រស់ យ៉ែន ហៅ យ៉េន អតីតអ្នកធ្វើការឱ្យស្ថានទូតឡាវក្នុងសម័យ លន់ នល់ ប្រចាំនៅប្រទេសឡាវ
នៅក្នុងកំណត់ហេតុចម្លើយសារភាពលេខ J០០៤៣៣[1] គឺឃើញមានចំណាទឹកប៊ិចពណ៌ក្រហម ជារបាយការណ៍របស់អតីតប្រធានមន្ទីរស-២១ ឈ្មោះ ឌុច[2] (សម្គាល់ដោយហត្ថលេខា) ជូនថ្នាក់លើ អំពីករណីឈ្មោះ រស់ យ៉ែន ហៅ យ៉េន អតីតធ្វើការនៅទូតប្រចាំប្រទេសឡាវ ក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ លន់ នល់។ រស់ យ៉ែន ហៅ យ៉េន និងគ្រួសារបានជិះយន្តហោះចេញពីប្រទេសឡាវក្នុងគោលបំណងត្រឡប់ចូលមកប្រទេសខ្មែរវិញតាមច្រកក្រុងប៉ាក់សេ និងបន្តដំណើរមកកាន់ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ តែដោយសារប្រទេសស្ថិតក្នុងសភាពអសន្តិសុខ មានគ្រាប់ផ្លោងតាមព្រំដែន យន្តហោះមិនអាចធ្វើការចុះចតបាន ក៏ហោះសំដៅមកដល់ក្រុងភ្នំពេញនៅម៉ោង១១ថ្ងៃត្រង់ ដល់ម៉ោង២រសៀល ក៏ត្រូវអង្គការចាប់ខ្លួននៅថ្ងៃទី៦ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៨។ ខាងក្រោមនេះជាកំណត់ហេតុចម្លើយសារភាពរបស់ រស់ យ៉ែន ហៅ យ៉េន បន្ទាប់ពីអង្គការចាប់ខ្លួន៖
រស់ យ៉ែន ហៅ យ៉េន ភេទប្រុស អាយុ៣៣ឆ្នាំ(១៩៧៨) ជាជនជាតិខ្មែរ កើតនៅភូមិខ្នោ ឃុំរមាំងថ្កោល ស្រុករំដួល ខេត្តស្វាយរៀង។ កាលពីតូច យ៉េន រស់នៅធ្វើស្រែជាមួយឪពុកម្តាយ ដល់មានអាយុ៩ឆ្នាំ ទើបឪពុកម្តាយ បញ្ជូនចូលរៀននៅសាលាខ្ជាយ ស្ថិតក្នុងឃុំរមាំងថ្កោល។ អាយុ១២ឆ្នាំ យ៉េន បានឈប់រៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០ រួច ត្រឡប់មកនៅភូមិកំណើត និងធ្វើស្រែជាមួយឪពុកម្តាយវិញ។ ដល់ឆ្នាំ១៩៦២ យ៉េន មានអាយុ១៧ឆ្នាំ ក៏ចេញទៅរកស៊ីរត់ពន្ធ លក់មាន់ និង ស្បែកជើង នៅតាមច្រកព្រំដែនវៀតណាមកម្ពុជា ដោយមានការអនុញ្ញាតពីឈ្មោះ សូ ខ្មៅ មានតួនាទីជាមេឃុំរមាំងថ្កោល។ យ៉េន ស្គាល់ សូ ខ្មៅ តាមរយៈបងប្រុសជីដូនមួយឈ្មោះ ឃ្លាំង ថូ មានតួនាទីជាមេភូមិខ្នោ។ ឆ្នាំ១៩៦៣-១៩៦៤ យ៉េន ចាប់ផ្ដើមធ្វើគិញឱ្យមេឃុំ សូ ខ្មៅ តាមរយៈឈ្មោះ មាស ស៊ុត។ មាស ស៊ុត ជាមិត្តភក្តិរបស់ យ៉េន តាំងពីនៅរៀន ព្រមទាំងទាក់ទងខ្សែរយៈគិញឈ្មោះ ឡឹក អុន ជាប្រជាជនរស់នៅភូមិខ្ជាយ ឃុំរមាំងថ្កោល បច្ចុប្បន្នក្ដាប់មិនបាន និង អាំ សេង ជាប្រជាជនរស់នៅភូមិទន់លាង ឃុំរមាំងថ្កោល បច្ចុប្បន្នក្ដាប់មិនបាន។ សកម្មភាពដែល សូ ខ្មៅ ប្រគល់ឱ្យ យ៉េន ធ្វើគឺ ចុះស៊ើបយកព័ត៌មានចលនារបស់ខ្មែរក្រហមនៅឃុំគគីរសោម ស្រុករំដួល និង ឃោសនាបោចខិតប័ណ្ឌបំផុសប្រជាជនក្នុងឃុំរមាំងថ្កោល ឱ្យប្រឆាំងខ្មែរក្រហម រួចរាយការណ៍ឱ្យមេឃុំ សូ ខ្មៅ។ ឆ្នាំ១៩៦៤-១៩៦៨ យ៉េន ដាច់ខ្សែរយៈគិញពីមេឃុំ សូ ខ្មៅ ព្រោះត្រូវចូលបួសនៅវត្តខ្ជាយ តាមការស្នើសុំពីឪពុកម្តាយ។ ក្រោយសឹកពីបួស យ៉េន មកធ្វើស្រែជាមួយឪពុកម្តាយ និងធ្វើជាគិញឱ្យ សូ ខ្មៅ តាមដានសកម្មភាពខ្មែរក្រហមក្នុងឃុំស្វាយរំពា ឃុំរមាំងថ្កោល។
ក្រោយមកចៅហ្វាយស្រុករំដួលឈ្មោះ ប៊ុនថេង បានប្រកាសឱ្យតាមបណ្ដាឃុំជ្រើសរើសកម្លាំងយកទៅធ្វើទាហានរយៈពេល១៨ខែ នៅចំណុចផ្សារកំពង់ចក ខេត្តស្វាយរៀង។ សូ ខ្មៅ ក៏ចាត់តាំង យ៉េន ឱ្យទៅធ្វើជាទាហាន ដែលមានឈ្មោះ អ៊ឹម ឈូដេត សក្តិ៤ ជាមេបញ្ជាការនៅកំពង់ចក។ នៅកំពង់ចក បានមួយរយៈ យ៉េន ក៏ត្រូវផ្លាស់មកបន្ទាយស៊ុប ដែលមានឈ្មោះ ស ចាន់ ជាសក្តិ៤ ជាអ្នកគ្រប់គ្រង។
ឆ្នាំ១៩៦៩ ស ចាន់ បានបញ្ចូល យ៉េន ជា សេ-អ៊ី-អា នៅខេត្តស្វាយរៀង រួចអប់រំថា សេ-អ៊ី-អា គឺជាអ្នកស្នេហាជាតិ ស្នេហាទឹកដី វាយយៀកកុង និងវាយខ្មែរក្រហមឱ្យអស់ពីទឹកដីខ្មែរ នឹងតទៅមុខទៀតក្រុម សេ-អ៊ី-អា មានលុយកាក់ បុណ្យសក្តិធំជាងនេះទៅទៀត។ ឈ្មោះអ្នកដែលបានចូលជា សេ-អ៊ី-អា ជាមួយ យ៉េន មានដូចជា សិតធី ជាទាហានពាក់ដោយ៣ជាន់ បច្ចុប្បន្នក្ដាប់មិនបាន, យ៉ន ជាទាហានពលទោ បច្ចុប្បន្នក្ដាប់មិនបាន, ទិត ក្ដាប់តួនាទីមិនបាន, ណាគ្រី ទាហានកាប៉ូរ៉ាស់សេព្វ នៅស្វាយរៀង បច្ចុប្បន្នក្ដាប់មិនបាន និង សាមិត្ត ទាហានកាប់ប៉ូរ៉ាស់សេព្វ នៅស្វាយរៀង បច្ចុប្បន្នក្ដាប់មិនបាន។ ក្រោយពីចូលជា សេ-អ៊ី-អា យ៉េន ទទួលភារកិច្ចមានដូចជា៖ ដើរឃោសនាប្រជាជនតាមជនបទ និង ក្នុងទីក្រុងកុំឱ្យមានជំនឿជាមួយក្រុមខ្មែរក្រហម និង កសាងកម្លាំង សេ-អ៊ី-អា ក្នុងចំណោមយុវជនក្នុងក្រុងស្វាយរៀង។ ចុងឆ្នាំ១៩៦៩ យ៉េន ត្រូវផុតកំណត់ឈប់ធ្វើជាទាហាន១៨ខែ ក៏វិលត្រឡប់មករស់នៅស្រុកកំណើតវិញ រួចបន្តទាក់ទងខ្សែរយៈចាស់។ ទន្ទឹមនេះ មេឃុំ សូ ខ្មៅ បានឱ្យ យ៉េន ទាក់ទងខ្សែថ្មី២នាក់ទៀតគឺ ទៀង ជិន អតីតសិស្សថ្នាក់ទី៦ នៃវិទ្យាល័យស្វាយរៀង និង សួស សាបាន អតីតអ្នករត់ពន្ធ ឱ្យទៅតាមដានចលនារបស់ខ្មែរក្រហម បានឃើញជំរុំខ្មែរក្រហមនៅភូមិកំពោតទូក។
ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧០ ស ចាន់ បានឱ្យឈ្មោះ សាញ់ មកយក យ៉េន ពីភូមិខ្នោ ទៅនៅបន្ទាយស៊ុប ខេត្តស្វាយរៀង។ ដល់ខែវិចិ្ឆកា ស ចាន់ ក៏ចាត់តាំងកម្លាំងមួយចំនួនឱ្យទៅរស់នៅជាមួយចៅហ្វាយខេត្តស្វាយរៀងឈ្មោះ កោះ ឈួន[3]។ យ៉េន ត្រូវបាន កោះ ឈួន យកមកនៅជិតខ្លួន ចាំបម្រើផ្ទាល់ និង មានភារកិច្ចរត់សំបុត្រទាក់ទងមកខាងក្រសួងមហាផ្ទៃភ្នំពេញ និងទៅខាងសក្តិ៣ ឃឹម សំអុល,សក្តិ២ នេត សែព និង នូរុន ស៊ីវិល នៅការិយាល័យរបស់ កោះ ឈួន ក្រុងភ្នំពេញ ដែលសម្រាប់ទាក់ទងទៅគ្រប់ក្រសួង និង អង្គការអាមេរិកនៅភ្នំពេញ។
ដើមឆ្នាំ១៩៧១ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៣ យ៉េន ត្រូវទៅបម្រើប្រពន្ធ កោះ ឈួន ដែលមានផ្ទះនៅជិតសាលា ១៨ មីនា[4] ក្រុងភ្នំពេញ។ បន្ថែមពីការងារអ្នកបម្រើ យ៉េន គឺត្រូវរត់សំបុត្រ ពីភ្នំពេញបញ្ជូនទៅខេត្តស្វាយរៀង។ ក្រៅពីនេះ យ៉េន នៅតែបន្តកសាងកម្លាំងថ្មីបន្ថែម។ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៧៣ កោះ ឈួន ទៅធ្វើអគ្គរដ្ឋទូតនៅប្រទេសឡាវ ជាហេតុនាំ យ៉េន ទៅជាមួយ គ្រាន់បាននៅបម្រើប្រពន្ធ[5]។ ស្ថិតនៅប្រទេសឡាវ កោះ ឈួន បានទាក់ទងឈ្មោះ អ៊ុយ សយ ដើម្បីឱ្យជួយចាត់តាំងខ្សែធ្វើសកម្មភាពនៅក្រៅប្រទេស។
អ៊ុយ សយ បានទាក់ទងឈ្មោះ សុខ គឹមគូ ជាអណិកជនខ្មែរឡាវ បច្ចុប្បន្នធ្វើជំនួញពីសៀមចូលមកឡាវ, អ៊ុង ស៊ីម ជាស្មៀនទូត, លឿង ជាអ្នកជំនួញនាំពីឡាវទៅសៀម, សុ សាខន់, សេងតូច ជាអ្នករកស៊ីជាមួយជនជាតិបារាំងនៅឡាវ, ផែង ព្រឿង និង សេងធំ ជាអ្នកបើកឡានឱ្យទូតឡាវ សព្វថ្ងៃរស់នៅប្រទេសឡាវ។ ឈ្មោះទាំងប៉ុន្មានខាងលើនេះ នាំគ្នាដើរកត់ឈ្មោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររស់នៅប្រទេសឡាវ ដើម្បីរៀបចំជាសមាគមន៍សម្រាប់ឃោសនាពីរបបកម្មុយនីស្តនៅកម្ពុជា។
ក្រោយថ្ងៃរំដោះឆ្នាំ១៩៧៥ កោះ ឈួន និងភ្នាក់ងារទូតទាំងអស់ប្រមូលគ្នារត់ទៅបរទេស។ ចំណែក សុខ គឹមគូ, លឿង និង សុក សាខន ត្រូវទទួលគ្រប់គ្រង ឈ្មោះដែលមិនរត់ទៅបរទេសរស់នៅស្រុកឡាវ និង ទាក់ទងទូតអាមេរិកនៅឡាវឈ្មោះ វិលល័រស្គី6[6] និង ទូតយួននៅឡាវឈ្មោះ វ៉ាន់ដុង និង លីខ្វាន់យូ និងបន្តសហការជាមួយ សេ-អ៊ី-អា នៅសៀមឈ្មោះ ជេត ឆាំ ជាសក្ដិ៣ និង ឈ្មោះ មាស ដំ ជាសក្កិ៤។ ឈ្មោះអ្នកដែលមិនរត់ទៅបរទេសមានដូចជា៖ យ៉េន, សុខ គឹមគូ, លឿង, ផែង ព្រឿង, អ៊ុង ស៊ីម, សុខ សាខន, សេងធំ និង សេងតូច។ ក្រោយមកអ្នកទាំងនេះ បាននាំគ្នាចុះទៅស៊ើបរកជនភៀសខ្លួនមកពីប្រទេសកម្ពុជាដើម្បីក្ដាប់សភាពការណ៍បដិវត្តន៍នៅកម្ពុជា តើមានការសម្លាប់មនុស្សយ៉ាងម៉េច ជីវភាពរស់នៅស៊ីចុកយ៉ាងម៉េចពិសេសចំណុចលំបាក ដើម្បីយកទៅរាយការណ៍ឱ្យខាងអាមេរិកឈ្មោះ វិលល័រស្គី និងយួនឈ្មោះ វ៉ាន់ដុង និង លី ខ្វាន់យូរ។ ក្រោយពីស្ដាប់ការរាយការណ៍រួច សុខ គឹមគូ, លឿង និង ស្ថានទូតទាំងពីរ បានដាក់ផែនការឱ្យចុះធ្វើសកម្មភាពដូចជា៖ ១) ឃោសនាប្រជាជនឱ្យក្រោកវាយរបបកម្មុយនីស្តកម្ពុជានៅឡាវ ដោយលើកពីផលលំបាកប្រជាជនបដិវត្តន៍នៅកម្ពុជា យកមនុស្សអូសនង្គ័ល និង មិនឱ្យបរិភោគគ្រប់គ្រាន់។ ២) បំផុសប្រជាជននៅឡាវឱ្យរត់ទៅខាងប្រទេសសៀម ដើម្បីរៀបចំធ្វើទ័ពសៀម។ ៣) បំផុសឱ្យខ្មែរនៅបរទេសចូលមកកម្ពុជាវិញតាមការអំពាវនាវរបស់ទូតឡាវ។ ៤) ប្រជាជនខ្មែរ សួររកទូតកម្ពុជានៅឡាវ គឺកុំប្រាប់ទីតាំង។ យ៉េន និងបក្ខពួកបានបំផុសប្រជាជនជាង១០០នាក់ ឱ្យរត់ទៅប្រទេសសៀម ដើម្បីបង្កើតជាកងសេរីកា។ មួយវិញទៀតចាំយកព័ត៌មានពីទុក្ខលំបាកប្រជាជនខ្មែរដែលរស់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ដែលរត់ចេញពីខេត្តស្ទឹងត្រែង និង កំពង់ស្រឡៅ[7] មកឡាវ ដើម្បីយកទៅរាយការណ៍ជូនដល់ស្ថានទូតអាមេរិក និង យួន។
ឆ្នាំ១៩៧៦ បក្ខពួក យ៉េន នៅតែបន្តសកម្មភាពពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដែលក្រោមបញ្ជារបស់ វិលល័រស្គី។ លើសពីនេះ គឺត្រូវបំផុសប្រជាជនខ្មែរដែលរស់នៅឡាវ ឱ្យរត់ទៅប្រទេសសៀម ក្នុងខេត្តណងខាយ ដែលមាន ជ័យ ប្រាសិទ្ធ ជាអ្នកទទួល ក្នុងគោលបំណងរៀបចំជាកងសេរីកា ដែលមានអាមេរិក និង បារាំងធានាផ្គត់ផ្គង់។ ផ្នែកមួយទៀត គឺត្រូវសហការជាមួយឡាវស្ដាំ (ស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងសៀម) ដែលមានឈ្មោះ ស៊ុំ ហាក់ ជាមេឃុំ និង ទី ឃី គណៈស្រុកស៊ីសត្តតាណា អតីតជារដ្ឋការចាស់ និង រដ្ឋការឡាវជាច្រើនកន្លែងទៀត ដើម្បីបំផុសប្រជាជនឱ្យរកវិធីប្រឆាំង និង រដ្ឋអំណាចឡាវថ្មីបច្ចុប្បន្នជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងស្រុកស៊ីសត្តតាណា ក្រុងវៀងចន្ទ។
ឆ្នាំ១៩៧៧ យ៉េន ចេញទៅរកស៊ីជួញ មាន់ សាច់ជ្រូក និង សាច់គោ នៅផ្សារសន់មាន់ ក្រុងវៀងចន្ទ តែនៅតែបន្តសកម្មភាពជាមួយខ្សែចាស់ៗនៅ ក្រុងវៀងចន្ទ។ សកម្មភាពដែលត្រូវបន្តធ្វើគឺមាន២ផ្នែក៖ ១) ទាក់ទងខ្សែ សេ-អ៊ី-អា ចាស់ដែលធ្លាប់ធ្វើសកម្មភាពរួមគ្នានៅស្រុកខ្មែរ តាមរយៈជនភៀសខ្លួនពីកម្ពុជាទៅឡាវ ដើម្បីក្ដាប់ពីសភាពការរស់នៅប្រជាជនកម្ពុជាដែលត្រូវអង្គការគាបសង្កត់។ ២) ទាក់ទងឡាវស្ដាំ និង រដ្ឋកាលចាស់ ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពប្រឆាំងរបបថ្មី។ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំនេះ ស្ថានទូតខ្មែរនៅឡាវ ដែលមានឈ្មោះ មាក ទូច8 និង ប្រពន្ធឈ្មោះ ថុល9 មិនមានអ្នកបកប្រែភាសាឡាវពេលមានទូតផ្សេងៗទាក់ទងមកម្ដងម្កាល ជាហេតុនាំឱ្យឈ្មោះ ផែង ព្រឿង ដែលចេះនិយាយភាសាឡាវ បារាំង និង អង់គ្លេស មិនមានការងារអ្វីពិតប្រាកដ ចូលធ្វើការជាអ្នកបកប្រែ និង បើកឡានឱ្យឈ្មោះ ថុល (ប្រពន្ធ មាក ទូច)។ ថុល បានឱ្យ ផែង ព្រឿង ជួយរកកូនឈ្នួលម្នាក់ទៀត ដើម្បីទៅបម្រើក្នុងស្ថានទូត ជាហេតុនាំឱ្យ យ៉េន បានទៅធ្វើការក្នុងស្ថានទូតខ្មែរឡាវរយៈពេលកន្លះខែ[8]។ កំឡុងធ្វើការនៅស្ថានទូត យ៉េន និង ផែង ព្រឿង បានធ្វើសកម្មភាព ស៊ើបព័ត៌មានពីប្រទេសកម្ពុជាតាមរយៈស្ថានទូតអំពីស្ថានភាពការរស់នៅរបស់ប្រជាជន ដែលត្រូវជម្លៀសចេញពីទីក្រុង, តើនៅខ្មែរមិនមានការចាយលុយមែនឬមិនមែន?, តើកម្ពុជាបានកសាងប្រទេសឱ្យជឿនលឿន មហាលោតផ្លោះ មហាអស្ចារ្យ មែនឬមិនមែន ព្រោះស្ថានទូតអាមេរិកមិនជឿ ព្រោះឃើញថាកម្ពុជាកសិកម្មអន់ថយ និង មួយទៀត យ៉េន ត្រូវលួចឯកសារទស្សនាវដ្ដីរបស់ទូតកម្ពុជា យកទៅឱ្យខាងស្ថានទូតអាមេរិកតាមរយៈ សុខ គឹមគូ។ ប្រហែលជាខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៧ ថុល ត្រូវផ្លាស់មកកម្ពុជា ហើយទូតថ្មីផ្លាស់ទៅប្រចាំនៅឡាវវិញ។ ដើមខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៧ ប្រទេសឡាវ ចាប់ផ្ដើមដេញជនជាតិខ្មែរឱ្យត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញ។ យ៉េន បានសុំស្ថានទូតយួន ចុះឈ្មោះជាសញ្ជាតិយួន ដើម្បីស្នើសុំរស់នៅប្រទេសឡាវបន្តទៀត ប៉ុន្តែត្រូវបានភាគីខាងស្ថានទូតវៀតណាមបដិសេធ។ លុះដល់ថ្ងៃទី១៧ ក្នុងខែធ្នូ ដដែល យ៉េន បានទទួលផែនការពីក្រសួងមហាផ្ទៃឡាវ ដោយសន្យាថា និងធ្វើសំបុត្រយន្តហោះឱ្យ យ៉េន មកកាន់ក្រសួងមហាផ្ទៃប្រទេសកម្ពុជា។ ពេលបានមកដល់កម្ពុជា គឺតម្រូវឱ្យ យ៉េន ចុះស៊ើបការពីបញ្ហាក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងចំណុចស្ថិតក្នុងនៅខេត្តចំនួន៣ គឺ ស្ទឹងត្រែង មណ្ឌលគិរី និងរតនគិរីដូចជា៖ ១) ផ្នែកយោធាក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែង ត្រូវក្ដាប់យកចំណុចខ្លាំង និងខ្សោយ។ ២) រឿងស្បៀង និង សេដ្ឋកិច្ចទូទាំងប្រទេស តើខេត្តមួយណាដែលសំបូរជាងគេ។ ៣) សម្ភារសឹក និងរោងចក្រធ្វើសម្ភារសឹក ក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែង និងទូទាំងប្រទេស។ គោលដៅ យ៉េន ត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចស៊ើបការឱ្យបានសម្រេចត្រឹមរយៈពេល ២ ទៅ៣ខែ ដោយរាយការណ៍ជូនទៅកាន់ស្ថានទូតយួន និង ឡាវប្រចាំនៅកម្ពុជា ឬ តាមរយៈ ថុល (ប្រពន្ធ មាក ទូច)។ យ៉េន ធ្វើការងារបានសម្រេចនឹងទទួលបានប្រាក់រង្វាន់ចំនួន២០០ដុល្លារ ពីភ្នាក់ងារទូតយួន។
ថ្ងៃទី៦ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៨ យ៉េន និង គ្រួសារបានធ្វើដំណើរតាមរយៈយន្តហោះពីក្រុងវៀងចាន់ មកចុះនៅទីក្រុងប៉ាក់សេ ក្នុងបំណងធ្វើដំណើរមកខេត្តស្ទឹងត្រែង តែដោយសារនៅតំបន់ព្រំដែនស្ទឹងត្រែងមានបញ្ហាអសន្តិសុខ ព្រោះមានការបាញ់គ្នារវាងទាហានខ្មែរក្រហម និង យោធាឡាវស្ដាំ ទើបយន្តហោះ ត្រូវហោះសំដៅមកចុះចតនៅប្រលានទីក្រុងភ្នំពេញនៅវេលាម៉ោង១១ថ្ងៃត្រង់ រហូតដល់ម៉ោង ២ រសៀល អង្គការចាប់ខ្លួន និងបញ្ជូនមកកាន់មន្ទីរស-២១។
អត្ថបទដោយ មីន សាណាស់
[1] ឯកសារចម្លើយសារភាពរបស់ រស់ យ៉ែន ហៅ យ៉េន មានចំនួន៣៩ទំព័រ
[2] ឯកសារដើម J00433 ទំព័រទី២
[3] ឯកសារដើម ក្នុងទំព័រទី៦
[4] ឯកសារចម្លើយសារភាពរបស់ រស់ យ៉ែន ហៅ យ៉េន មានចំនួន៣៩ទំព័រ
[5] បច្ចុប្បន្នប្រែជាឈ្មោះ វិទ្យាល័យយុគន្ធរ
[6] ឯកសារដើមទំព័រទី៨
[7] ឯកសារដើម (ជាទូតអាមេរិកប្រចាំក្រុងវៀងចាន់ ប្រទេសឡាវ ) ទំព័រទី១៨
[8] ភូមិមួយក្នុងស្រុកឆែប ខេត្តព្រះវិហារ ដែលមានទីតាំងទល់មុខប្រទេសឡាវ