(ក្រចេះ)៖ ឈាងលីន ត្រូវបានប្រជាជននៅក្នុងសហករណ៍ជាមួយគ្នាទិតៀន ឲ្យអង្គការយកទៅសម្លាប់ចោល ដោយសារតែគាត់ដកដើមព្រលឹតដែលមានស្លឹក មិនមែនដកតែផ្កា។ ឈាងលីន បាននិយាយថា ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ អង្គការឲ្យស្លតែផ្កាព្រលឹត ដល់ថ្នាក់គាត់រកផ្កាព្រលឹតមកស្លមិនបាន ព្រោះផ្កាព្រលឹតទាំងអស់នោះដុះមិនទាន់តម្រូវការ។ របបអាហារដែលប្រជាជនទទួលបាន គឺជាបបររាវលាយជាមួយនឹងសម្លត្រកួន, ព្រលឹត និងត្រពាំង។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប្រជាជនហូបតែម្ហូបដដែលៗមិនមានអ្វីផ្លាស់ប្ដូរឡើយ។

អ៊ូ ឈាងលីន អាយុ៧៦ឆ្នាំ មានអស័យដ្ឋាននៅភូមិសំបុក ឃុំសំបុក ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ ស្វាមីរបស់គាត់ឈ្មោះ លុន គេងឈៀ (ស្លាប់) និងមានកូនបីនាក់។ បច្ចុប្បន្ន ឈាងលីន មានជំងឺ ស្រវាំងភ្នែក ឈឺត្រចៀក និងជំងឺផ្សេងទៀតដែលជាជំងឺរបស់មនុស្សចាស់។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ មានរដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សីហនុ ឈាងលីន និងគ្រួសារប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការតាមធម្មតា ប៉ុន្តែក្រោយមកមិនបានប៉ុន្មាន ប្រជាជននៅ ត្រូវបានជម្លៀសចេញពីភូមិ ឲ្យទីតាំងទីលំនៅថ្មីនៅកន្លែងផ្សេង។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមបានចូលគ្រប់គ្រងលើភូមិសំបុក ឃុំសំបុក ដែលមាន សម និង សម្បត្តិ ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវនៅភូមិនោះ។ ការងារដំបូងដែលអង្គការចាត់តាំងឲ្យគាត់ធ្វើ មាន ដាំបាយ និងរែកបាយឲ្យប្រជាជននៅសហករណ៍។ ការងារដំបូងជាការងារស្រាល ព្រោះពេលនោះគាត់ទើបតែសម្រាលកូនហើយថ្មីៗ។ គាត់ត្រូវក្រោកពីម៉ោង៣ទៀបភ្លឺ ទៅដាំបាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ឈាងលីន ខិតខំធ្វើការងារដែលអង្គការចាត់តាំងឲ្យ ព្រោះគាត់ខ្លាចអង្គការកសាង។ ថ្វីត្បិតតែគាត់ជាអ្នកធ្វើការនៅរោងបាយ របបអាហារដែលគាត់ទទួលបាន ដូចទៅនឹងប្រជាជនធម្មតាដែរ គឺមួយថ្ងៃ២ពេល ថ្ងៃត្រង់ និងពេលល្ងាច។ នៅពេលដែល ឈាងលីន រែកបាយទៅកន្លែងធ្វើការ គាត់បានឆ្លងកាត់តំបន់ដែលខ្មែរក្រហមវាយធ្វើបាបប្រជាជន។ គាត់ពិតជាមានភាពភ័យខ្លាច ព្រោះតែខ្លាចអង្គការចាប់រូបគាត់ទៅវាយធ្វើបាបដូចជាប្រជាជនទាំងនោះដែរ។

មានពេលមួយ ខ្មែរក្រហម បានកត់ឈ្មោះប្រជាជននៅក្នុងភូមិ ក្នុងបំណងយកទៅសម្លាប់។ ឈាងលីន បានយល់ខុសពីបំណងដែលខ្មែរក្រហមកត់ឈ្មោះដោយគាត់គិតថា ប្រជាជនដែលគ្មានឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីរបស់ខ្មែរក្រហម នឹងត្រូវកងឈ្លបយកទៅសម្លាប់ តែជាក់ស្ដែងប្រជាជនដែលគ្មានឈ្មោះគឺជាអ្នករួចខ្លួនពីការសម្លាប់ទៅវិញ។ ឈាងលីន បានរត់ទៅសួរប្រជាជនដទៃទៀត ទើបគាត់បានដឹងច្បាស់ពីគោលបំណងនៃការចុះឈ្មោះនោះ​។ នៅអំឡុងរបបខ្មែរក្រហមកាន់អំណាច វិស័យសុខាភិបាល មានការធ្លាក់ចុះជាខ្លាំង ព្រោះមិនមានគ្រូពេទ្យដែលមានវិជ្ជាជីវៈក្នុងការព្យាបាលអ្នកជំងឺនោះទេ និងម្យ៉ាងទៀត មន្ទីរពេទ្យស្ថិតនៅឆ្ងាយពីសហករណ៍របស់ប្រជាជន។ គ្រូពេទ្យនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម មិនទទួលបានការបណ្ដុះបណ្ដាលជំនាញច្បាស់លាស់ឡើយ ហើយការព្យាបាលនៅពេលនោះ បណ្ដាល​ឲ្យប្រជាជនជាច្រើន ស្លាប់។

នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ឈាងលីន ធ្លាប់បានឮប្រជាជនម្នាក់ឈ្មោះ ធេង និយាយប្រាប់គាត់ថា កងឈ្លបបានធ្វើបាប និងរំលោភបំពានលើរូបរាងកាយស្រ្តី ឬក្មេងស្រី ដែលជាប់សង្ស័យជាសាច់ញាតិជនជាតិចិន។ ឈាងលីន បានបាត់បងប្រុសរបស់គាត់២នាក់ មិនដឹងថាបច្ចុប្បន្ននៅរស់រានមានជីវិត ឬត្រូវខ្មែរក្រហមសម្លាប់នោះទេ ព្រោះមិនដែលទទួលបានដំណឹងរបស់បងប្រុសទាំង២នោះឡើយ។ ខ្មែរក្រហមបានវាយបំផ្លាញវត្តអារាម និងវាយកម្ទេចព្រះ​ពុទ្ធប្បដិមាទម្លាក់ទឹក។

បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមបញ្ចប់ ឈាងលីន បានរស់នៅជុំជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់គាត់ និងប្រកបរបរកសិកម្មសម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ៕

សម្ភាសន៍ដោយ៖ អ៊ុត ចាន់ថាវីន នៅថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៤

អត្ថបទដោយ៖ នេន ស្រីមុំ នៅថ្ងៃទី៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៥