយយប់។ លុះស្អែកឡើង ក៏​បន្តដំណើរតាម កប៉ាល់សំដៅទៅកាន់ខេត្តក្រចេះ។ ​បន្ទាប់ពីទៅដល់ វណ្ណៈ និងសមាជិក ត្រូវអង្គការ បញ្ជូន​ទៅកងពល៩២០ ​វរៈសេនាតូច ១១៣ ជាបណ្ដោះអាសន្ន។ ​ក្នុងនោះ ​ឈ្មោះ វ៉ាន់ ​មានតួនាទីជាគណៈវរសេនាតូចនៅកងពល៩២០ ​ជាប្រធានវរៈសេនាតូច​១១៣,​ ឈ្មោះប៊ន​ ជាអនុប្រធានវរសេនាតូច១១៣។ ​ ចំណែក វណ្ណៈ និង​បក្ខពួកធ្វើជាប្រធានក្រុម។

នៅខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៦ វេលាម៉ោង៨យប់ ឈ្មោះ ប៊ន បានប្រកាសហៅ វណ្ណៈ​និងវ៉ាន់ រួមទាំងមនុស្សចំនួន៤នាក់ទៀត ទៅប្រជុំនៅ​ជិតវត្តក្រចេះ ​នៅជាប់នឹងទន្លេ។ ​តាមរយៈឈ្មោះ វ៉ាន់ បានដាក់ខ្លឹមសារថា «តើនៅតំបន់៣៣ មានសកម្មភាពយ៉ាងម៉េចខ្លះ? ក្នុងពេលនោះ ឈ្មោះ អេង ក៏បានឆ្លើយថា សកម្មភាពនៅតំបន់៣៣ ទាំងនៅសមរភូមិមុខ និងសមរភូមិក្រោយ គឺមានខ្សែមួយចំនួនបានប្រឆាំងនឹងអង្គការបដិវត្តន៍។ បន្តមកទៀត វ៉ាន់ ក៏បាន​ណែនាំទៅកាន់មនុស្សចំនួន៤នាក់ដែលជាខ្សែ​នៅក្នុងកងពល​៩២០ ទៅដល់ វណ្ណៈ និងបក្ខពួកឲ្យបានស្គាល់​ផងដែរ។ លើសពីនេះ ឈ្មោះ វ៉ាន់ ក៏​ណែនាំ វណ្ណៈ និងសមាជិកចំនួន៣នាក់ទៀត ឲ្យលាក់ការណ៍​​ និងបំផុសដល់អ្នកទាំង៤នាក់ បង្ករឲ្យមានទំនាស់​ស្អប់នឹងការធ្វើបដិវត្ត។ នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៦ វណ្ណៈ និងបក្ខពួក បានធ្វើដំណើរមកដល់ភូមិ ស្វាយជ្រះ ស្រុកស្នួល ខេត្តក្រចេះ ប៉ុន្តែ ត្រូវអង្គការ ចាប់ខ្លួន​ និងបញ្ជូនទៅឃុំឃាំងនៅមន្ទីរសន្តិសុខ នៅស្រុកអង្គស្នួល។​ ​ រយៈពេល៧ថ្ងៃក្រោយ វណ្ណៈ​ ក៏ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយ​ប្រធានសន្តិសុខ ក៏បញ្ជូនទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យស្រុកស្នួល។ រយៈពេល៣ទៅ៤ថ្ងៃក្រោយមក ជំងឺរបស់​ វណ្ណៈ ​កាន់តែធ្ងន់ឡើងៗ អង្គការក៏បញ្ជូនទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យតំបន់៥០៥​ នៅខេត្តក្រចេះ។[6] រយៈពេល៦ខែ ក្រោយមក ជំងឺ វណ្ណៈ ក៏បានធូរស្រាល អង្គការក៏បញ្ជូនត្រឡប់​មកកន្លែងកងវិញ។ នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧៦ ​​វណ្ណៈ ​ និងសុង ត្រូវអង្គការបញ្ចូនទៅខេត្តមណ្ឌលគិរី ​គឺទៅរស់នៅក្នុងកងវរសេនាតូច៩៣០ ក្នុងអង្គភាពយោធាទី០៤ មានតួនាទីជាយុវជន។ ពេលនោះអ្នកទាំងនោះក៏​ជួបជាមួយ ឈ្មោះ ប៊ន ​មានតួនាទី​ ភស្តុភារ កងអនុសេនាតូច អនុសេនាធំទី១, អេង ​ភស្ថុភារ កងអនុសេនាតូច អនុសេនាធំទី២ និងសុន យុវជន​អនុសេនាធំទី១។​​ ពេលនោះ អង្គភាព ក៏បានបោះទ័ព នៅតាមបណ្ដោយអូរច្បារ។ ក្រោយមក វណ្ណៈ ក៏បានជួបជាមួយ អេង ប៊ន និងសុន នៅខាងលិចអូរច្បារ។ កាលនោះ​ វ៉ាន់ និងប៊ន ទាក់ទងកម្លាំងបានចំនួន៦នាក់ នៅកងពល៩២០។

នៅខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៦ អង្គការបានដកកម្លាំងថ្មី​អស់ចំនួនជាង១០០០នាក់​ នៅក្នុងកងពល៩២០។ ក្នុងនោះ មាន វណ្ណៈ, ប៊ន,  សុន, អេង និងប្រជាជនជាច្រើនទៀត។ ពេលនោះ វណ្ណៈ និងអេង ត្រូវអង្គការចាត់តាំងឲ្យទៅមន្ទីរក១១ តំបន់១០៥  មានតួនាទី​ភស្តុភារ កងអនុសេនាតូច ​ វណ្ណៈ មានតួនាទីយុវជន នៅក្បែរអង្គភាពជាមួយនឹងអេងដែរ។ ចំណែក ប៊ន និងសុន ត្រូវអង្គការបញ្ជូនទៅមន្ទីរក១៦ តំបន់១០៥ នៅភូមិអ៤ ដែលមានចម្ងាយ១០គីឡូម៉ែត្រ​ពីកន្លែង វណ្ណៈ រស់នៅ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៧ វណ្ណៈ​ ក៏ក្ដាប់បាន សភាពការណ៍នៅក្នុងមន្ទីរក១១ ហើយរកឃើញកើតមាន​ទំនាស់ រវាងជនជាតិភាគច្រើន និងជនជាតិភាគតិច ពីការ​ហូបចុកទទួលបានមិន​ស្មើគ្នា។ ជាងនេះទៅទៀត ​មានសមាសភាពថ្មី ​​នៅក្នុងមន្ទីរក១១ ​បានបង្ករ​ជាទំនាស់ ព្រោះអង្គការ បានបំបែកបំបាក់ ចេញពីឪពុកម្ដាយ ឃ្លាតឆ្ងាយពីស្រុកភូមិ ហើយត្រូវទៅរស់នៅក្នុងព្រៃទៀត។ ទន្ទឹមនឹងនេះ វណ្ណៈ តាមដានឃើញមនុស្សចំនួន៨នាក់ ដែលមានទំនាស់ជាមួយអង្គការ និងមាន​ទំនាក់ទំនងនៅក្នុងអង្គភាព កងពល៩២០។ នៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៧ ​ វណ្ណៈ និងអេង ​ធ្វើដំណើរទៅខេត្តមណ្ឌលគិរី និងបាននិយាយបំផុស អ្នកទាំង៨នាក់បន្ថែមទៀត ដោយលើកឡើងថា បើចង់ជួបមុខឪពុកម្ដាយ និងវិលត្រឡប់មកស្រុកភូមិវិញ យើងត្រូវតែរួមគ្នាប្រឆាំងនឹងអង្គការបដិវត្តន៍។ ពួកគេ ក៏យល់ស្របតាមផែនការណ៍នេះ។ ក្នុងពេលនោះ វណ្ណៈ ប៊ន និងស៊ុន ក៏​ចាត់តាំងឈ្មោះ ញ៉ន មានតួនាទីជាអនុប្រធានមន្ទីរក១១ ឲ្យបន្តធ្វើសកម្មភាពនៅក្នុងមន្ទីរក១១ដដែល។ ស្របពេលជាមួយគ្នា​ឈ្មោះ ញ៉ន ក៏ណែនាំ វណ្ណៈ ​ឲ្យខិតខំសាមគ្គី និងប្រមូលបងប្អូនជនជាតិមកធ្វើជាកម្លាំង។ នៅចុងខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៧ ប្រធានមន្ទីរក១១ ​ចាត់តាំង វណ្ណៈ ឲ្យទៅបាញ់សត្វ ​ចំនួនកន្លះខែ ជាមួយបងប្អូនជនជាតិ នៅព្រៃភ្នំអូត្រាត ​ ដើម្បីយកសាច់មកផ្គត់ផ្គង់នៅមន្ទីរ។ នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៧៧ វណ្ណៈ ក៏ត្រឡប់មកមន្ទីរវិញ ហើយ​ទាក់ទងមនុស្ស៨នាក់ ដែលជាកម្លាំងដែលអូសទាញ​បាន​ ឲ្យមកធ្វើការនៅផ្ទះមួយកន្លែងនៅក្នុងព្រៃ ខាងកើតមន្ទីរក១១ ដោយពុំមានមនុស្សរស់នៅឡើយ។ បន្ទាប់មក អេង ក៏ដាក់ការប្រជុំ​មួយ ដោយលើកឡើងពីការខិតខំសាមគ្គី  ជាមួយបងប្អូនជនជាតិ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការទាក់ទង និងប្រមូលមកធ្វើជាកម្លាំង។ ជាពិសេសនោះ ត្រូវប្រមូលកម្លាំងមនុស្សដែលមកពីស្រុកជាមួយគ្នា ​ហើយ​ណែនាំ​​ឲ្យស្គាល់ពីមេដឹកនាំ ឈ្មោះ ញ៉ន និងមេធំ​ឈ្មោះ ម៉ី មានតួនាទីជាគណៈតំបន់១០៥។ នៅពាក់កណ្ដាលខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៧៧ វណ្ណៈ បានទៅដឹកជ្រូកនៅ​ការ៉ាស់ឡានតំបន់១០៥ នៅខេត្តមណ្ឌលគិរី[7] ក៏ជួបឈ្មោះ ស៊ុន និងប៊ននៅកន្លែងនោះដែរ។ ក្រោយមក អង្គការ ​ប្រកាសការប្រជុំ​ ដោយ​មានការយាមកាម ​យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នបំផុត ព្រោះគណៈកងស្រុកកោះញែក ឈ្មោះ ស្វាយ​ បានក្បត់ និងលួចបាញ់សម្លាប់កម្មាភិបាល​ក្នុងកងស្លាប់អស់ចំនួន២នាក់ ក៏រត់ចូលព្រៃបាត់ ថែមទាំងយកកាំភ្លើង​ចំនួនមួយដើមផងដែរ។ ​  នៅថ្ងៃទី០២ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៧ អង្គការបានចាប់ខ្លួន វណ្ណៈ និងឈ្មោះ សយ រួមទាំងមនុស្សមួយចំនួនទៀតនៅក្នុងមន្ទីរក១១ ​​​ បញ្ជូនទៅដាក់នៅមន្ទីរសន្តិសុខ១០៥។

អត្ថបទដោយ ជឹម សុគា

---

[1] ឯកសារ ​ ​ J00​២០៤ តម្កល់នៅបណ្ណាសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា មានចំណងជើង «បំផុសឲ្យយុវជន​ប្រឆាំងនឹងអង្គការបដិវត្តន៍»។ បានបង្ហាញអំពីសកម្មភាព ​ ​ ឈ្មោះ ​វណ្ណៈ ​ចូលបម្រើ​ក្នុងជួរបដិវត្តន៍ តាមការណែនាំពីឈ្មោះ ​ ចាន់ និងទទួលស្គាល់ដោយឈ្មោះ​ តូនីម។​

[2] ផេង ពង្សរ៉ាស៊ី និង អ្នកផ្សេងទៀត, សៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (១៩៧៥-១៩៧៩), បោះពុម្ពលើកទី២ (ភ្នំពេញ ២០២០), ទំព័រទី៣៤។

[3] ​ឯកសារ​ដូចគ្នា

[4] ឯកសារដូចគ្នា

[5] ឯកសារដូចគ្នា

[6] ផេង ពង្សរ៉ាស៊ី និង អ្នកផ្សេងទៀត, សៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (១៩៧៥-១៩៧៩), បោះពុម្ពលើកទី២ (ភ្នំពេញ ២០២០), ទំព័រទី៣៥។

[7] ឯកសារដូចគ្នា