នៅចុងខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧៧ នេន ក្រុមគ្រួសារ និងជនជាតិដើមភាគតិចព័រមួយចំនួនត្រូវបានខ្មែរក្រហមជម្លៀសចេញពីភូមិទួលគ្រួស ឃុំស្រែតាំងយ៉ ដើរដោយថ្មើរជើងមកកានឃុំលាច ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ ហើយ នេន និងជនជាតិដើមភាគតិចព័រពីរនាក់ទៀត ត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាត់តាំងឲ្យធ្វើជាជាងកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ខ្មៅ សម្រាប់កងទ័ពខ្មែរក្រហម និងប្រជាជន។

ថៃ នេន[1] ភេទស្រី អាយុ៦៥ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិចព័រ។ នេន មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិទួលគ្រួស ឃុំស្រែតាំងយ៉ ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ ខេត្តពោធិ៍សាត់។ បច្ចុប្បន្ន នេន រស់នៅក្នុងភូមិស្ទឹងថ្មី ចំណុចទួលកកោះ ឃុំប្រម៉ោយ ស្រុកវាលវែង ខេត្តពោធិ៍សាត់។ ឪពុកឈ្មោះ ចាយ ថៃ ជាជនជាតិដើមភាគតិចព័រ និងបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតនៅក្នុងព្រៃដោយសារអត់អាហារ នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៩។ ចំណែកម្ដាយឈ្មោះ តឹក ឡឹក ជាជនជាតិដើមភាគតិចព័រ និងបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតដោយសារជំងឺ នៅពេលខ្មែរក្រហមចាប់ផ្ដើមបែងចែកឲ្យធ្វើស្រែរួមគ្នា នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៥ ។ នេន មានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៥នាក់(ស្រីទាំងអស់) ដែលកូនទី១ឈ្មោះ ថៃ នេន ទី២ឈ្មោះ ថៃ នន(ស្លាប់) ទី៣ឈ្មោះ ថៃ និន ទី៤ឈ្មោះ ថៃ នឿន(ស្លាប់) និងទី៥ឈ្មោះ ថៃ នៀវ(ស្លាប់) សព្វថ្ងៃនៅរស់រានមានជីវិតចំនួន២នាក់គឺ ថៃ នេន និង ថៃ និន។ នេន មានស្វាមីឈ្មោះ យាន ឌឿន អាយុ៧៧ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិចព័រ មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិទួលគ្រួស ឃុំស្រែតាំងយ៉ ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ ខេត្តពោធិ៍សាត់។

កាលពីកុមារ នេន ជួយធ្វើស្រែជាមួយឪពុកម្ដាយនៅស្រែតាំងយ៉ និងដើរឃ្វាលក្របី ក្នុងភូមិទួលគ្រួស។ ដំបូងឡើយ ជនជាតិដើមភាគតិចព័រធ្វើការទំនាក់ទំនងគ្នាដោយនិយាយភាសាព័រ និងមិនចេះនិយាយភាសាខ្មែរនោះទេ ប៉ុន្តែក្រោយមានទាហានរបស់សម្ដេចព្រះបាទនរោត្ដមសីហនុចូលមកបោះទីតាំងបន្ទាយនៅក្នុងភូមិទួលគ្រួស ទើបធ្វើឲ្យកើតមានពឹងពាក់ និងទាក់ទងគ្នារវាងទាហានរបស់ សម្ដេចព្រះបាទនរោត្ដមសីហនុ និងជនជាតិដើមភាគតិចព័រដោយនិយាយភាសាខ្មែរ។ ក្រោយមក មានការបង្កើតសាលារៀន មានឈ្មួញជនជាតិជាតិខ្មែរ និងជនជាតិចិននាំយកសម្ភារប្រើប្រាស់មកលក់ ព្រមទាំងទិញរបស់របរមួយចំនួនពីជនជាតិដើមភាគតិចព័រនៅក្នុងភូមិទួលគ្រួស ទើបកាន់តែធ្វើឲ្យមានភាពស្និតស្នាល រួមទាំងធ្វើឲ្យជនជាតិដើមភាគតិចព័រអាចស្ដាប់ និងនិយាយភាសាខ្មែរបានកាន់តែច្រើន។ ក្រោយមកទៀត ឪពុកម្ដាយរបស់ នេន បានបញ្ជូន នេន ឲ្យទៅរៀន នៅសាលាមួយ(មិនចាំឈ្មោះ) នៅក្បែរវត្តកែវជុំ[2] ជាមួយកូនៗរបស់ទាហានសម្ដេចព្រះនរោត្ដមសីហនុ និងក្មេងៗជនជាតិដើមភាគតិចព័រដែលរស់នៅក្នុងភូមិទួលគ្រួសប្រហែល៣០នាក់ ហើយមានគ្រូបង្រៀនប្រុសៗ២ទៅ៣នាក់មកពីស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ ទីរួមខេត្តពោធិ៍សាត់ និងទីរួមខេត្តនានា។ នៅក្នុងសាលារៀនមានចាប់ពីថ្នាក់ទី១២ ដល់ថ្នាក់ទី៧ កាលពីសង្គមចាស់ ។ នេន រៀនថ្នាក់ទី១២ចាស់ ជាមួយលោកគ្រូម្នាក់ឈ្មោះ សំប៊ុន ដែលជាជនជាតិខ្មែរមកពីខេត្តតាកែ វ ។ នេន បានរៀនសរសេរស្រៈ ព្យញ្ជានៈអក្សរខ្មែរ និងរៀននិយាយភាសាខ្មែរនេន បានបន្តថា នៅរៀងរាល់ថ្ងៃសីល និងរាល់ពិធីបុណ្យប្រពៃណីរួមមាន បុណ្យចូលឆ្នាំ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ និងបុណ្យកឋិនទាន ប្រជាជនជនជាតិដើមភាគតិចព័រមកពីភូមិ ស្រែពាំង អន្លង់ក្រូច ទួលគ្រួស និងច្រកព្រៀល តែងធ្វើដំណើរតាមដំរី រទេះក្របី និងដើរថ្មើរជើងមកធ្វើបុណ្យជួបជុំគ្នានៅក្នុងវត្តកែវជុំ ក្នុងភូមិទួលគ្រួស។ ចំណែក ពិធីបុណ្យពូនភ្នំស្រូវ  ប្រជាជនជនជាតិដើមភាគតិចព័រតែងតែប្រារព្ធធ្វើឡើងនៅតាមភូមិរៀងៗខ្លួន។​​ ជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅពេលជនជាតិដើមភាគតិចព័រ ច្រូតស្រូវបានរួចរាល់ តែងនិយាយពិភាក្សាគ្នាក្នុងការរៀបចំពិធីបុណ្យពូនភ្នំស្រូវឡើងក្នុងមួយឆ្នាំម្ដង ដើម្បីទុកជាការអបអរក្នុងការទទួលបានផលស្រូវ ជួបជុំគ្នាក្នុងភូមិ និងដើម្បីយកស្រូវទៅប្រគេនព្រះសង្ឃនៅក្នុងវត្ត។

នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០ លោកសេនាប្រមុខ លន់ នល់ បានធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្ដេចព្រះនរោត្ដមសីហនុ។ បន្ទាប់មក ឪពុកម្ដាយរបស់ នេន បានឮសំឡេង យន្តហោះទម្លាក់គ្រាប់បែកលាន់ឮពេញភូមិទួលគ្រួស និងភូមិក្បែរៗគ្នា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃយន្តហោះ តែងបើកមកក្រវែលជុំវិញភូមិទួលគ្រួស និងភូមិដទៃទៀតជាញឹកញាប់ ប៉ុន្តែមិនមានការទម្លាក់គ្រាប់នៅក្នុងភូមិទួលគ្រួសនោះទេ។ ទោះយ៉ាងនេះក្ដី ឪពុកម្ដាយរបស់ នេន នៅតែមានភាពភ័យខ្លាចទៅនឹងសំឡេងរបស់យន្តហោះ ទើបឪពុករបស់ នេន បានលួចជីកត្រង់សេទុកសម្រាប់ការពារខ្លួន និងបាននាំប្រពន្ធកូនរត់ចេញពីផ្ទះ ទៅពួនក្នុងព្រៃស្ងាត់ ឬរត់ចូលក្នុងត្រង់សេ។ នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧១ ដល់ឆ្នាំ១៩៧២ នេន បានដឹងថាមានកងទ័ពខ្មែរក្រហមបានលាក់ខ្លួននៅក្នុងព្រៃ ហើយហ៊ានចូលមកក្នុងភូមិទួលគ្រួសម្ដងម្កាលប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកក្រុមគ្រួសាររបស់ នេន នៅសង្ងំលាក់ខ្លួនក្នុងព្រៃរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧៣ ហើយ ម្ដាយរបស់នេន បានសម្រាលកូននៅក្នុងព្រៃ។ ចុងឆ្នាំ១៩៧៣ ក្រុមគ្រួសាររបស់ នេន បានរត់ចេញពីព្រៃត្រឡប់មករស់នៅផ្ទះ ក្នុងភូមិទួលគ្រួសវិញ។ ដើមឆ្នាំ១៩៧៤ ទ័ពខ្មែរក្រហមបានចូលមកដុតបន្ទាយរបស់ទាហាន លន់ នល់ ចោលខ្ទេចខ្ទី និងបានចាប់ផ្ដើមប្រមូលប្រជាជនជនជាតិដើមភាគតិចព័ររស់នៅក្នុងភូមិទួលគ្រួស ភូមិស្រែពាំង អន្លង់ក្រូច និងច្រកព្រៀល ឲ្យចាប់ផ្ដើមធ្វើស្រែប្រវាស់ដៃគ្នា ហើយស្នាក់នៅ និងហូបបាយនៅតាមផ្ទះរៀងៗខ្លួន។

ក្រោយថ្ងៃ១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមបានចាប់ផ្ដើមបង្កើតសហករណ៍ស្រែតាំងយ៉ និងសហករណ៍ទួលគ្រួស  ហើយខ្មែរក្រហមបានបង្កើតឈ្មោះស្រុកវាលវែងដែលមានគណៈស្រុកឈ្មោះ តា ផែន (ស្លាប់) និងប្រធានសហករណ៍ទួលគ្រួសមានឈ្មោះ តា ហង្ស (ស្លាប់) ជាជនជាតិដើមភាគតិចព័រ ។ ហើយអនុគណៈស្រុកឈ្មោះ តាកុក ជាជនជាតិដើមភាគតិចព័រ មកពីខេត្តបាត់ដំបង។ នេន រួមទាំងជនជាតិដើមភាគតិចព័រមួយចំនួនត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាត់ឲ្យនៅក្នុងកងចល័តតាំងយ៉ មានប្រជាជនប្រហែល៦០នាក់ ប្រើឲ្យលើកទំនប់កំពង់ឃ្លោង ស្ថិតក្នុងចំណុចទួលកកោះ នៃភូមិស្ទឹងថ្មី ឃុំប្រម៉ោយ ស្រុកវាលវែង ខេត្តពោធិ៍សាត់។ រីឯ ជនជាតិដើមភាគតិចព័រមួយចំនួនទៀត ត្រូវបានខ្មែរក្រហមប្រើឲ្យទៅធ្វើស្រែចម្ការ លើកភ្លឺស្រែ លោកទំនប់ ជីកប្រឡាយ នៅកន្លែងផ្សេងៗពីគ្នា។ នេន បានបែកពីឪពុកម្ដាយ បងប្អូនទាំងអស់មិនបានជួបគ្នាទៀតនោះទេ។ សម្រាប់កន្លែងស្នាក់នៅ និងអាហារ នេន ហូបបបរ និងស្នាក់នៅកន្លែងលើកទំនប់នៅការដ្ឋានមួយ។ សម្រាប់ នេន ផ្ទាល់ការហូបចុកមិនបានគ្រប់គ្រាន់ទេ ត្រូវហូបបបរជាមួយសម្លស្លឹកផ្ទី ត្រលាច ល្ពៅ មានសាច់ត្រី ឬសាច់ជ្រូក បន្តិចបន្តួច។ ជួនកាល នេន ត្រូវហូបបបរលាយជាមួយប្រហុក រយៈពេល១០ថ្ងៃ ទើបបានហូបបាយរឹងម្ដង។ ចុងឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមបានដក តា ផែន តា ហង្ស និង តាកុក ទៅស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៦ ខ្មែរក្រហមបានដក នេន និងកងចល័តប្រហែល១០នាក់បញ្ជូនឲ្យទៅជួយធ្វើស្រែនៅសហករណ៍ស្រែតាំងយ៉ និងចល័តទៅចល័តមកកន្លែងលើកទំនប់កំពង់ឃ្លោង។

នៅចុងខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧៧ ខ្មែរក្រហមបានជម្លៀសក្រុមគ្រួសាររបស់ នេន និងអ្នកភូមិជនជាតិព័រមួយចំនួនចេញពីភូមិទួលគ្រួសទៅកាន់ឃុំលាច ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ។ បន្ទាប់ពីទៅដល់ឃុំលាច នេន ត្រូវបានខ្មែរក្រហមបំបែកចេញពីឪពុក និងប្អូនៗទាំងអស់ ហើយ នេន និងអ្នកភូមិជនជាតិដើមភាគតិចព័រត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាត់ចែងឲ្យនៅតាមកងទៅធ្វើការងារនៅតាមទីកន្លែងផ្សេងៗពីគ្នា និងបានបែកគ្នាអស់។ នេន និងជនជាតិដើមភាគតិចព័រចំនួនពីរនាក់ទៀតឈ្មោះ ឈិត ឆេង និងឈ្មោះ សឹម យ៉ែម (ស្លាប់) ត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ជូនឲ្យទៅរៀនកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់នៅឃុំលាច ជាមួយយុវនារី និងកុមារប្រហែលជា៧០នាក់ដែលជាជនជាតិខ្មែរ។ រយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ នេន ចេះកាត់ដេរស្ទាត់ជំនាញ ព្រោះ នេន ធ្លាប់បានរៀនកាត់ដេរកាលពីរស់នៅភូមិទួលគ្រួស។ មុនដំបូង ខ្មែរក្រហមកំណត់ក្នុងមួយថ្ងៃឲ្យដេរខោអាវ(ពណ៌ខ្មៅ)ឲ្យបានបីកំផ្លេរ ទើបឲ្យសម្រាក ប៉ុន្តែក្រោយមក ខ្មែរក្រហមបានកំណត់ក្នុងមួយថ្ងៃឲ្យដេរខោអាវឲ្យបានបួន ទៅប្រាំ កំផ្លេរ បើធ្វើមិនរួចតាមការកំណត់ ខ្មែរក្រហមនឹងដកបញ្ជូនឲ្យទៅធ្វើស្រែ ដក ស្ទូង តាមសហករណ៍។ ប្រធានពាណិជ្ជកម្មកាត់ដេរក្នុងស្រុកលាច ឈ្មោះ តា ថាស មានស្រុកកំណើតនៅស្រុកលាច (បច្ចុប្បន្នស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ)។ ខោអាវដែលបានកាត់រួច ត្រូវបានយកទៅផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់កងទ័ពខ្មែរក្រហម និងមួយចំណែកតូចយកទៅឲ្យប្រជាជន។ អំឡុងពេល នេន កំពុងធ្វើការងារនៅស្រុកលាច នេន បានដឹងដំណឹងថា ខ្មែរក្រហមបានបញ្ជា ឲ្យបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ នេន ម្នាក់ឈ្មោះ តា ត ជាយោធាខ្មែរក្រហមប្រចាំនៅភូមិទួលគ្រួស ឲ្យទៅសម្លាប់ប្រជាជនជនជាតិដើមភាគតិចព័ររស់នៅក្នុងភូមិអន្លង់ក្រូច ប៉ុន្តែ តា ត បានបដិសេធមិនហ៊ានសម្លាប់នោះទេ ហើយបានប្រាប់ខ្មែរក្រហមថា « ខ្ញុំមិនអាចសម្លាប់បងប្អូនខ្លួនឯងទេ »។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា នេន មានបងប្អូនសាច់ញាតិជាច្រើននៅរស់នៅក្នុងភូមិអន្លង់ក្រូច ក្នុងឃុំស្រែតាំងយ៉ ដែលខ្មែរក្រហមមិនទាន់ជម្លៀសមកស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញនៅឡើយ។ បន្ទាប់មក ខ្មែរក្រហមបានចាប់យក តា ត ទៅសម្លាប់ចោលភ្លាមៗ ព្រោះមិនគោរពតាមបញ្ជា។ បន្ទាប់មកទៀត បងប្អូន សាច់ញាតិរបស់នេន រស់នៅក្នុងភូមិអន្លង់ក្រូច ត្រូវបានខ្មែរក្រហមសម្លាប់អស់ជាច្រើននាក់នៅសហករណ៍ស្រែតាំងយ៉។ មុនសម្លាប់ខ្មែរក្រហមបានប្រាប់ថា« បងប្អូនណាដែលកើតឃ្លង់ កើតរមាស់ រោគប្រមេះ ឬឈឺអីផ្សេងៗ គេឲ្យទៅពេទ្យ ហើយត្រូវចុះឈ្មោះ» ពូមីងបងប្អូនរបស់ នេន មានឈ្មោះ ពូ បោយ, មីង ដែក, បង សេន, សង្ហា, បង ថុន, និងសាច់ញាតិជនជាតិភាគតិចព័រសរុបប្រហែល១០នាក់។ នេន បានបញ្ជាក់ថា មូលហេតុដែលខ្មែរក្រហមយកបងប្អូនទៅសម្លាប់បាន ព្រោះ បងប្អូន សាច់ញាតិបានខិតខំធ្វើការងាររហូតមានជំងឺ កើតឃ្លង់ និងបានឮខ្មែរក្រហមប្រកាសថាឲ្យទៅពេទ្យ ទើបចង់ទៅពេទ្យព្យាបាលក្រែងបានធូរស្បើយពីជំងឺ។ លុះចុះឈ្មោះបានរួចរាល់ នៅពេលយប់ឡើងស្រាប់តែខ្មែរក្រហមហៅឈ្មោះឲ្យចូលទៅការដ្ឋានស្រែតាំងយ៉ រួចចាប់ខ្លួន និងនាំយកទៅវាយសម្លាប់ចោល​ទាំងគ្មានមូលហេតុ។ នេន បានដឹងថា បងប្អូនសាច់ញាតិទាំងអស់ ត្រូវបានប្រធានយោធាខ្មែរក្រហមឈ្មោះ នល់ ជាអ្នកបញ្ជាឲ្យសម្លាប់ ហើយ នល់ មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិព្រែក ក្នុងស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ។

ឆ្នាំ១៩៧៨ នេន ធ្វើការងារជាជាងកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់នៅពាណិជ្ជកម្មកាត់ដេរក្នុងស្រុកលាច ហើយ ត្រូវបាន តា ថាស ដកចល័តឲ្យទៅជួយច្រូតស្រូវប្រជាជននៅភូមិពេជ្របាន ឃុំលាច។ សម្រាប់របបអាហារ នេន បានហូបគ្រប់គ្រាន់ មានបាយលាយជាមួយពោតក្រហម និងសម្លជាមួយត្រីប្រា។ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំដដែល តា ថាស និងប្រពន្ធកូន ត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាប់យកទៅដាក់គុកនៅភូមិបាក់ត្រកួន ឃុំលាច ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ។ ក្រោយចាប់ខ្លួន តា ថាស ពាណិជ្ជកម្មកាត់ដេរត្រូវបានរំលាយចោល ហើយខ្មែរក្រហមបានដក នេន និងនារីកាត់ដេរទាំងអស់ទៅនៅការដ្ឋាននៅក្នុងភូមិបោះពួយ ឃុំលាច ឲ្យអ្វើស្រែចម្ការ។ នៅអំឡុងពេល នេន ធ្វើស្រែដក ស្ទូង នេន បានឃើញខ្មែរក្រហមប្រើឲ្យ តា ថាស« ភ្ជួរស្រែជំនួសសត្វគោ ពិតជាវេទនាខ្លាំងណាស់ »។ មិនយូវប៉ុន្មាន ខ្មែរក្រហមបានយក តា ថាស ទៅសម្លាប់ចោលក្នុងភូមិបាក់ត្រកួន។ ចុងឆ្នាំ១៩៧៨ ខ្មែរក្រហមបានឮដំណឹងកងទ័ពវៀតណាមជិតចូលមកដល់ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ ហើយបានរំលាយការដ្ឋានធ្វើស្រែ ទើប នេន បានរត់ចេញពីភូមិបោះពួយទៅរស់នៅភូមិបាក់ក្រកួនជាមួយម្ដាយមីង។ ចំណែកឪពុក និងប្អូនស្រីម្នាក់ រួមទាំងសាច់ញាតិមួយចំនួនបានរត់ចូលព្រៃ ព្រោះខ្មែរក្រហមបានឃោសនា ថាកងទ័ពវៀតណាមចូលមក ដើម្បីសម្លាប់ ទើប ឪពុក និងប្អូនស្រីបានរត់ដាច់បាយដាច់ទឹក មិនហ៊ានត្រឡប់មកភូមិវិញ និងបានស្លាប់នៅលើភ្នំទាំងពីរនាក់។ ក្រោយមក នេន បានឮដឹណឹងថាមានសាច់ញាតិ និងជនជាតិដើមភាគតិចព័របានស្លាប់នៅក្នុងព្រៃ ដោយសារអត់អាហារជាបន្តបន្ទាប់។

ឆ្នាំ១៩៧៩ កងទ័ពវៀតណាមបានចូលមកដល់ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ ហើយចាប់ផ្ដើមមានការប្រយុទ្ធតតាំងគ្នារវាងកងទ័ពខ្មែរក្រហម និងកងទ័ពវៀតណាម។ នេន និងប្រជាជនមួយចំនួនមានភាពភ័យខ្លាចកងទ័ពវៀតណាម ទើបបាននាំគ្នារត់ចេញពីទីលំនៅ ទៅពួននៅតាមព្រៃក្បែងច្រាំងស្ទឹងក្នុងភូមិបាក់ត្រកួន។ បន្ទាប់ពី កងទ័ពវៀតណាមបានវាយបណ្ដេញកងទ័ពខ្មែរក្រហមឲ្យខ្ចាត់ខ្ចាយ កងទ័ពវៀតណាមបានដើរស្រែកហៅឲ្យប្រជាជនត្រឡប់ទៅរស់នៅតាមផ្ទះរៀងៗខ្លួនវិញ។ បន្ទាប់មក នេន និងម្ដាយមីង បានចេញពីច្រាំងស្ទឹងរត់ត្រឡប់មករស់នៅតាមខ្ទមដែលបានសាងសង់ក្នុងភូមិបាក់ត្រកួនវិញ។ រស់នៅភូមិបាក់ត្រកួនបានមួយរយៈ នេន បានប្ដូរទៅរស់នៅក្នុងភូមិព្រែក(បច្ចុប្បន្នភូមិព្រែក២) ឃុំសំរោង ​ស្រុកភ្នំក្រវ៉ាញ ខេត្តពោធិ៍សាត់ ទើប បានជួបជាមួយបងប្អូនសាច់ញាតិដែលនៅរស់រានមានជីវិត ភូមិព្រែក២ និងប្រកបមុខរបរធ្វើស្រែចម្ការ។

ឆ្នាំ១៩៨០ នេន បានរៀបការជាមួយស្វាមីឈ្មោះ យាន ឌឿន នៅភូមិព្រែក១ រួចបានសាងសង់ផ្ទះរស់នៅក្នុងភូមិព្រែក១វិញ និងមានប្អូនស្រីបង្កើតរស់នៅជាមួយចំនួនពីរនាក់។ បន្ទាប់មក នេន សម្រាលបានកូនស្រីម្នាក់ និងបាននាំប្អូនៗដាំពោត ដាំស្រូវ​ សណ្ដែកដី សណ្ដែកបាយ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។ ចំណែក ប្ដី បានស្ម័គ្រចិត្តចូលធ្វើកងទ័ពប្រចាំនៅទីក្រុងភ្នំពេញ រយៈពេល៥ទៅ៦ឆ្នាំ ​ទើបត្រឡប់មកលេងផ្ទះម្ដង។ រហូតឆ្នាំ២០០០ នេន នឹកស្រុកកំណើតដែលធ្លាប់បានរស់នៅកាលពីកុមារ ទើបបានសម្រេចចិត្តប្ដូរទីលំនៅពីភូមិព្រែក១ ត្រឡប់មករស់នៅចំណុចទួលគ្រួស និងទួលកកោះ ក្នុងភូមិស្ទឹងថ្មី ឃុំប្រម៉ោយ ស្រុកវាលវែង ខេត្តពោធិ៍សាត់ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។

អត្ថបទដោយ មឿន ស្រីណុច

---

[1] មជ្ឈមណ្ឌលផ្សះផ្សាវាលវែង នៃមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា ឡុង ដានី សម្ភាសន៍ជាមួយឈ្មោះ ថៃ នេន នៅថ្ងៃទី១៣ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៥។

[2] វត្តកែវជុំ បច្ចុប្បន្នស្ថិតនៅចំណុចទួលកកោះ និងចំណុចទួលគ្រួស នៃភូមិស្ទឹងថ្មី ឃុំប្រម៉ោយ ស្រុកវាលវែង ខេត្តពោធិ៍សាត់។