យ៉ាន គ្រីន[1] ហៅ សៀក មានអាយុ៣៣ឆ្នាំ ទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិដំរិល ឃុំដំរិល ស្រុកអូររាំងឪ ខេត្តកំពង់ចាម(បច្ចុប្បន្ននៅក្នុងខេត្តត្បូងឃ្មុំ)។ ឪពុកឈ្មោះ ណៃ យ៉ាន ម្ដាយឈ្មោះ ប៉ែន រ៉ង មានបងប្អូនសរុបទាំងអស់៩នាក់(ស្រី៥នាក់) មុខរបរជាកសិករ។ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៥៥-១៩៦១ គ្រីន រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាភូមិដំរិលពីថ្នាក់ទី១២ ដល់ថ្នាក់ទី៦ និងនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦២ រៀននៅអនុវិទ្យាល័យសមមិត្តសួង (ខេត្តកំពង់ចាម) ថ្នាក់ទី៦ បានរយពេល១ឆ្នាំ បន្ទាប់មកឆ្នាំ១៩៦៣ គាត់រៀនថ្នាក់ទី៥ នៅវិទ្យាល័យសេរីសោភ័ណ្ឌកំពង់ចាមក្រុង។ គ្រីន ទទួលបានការអប់រំ និងរស់នៅជាមួយគ្រូរបស់គាត់ឈ្មោះ ដឺ ស៊ុល ជាជនជាតិបារាំង។

ដឺ ស៊ុល បានអប់រំឲ្យ គ្រីន ធ្វើជាគិញយកការណ៍ពីខ្មែរក្រហម ទៅឲ្យឈ្មោះ ឌី នៅខេត្តកំពង់ចាម។ ដឺ ស៊ុល បាននាំឲ្យគាត់ស្គាល់ជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមចំនួន៥នាក់ផ្សេងទៀត មានឈ្មោះដូចជា៖ ឌី, កាវ នារី, គង់, សុន និង ស្រេង។ បន្ទាប់ពីស្គាល់សមាជិកទាំងអស់ហើយ ឌី បានបើកការប្រជុំមួយដែលខ្លឹមសារចំនួន៥ចំណុច ទី១៖ ណែនាំអំពីសិទ្ធិសេរីភាពលោកសេរី សិទ្ធិសេរីភាពកុម្មុយនីស្ត និងអំពីគោលបំណងរបស់ខ្មែរក្រហមចង់យកទឹកដីលក់ឲ្យកុម្មុយនីស្ត។ ទី២៖ ពង្រីកកម្លាំងខ្សែបន្ថែម។ ទី៣៖ ត្រូវតាមដានពីទីតាំងរបស់ខ្មែរក្រហម ប្រសិនជាមានលទ្ធភាពកម្ទេចត្រូវតែកម្ទេចចោល ប៉ុន្តែប្រសិនជាគ្មានលទ្ធភាពទេ ត្រូវឃោសនាដើម្បីប្រឆាំង។ ទី៤៖ ត្រូវតាមដានឈ្មោះ ឡន ជាគ្រូនៅវិទ្យាល័យសីហនុ ឈ្មោះ យី ជាអ្នកធ្វើនំប៉័ង និងឈ្មោះ ផេន តាមការសង្កេតរបស់ ឌី អ្នកទាំង៣នេះ គឺមានសកម្មភាពប្រឆាំងនឹងក្រុមរបស់ ឌី។ អ្នកទាំង៣នោះគឺបម្រើសកម្មភាពឲ្យខ្មែរក្រហម ដោយការឃោសនា និងឧបត្ថម្ភផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារដល់ខ្មែរក្រហម ដូច្នេះត្រូវតែតាមដានសកម្មភាពឲ្យជាប់ជានិច្ច។ ទី៥៖ រាល់សកម្មភាពទាំងអស់ត្រូវរក្សាការសម្ងាត់ មិនត្រូវឲ្យអ្នកផ្សេងក្រៅពីខ្សែដឹងឡើយ។

បន្ទាប់ពីទទួលបានផែនការហើយ គ្រីន និងសមាជិកបានតាមដានរាល់សកម្មភាពរបស់ ឡន, យី និង ផេន រហូតដល់ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៦៣ ក៏ចាប់បានភស្ដុតាងច្បាស់លាស់ គឺអ្នកទាំង៣នេះ មានទាក់ទងធ្វើសកម្មភាពនៅផ្ទះរបស់ ឡន ទិញថ្នាំពេទ្យយកទៅរក្សាទុកនៅផ្ទះរបស់ ឡន។ បន្ទាប់មកទៀត ឃើញមានបាចខិត្តប័ណ្ណថ្កោលទោស គ្រីន និងសមាជិកទាំងអស់ គាត់ក៏បានរាយការណ៍ប្រាប់​ឲ្យ ឌី ចាប់អ្នកទាំង៣នាក់នោះ បញ្ជូនទៅតុលាការសឹកកំពង់ចាម។ នៅឆ្នាំ១៩៦៤ ឪពុកម្ដាយរបស់ គ្រីន បានឲ្យគាត់រៀបការជាមួយឈ្មោះ ថោ ឆៃឡេង ដែលមានឪពុកឈ្មោះ ថោ ថៃ ម្ដាយឈ្មោះ អេង លី រស់នៅភូមិមាត់ឃ្មង់ទន្លេបិទ។ បន្ទាប់ពីរៀបការបានប្រមាណជា៦ខែ គ្រីន បានរត់ចោលប្រពន្ធរបស់គាត់ត្រលប់ទៅរៀនថ្នាក់ទី៤ ជាមួយនឹងគ្រូរបស់គាត់ឈ្មោះ ដឺ ស៊ុល ម្ដងទៀតដោយគាត់នឹកដល់គ្រូដែលធ្លាប់ស្រឡាញ់គ្នា។ ដឺ ស៊ុល និង គ្រីន បានស្រឡាញ់គ្នាដូចជាប្ដី និងប្រពន្ធ ទាំងដែលគាត់ទាំង២នាក់ គឺជាមនុស្សប្រុសដូចគ្នា។ ឌី បានចាត់តាំងឲ្យ គ្រីន និង ដឺ ស៊ុល តាមដានឈ្មោះ សាន ជាអ្នករត់រ៉ឺម៉កនៅកំពង់ចាម ដោយសង្ស័យឈ្មោះនោះថាជាខ្សែរបស់ខ្មែរក្រហម។ អ្នកដែលរួមសកម្មភាពជាមួយនឹង គ្រីន នៅពេលនោះមានដូចជា៖ គ្រី ជាគ្រូបង្រៀននៅកំពង់ចាម, នារី គាវ ជាគ្រូបង្រៀន, គង់ ជាជាងកាត់សក់ និង ស្រេង ជាប្រជាជន។ គ្រីន និងសមាជិកទាំង៥នាក់ បានចំណាយពេលតាមដានអស់រយៈពេល៣ខែ ទើបបែកការណ៍ហើយ សាន ក៏បានរត់គេចខ្លួនបាត់ទៅ។

នៅឆ្នាំ១៩៦៥ ឪពុកម្ដាយបានឲ្យ គ្រីន រៀបការម្ដងទៀតជាមួយនឹងនារីឈ្មោះ ញ៉ឹក សុខេន មានឪពុកឈ្មោះ ញ៉ឹក បូ និងម្ដាយឈ្មោះ អឿន។ គ្រីន និង សុខេន រៀបការជាមួយគ្នាបាន២ខែ គ្រីន ក៏សម្រេចចិត្តរត់ចោលប្រពន្ធ ទៅរកគ្រូរបស់គាត់ឈ្មោះ ដឺ ស៊ុល ម្ដងទៀត។ បន្ទាប់ពីបានរស់នៅជាមួយគ្នាម្ដងទៀត ដឺ ស៊ុល បានឲ្យ គ្រីន នៅបន្តធ្វើការជាមួយនឹង ឌី។ មិនបានប៉ុន្មាន ដឺ ស៊ុល ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរទៅខេត្តបាត់ដំបង ហើយក៏បាននាំ គ្រីន ឲ្យទៅរស់នៅជាមួយ លី នៅក្រុងបាត់ដំបង។ ហើយក្រោយមកទៀត ដឺ ស៊ុល ក៏ត្រូវឪពុកម្ដាយយកត្រលប់ទៅប្រទេសបារាំងវិញ។ លី បានយកគ្រីនឲ្យទៅបង្កប់ខ្លួននៅក្នុងបារបាត់ដំបង ដើម្បីតាមដានសកម្មភាពខ្មែរក្រហមនៅក្នុងបារនោះ ព្រោះនៅទីនោះមានមនុស្សច្រើនមកពីមជ្ឈដ្ឋាននានា ស្នាក់អាស្រ័យនៅទីនោះ។ ចូលដល់ឆ្នាំ១៩៦៦ លី បានហៅសមាជិកប្រជុំមួយដែលមានសមាជិកចូលរួមទាំងអស់ចំនួន៥នាក់ មានដូចជា លី, សុខន សិស្សថ្នាក់ទី៤ នៅវិទ្យាល័យអ៊ាបឃុន ក្រុងបាត់ដំបង, ហុកលី ជាសិស្សថ្នាក់ទី៦, សឹប អូន ជាសិស្សថ្នាក់ទី៤ និង គ្រីន។ ខ្លឹមសារប្រជុំនៅពេលនោះគឺ លី បានណែនាំអំពីឧបាយកលខ្មែរក្រហមដែលប៉ុនប៉ង យកទឹកដីខ្មែរលក់ឲ្យកុម្មុយនីស្ត ដូច្នេះអ្នកតស៊ូទាំងអស់មិនត្រូវធ្វេសប្រហែសអំពីភារកិច្ចឡើយ និងម្យ៉ាងទៀតត្រូវរក្សាការណ៍សម្ងាត់មិនត្រូវឲ្យអ្នកដទៃដឹងពីភារកិច្ចនេះទេ។

នៅឆ្នាំ១៩៦៧ គ្រីន ត្រូវបានផ្លាស់ទៅបង្កប់ខ្លួននៅភូមិដីដុះ ស៊ីឈ្នូលធ្វើថ្នាំជក់ ឲ្យថៅកែឈ្មោះ ជីវ។ លី បាននាំ គ្រីន ឲ្យស្គាល់ជាមួយខ្សែឈ្មោះ ឆេង នៅស្រុកឆ្លូង មុនពេលដែលគាត់ត្រឡប់ទៅខេត្តបាត់ដំបងវិញ។ ដល់ខែមិថុនា ឆេង បានដាក់ផែនការឲ្យ គ្រីន តាមដានសកម្មភាពខ្មាំងឈ្មោះ នួន ជាអ្នកឃោសនាប្រឆាំងនឹងគាត់ ប៉ុន្តែសកម្មភាពនោះមិនបានសម្រេចនោះទេ ព្រោះ ឆេង ត្រូវបញ្ជូន គ្រីន ទៅយាមជាមួយនឹងកងជីវពល នៅដំរីផុង ទីនោះគឺជាផ្លូវចេញចូលរបស់ខ្មែរក្រហម តែត្រូវបែកការណ៍បន្ទាប់មក គ្រីន ក៏ត្រឡប់ទៅវិញ។ ឈានចូលខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៦៨ ឆេង បានបញ្ជូន គ្រីន ទៅបង្កប់ខ្លួននៅភូមិព្រែកប្រសព្វ ស្រុកឆ្លូង ដើម្បីតាមដានស្រាវជ្រាវរកខ្សែរបស់ខ្មែរក្រហមដែលនៅបង្កប់នៅក្នុងភូមិនោះ។ គាត់តាមដានរហូតដល់ខែវិច្ឆិកាទើបអាចកំណត់មុខសញ្ញាបាន ខ្សែរបស់ខ្មែរក្រហមនោះមានឈ្មោះ ហេន។ គ្រីន បានរាយការណ៍ទៅ ឆេន ដើម្បីយកកម្លាំងចំនួន៦នាក់ ទៅពួនចាប់ ហេន នៅភូមិត្រពាំងពី ហើយក៏បញ្ជូនខ្លួនទៅតុលាការសឹកខេត្តក្រចេះ ជាអ្នកសម្រេច។ ឆ្នាំ១៩៦៩ ឆេន បានរៀបចំការប្រជុំមួយ ដែលមានសមាជិកចូលរួមចំនួន៦នាក់ មាន ឆេន, ឆេង, ចាន់, ថុន, ភឿន និង គ្រីន ហើយខ្លឹមសារប្រជុំនៅពេលនោះគឺមានការសង្ស័យទៅលើ នន យាង និង នារី ខុន ជួយផ្ដល់ស្បៀងឲ្យខ្មែរក្រហមនៅក្នុងព្រៃ ដូច្នេះសមាជិកទាំងអស់ត្រូវតែតាមដាន់សកម្មភាពរបស់អ្នកទាំង២នោះ។ ការសង្ស័យរបស់ ឆេន គឺពិតជាត្រឹមត្រូវ ហើយបានចាប់ខ្លួនអ្នកទាំង២បញ្ជូនទៅតុលាការសឹក។

នៅឆ្នាំ១៩៧០ ឆេន បានប្រជុំប្រាប់ទៅសមាជិកទាំងអស់ ត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ព្រោះ លន់ នល់ ប្រុងនឹងធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាក់ សម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សីហនុ។ ពេលនោះច្បាស់ជាមានសង្គ្រាម ហើយ ឆេន មានគម្រោងនាំគ្រួសារ និងកម្លាំងទៅទីក្រុងភ្នំពេញ ចំណែកផ្ទះគឺទុកឲ្យ គ្រីន និង ស្រ៊ាង មើលថែជំនួស។ ខែមីនា គ្រីន និង ស្រ៊ាង បានចូលបម្រើរណសិរ្ស នៅមន្ទីរឃោសនាការក្រុងក្រចេះ ដើម្បីតាមដានពីសកម្មភាពរណសិរ្ស។ សាន និង ពីរ ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវនៅទីនោះបញ្ជូនឲ្យ គ្រីន និង ស្រ៊ាង ទៅកាប់រានដីធ្វើស្រែជាមួយនឹងជនជាតិដើមភាគតិចព្នងនៅភូមិឆ្តែ។ គាត់ធ្វើការនៅទីនោះអស់រយៈពេល២ខែ ក៏កើតជំងឺគ្រុនចាញ់ទាំង២នាក់ គ្រីន ត្រូវបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យសម្រាកព្យាបាល ចំណែក ស្រ៊ាង បានស្លាប់ព្រោះតែព្យាបាលមិនទាន់។ បន្ទាប់ពីជាពីជំងឺ គ្រីន បានត្រឡប់ទៅជួយឪពុកម្ដាយរបស់គាត់វិញ។ ខែកញ្ញា គ្រីន បានចូលរួមជាមួយខ្សែបណ្ដាញចាស់នៅខេត្តកំពង់ចាម ដើម្បីបង្កប់ខ្លួននៅក្នុងជួររណសិរ្ស ប្រឆាំងជាមួយនឹងបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម។ គ្រីន បានជាប់គុកអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំជាង នៅស្រុកអូររាំងឪ ដោយសារតែគាត់បានលួចទូករបស់ប្រជាជនដើម្បីឆ្លងទន្លេ។ នៅពេលដែលជាប់គុក គ្រីន បានប្រមូលកៀរគរកម្លាំងបានចំនួន២នាក់ គឺឈ្មោះ ស៊ាប ជាប្រជាជនភូមិចម្ការស្បូវ​ និង ម៉េង ជាសិស្សពេទ្យនៅទន្លេបិទ។

ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧២ អង្គការបានដោះលែង គ្រីន ឲ្យត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយរបស់គាត់វិញ។ គាត់រស់នៅផ្ទះបានរយៈពេលមួយខែ សារិន មានតួនាទីជាគណៈឃុំយក គ្រីន ទៅរស់នៅមន្ទីរឃុំជាមួយ និងចាត់តាំងឲ្យធ្វើជាពេទ្យឃុំ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៣ សារិន បាននាំ គ្រីន ស្គាល់ជាមួយ ស្រ៊ុន និង ឆាយ នៅវរសេនាតូច២២៥ ភូមិព្រែកតាមាក់ ស្រុកខ្សាច់កណ្ដាល តំបន់២២។ ស្រ៊ុន បានអប់រំ គ្រីន ឲ្យត្រូវពង្រឹង និងពង្រីកកម្លាំងថ្មី ព្រមទាំងប្រុងប្រយ័ត្នអំពីការបែកការណ៍ជានិច្ច ត្រូវតែរក្សាការសម្ងាត់។ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៣ គ្រីន បានអប់រំណែនាំឲ្យយុវជន សាយ និង ឈឿន ធ្វើខុសសីលធម៌ជាមួយនឹងនារី ឲ្យយុវជន-យុវនារីស្រឡាញ់គ្នា ហើយភ្លេចភារកិច្ចនៅបក្ស។ ឈឿន បានស្រឡាញ់គ្នាជាមួយនឹងនារីម្នាក់ឈ្មោះ ធីវ នៅវរសេនាតូច២២០ តំបន់២២ ដោយមាន គ្រីន ជាអ្នកនាំពាក្យឲ្យអ្នកទាំង២ចុះឡើង។ ក្រោយពីអង្គការបានដឹងរឿងនោះភ្លាម ក៏បំបែកឲ្យនារី ធីវ ឲ្យទៅនៅសមរភូមិក្រោយវិញ ចំណែកឯ ឈឿន បន្ទាប់ពីអង្គការបំបែកមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ទៅឆ្ងាយ ក៏កើតមានកំហឹង ហើយព្រមចូលរួមធ្វើសកម្មភាពក្បត់ជាមួយនឹង គ្រីន។ នៅក្នុងឆ្នាំដដែល ខែមិថុនា អង្គការបានដក គ្រីន ទៅអង្គភាព១៥២។ បន្ទាប់ពីទៅដល់អង្គភាពនោះ គ្រីន បានចាប់ផ្ដើមចូលរួមសកម្មភាពក្បត់ជាមួយនឹង យ៉េត, ខែម, ធី និង ហិន។ អ្នកទាំងនោះបានណែនាំឲ្យ គ្រីន មិនត្រូវភ្លេចពីភារកិច្ចរបស់ខ្លួន និងត្រូវពង្រីកកម្លាំងបន្ថែម។ នៅខែធ្នូ ស្រ៊ុន បានបញ្ជូល គ្រីន ទៅក្នុងបក្សពលករ នៅក្នុងនោះមានសមាជិកចំនួន៨នាក់ មានដូចជា៖ ស្រ៊ុន មានតួនាទីជាលេខាកងវរសេនាតូច២២៥, ហេង សុខឆាយ កងវរសេនាតូច២៣៤ វរសេនាធំ១៥២, សាវិន កងវរសេនាតូច២៣៣ វរសេនាធំ១៥២, ធី កងធំរោងជាង វរសេនាធំ១៥២ អ្នកទាំង៤នេះជាគណៈកម្មាធិការបក្ស និងសមាជិក៤នាក់ទៀតឈ្មោះ ពិន , វន, ផុន និង គ្រីន។

នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៤ គ្រីន ពង្រីកកម្លាំងបានម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ហ៊ាន ជាអនុក្រុមរោងជាង១៥២ ប៉ុន្តែត្រូវអង្គការដកទៅមូលដ្ឋានតំបន់២២វិញ។ គ្រីន តែងតែអប់រំ ហ៊ាន ពីការធ្វើបដិវត្តន៍ និងលើកពីភាពលំបាកពីការធ្វើការងារ ហូបបាយមិនគ្រប់គ្រាន់។ នៅក្នុងការអប់រំនោះមាន២ចំណុចសំខាន់គឺ បញ្ហាបុណ្យស័កិ្ដ និងភាពលំបាកវេទនា។ គ្រីន ព្យាយាមអប់រំទាល់តែ ហ៊ាន យល់ព្រមក្នុងការធ្វើសកម្មភាពក្បត់ជាមួយគាត់។ នៅក្នុងខែដដែល ស្រ៊ុន បានហៅ គ្រីន និងសមាជិកចំនួន៤នាក់ទៀតប្រជុំ និយាយពីការកើនឡើងកម្លាំង និងការដាក់ផែនការបន្ថែម។ ផែនការទី១ គឺត្រូវបន្តពង្រីក និងពង្រឹងកម្លាំងបន្ថែម ដើម្បីប្រឆាំងនឹងបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម។ ផែនការទី២ ត្រូវតែរក្សាការសម្ងាត់ក្នុងការឃោសនា ប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការបែកការណ៍ព្រោះអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់សមាជិកទាំងអស់។ ទី៣ ត្រូវព្យាយាមឃោសនាបំភ្លៃមាគ៌ាបក្ស តែក្នុងវិធីស្របច្បាប់។ នៅខែសីហា អង្គការបានចាត់តាំង គ្រីន ឲ្យទៅរៀនបច្ចេកទេសកាំភ្លើងធំ នៅភូមិកងតាណឹង ស្រុកកងមាស។ នន់ ជាអ្នករៀនបច្ចេកទេសជាមួយគ្នា បានចាត់តាំងឲ្យគាត់ទៅនិយាយទំនាក់ទំនងនារីម្នាក់ឈ្មោះ មុំ ឲ្យទៅ ឈឿន ជាគ្រូពេទ្យប្រចាំនៅវរសេនាធំ១៥២។ គ្រីន តែងតែនាំពាក្យឲ្យទៅយុវជន-យុវនារី ទាំង២ចុះឡើងៗ រហូតដល់ទាំង២នាក់នោះខុសសីលធម៌ជាមួយគ្នា ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមបំភ្លៃព័ត៌មានរហូតដល់ ឈឿន រត់ចោលអង្គភាពទៅតាមនារីនោះ។ នៅខែតុលា នន់ បានចាត់តាំងឲ្យ គ្រីន និង នី ទៅពន្លិចទូកដឹកអង្ករបណ្ដាលឲ្យអង្ករចំនួន២បាវត្រូវខូច។ បន្ទាប់មកបង្គាប់ឲ្យ នី ធ្វើពុតជាឈឺពេលដែលអង្គការចាត់តាំងឲ្យទៅសមរភូមិ និងបញ្ជាឲ្យបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យនារីឈ្មោះ ហួយ ស្រឡាញ់គ្នាជាមួយ សារ៉ាន់ រហូតដល់ខុសសីលធម៌ និងត្រូវអង្គការចាប់ឃុំខ្លួន។

នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ក្រោយពីការរំដោះទីក្រុងភ្នំពេញ គ្រីនបានចូលរួមសកម្មភាពក្បត់ជាមួយ ចែម និង យ៉េត វរសេនាតូច១៥២ ធី កងធំផ្នែករោងជាង ហ៊ិន កងធំ ចូលរួមសហការណ៍ជាមួយ ស្រ៊ុន និង វី វរសេនាតូចលេខ២២៥ សាវិន វរសេនាតូចលេខ២៣៣ ព្រមទាំង ឆាយ វរសេនាតូចលេខ២៣៤។ សកម្មភាពក្បត់ទាំងនោះរួមមាន ដឹកសម្ភារចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញ យកទៅទុកនៅភូមិកោះចូរាម ដោយមាន ស្រ៊ុន និង វី ចាំទទួលដឹកបន្ត។ សមាជិកដែលរៀបចំមានដូចជា គ្រីន, វុន និង ផុន មានអាវុធអាអ៊ែរ៣០ដើម គ្រាប់ចំនួន៦កែស តាំសុន ការប៊ីន ២៩ដើម គ្រាប់បែកដៃចំនួន១៦កែស ថ្នាំពេទ្យចំនួន៦ឡាំង និងសម្ភារផ្សេងៗមានសម្លៀកបំពាក់ ក្រមា ចំនួនមួយឡាន។ ថ្ងៃទី១៩ ខែមេសា ទៅដឹកម្ដងទៀត មានសម្ភារដូចជា៖ កាំភ្លើងធំ-តូច ចំនួន៧០ដើម គ្រាប់៣០កែស កាំភ្លើងខ្លីចំនួន៣ឡាំង ថ្នាំពេទ្យចំនួន១៧ឡាំង សម្លៀកបំពាក់ ក្រមា មុង និងភួយ ទីតាំងដែលដឹកទៅគឺនៅទីតាំងដដែល។ ថ្ងៃទី២០ ខែមេសា ឆ្នាំដដែល គ្រីន បានចេញទោដឹកម្ដងទៀត ប៉ុន្តែត្រូវអង្គការឃាត់ទុកនៅភូមិព្រែកលាប (ជ្រោយចង្វារ)។ នៅខែឧសភា គាត់បានចូលរួមប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងអង្គភាពរោងជាង១៥២ ហើយមានការប្រជុំមួយនៅផ្ទះរបស់ ខែម មានសមាជិកចូលរួមទាំងអស់ចំនួន៩នាក់ មានដូចជា៖ ខែម, យ៉េត, ធី, ហ៊ិន, ស៊ុយ, ពិន, វុធ, ផុន រួមទាំង គ្រីន ដើម្បីបំផ្លាញគ្រាប់រំសេវទាំងអស់។ គ្រីន និងសមាជិកត្រូវប្រជុំជាច្រើនលើកច្រើនសារ អំពីការឃោសនាឲ្យប្រជាជនប្រឆាំងជាមួយនឹងអង្គការខ្មែរក្រហម, ពង្រីកកម្លាំងបន្ថែម, រក្សាការណ៍សម្ងាត់ និងមួយទៀតបំផ្លាញសម្ភាររបស់អង្គការ។

នៅឆ្នាំ១៩៧៦ គ្រីន និង សមាជិកបានបន្តធ្វើសកម្មភាពក្បត់ជាមួយអង្គការខ្មែរក្រហមជាប្រចាំ ដោយបានបំផ្លាញសម្ភារ បំផុសគំនិតឲ្យប្រជាជនប្រឆាំងនឹងអង្គការ លួចអង្ករ ថ្នាំពេទ្យ សម្ភារផ្សេងៗ លួចតាំងពីបាយ សម្ល ត្រី សាច់ និងដំណាំក្នុងសហករណ៍យកទៅលាក់ទុក។ ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ គ្រីន និងសមាជិកផ្សេងទៀតបានបង្កើតសមាជិកថ្មីជាបន្តបន្ទាប់ដើម្បីប្រឆាំងជាមួយនឹងសមូហភាព។ ឈានចូលដល់ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧៧ ខែម បានប្រមូលសមាជិកចំនួន១០នាក់ ទៅប្រជុំមានដូចជា៖ យ៉េត, ធី, ហ៊ិន, ស៊ុយ, ពិន, វុន, ផុន, យិន, ពេជ និង គ្រីន។ ខ្លឹមសារនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំមានចំនួន៧ចំណុច ទី១ ត្រូវត្រៀមខ្លួនចាំទទួលផែនការដែលត្រូវសម្រេចជូនបក្សពលករ។ ទី២ ត្រៀមលក្ខណៈប្រយុទ្ធ ទោះជាម៉ោងណា ពេលណាក៏ដោយ បក្សពលករត្រូវការឲ្យសម្រេចផែនការអ្វីមួយ គឺត្រូវតែសម្រេចឲ្យបាន។ ទី៣ ត្រូវតែកម្ទេចប្រសិនជាមានលទ្ធភាព ប្រសិនជាគ្មានត្រូវធ្វើតាមវិធីស្របច្បាប់​ គឺត្រូវបំផ្លាញសម្ភាររបស់សមូហភាព។ ទី៤ ត្រូវត្រៀមស្បៀងអាហារ ខាងសេដ្ឋកិច្ចត្រូវលាក់អង្ករទុកបន្តទៀត ខាងពេទ្យត្រូវលាក់ថ្នាំ និងសម្លៀកបំពាក់ មុង ភួយ ក្រមា ស្បែកជើងសម្រាប់បម្រើជីវភាពបក្ស។ ទី៥ ត្រូវរក្សាការសម្ងាត់ឲ្យខ្ពស់បំផុតទើបធានាការពារកម្លាំងបាន។ ទី៦ បន្តពង្រីក និងពង្រឹងកម្លាំងថ្មីបន្ថែមទៀត ដើម្បីសម្រេចផែនការបក្ស និងទី៧ សាងសង់នាវាដឹកជញ្ជូន ធ្វើឲ្យតែសមនឹងភ្នែករបស់អង្គការដោយមិនបាច់ខ្វល់ពីភាពរឹងមាំឡើយ។ សកម្មភាពទាំងអស់នោះ គ្រីន ធ្វើមិនបានសម្រេចផែនការនោះទេ គឺគាត់ត្រូវបានអង្គការខ្មែរក្រហមចាប់ខ្លួនទៅកាន់គុកទួលស្លែង នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៧៕

អត្ថបទដោយ នេន ស្រីមុំ

---

[1] ឯកសារលេខ J00144 ស្ដីពីប្រវត្តិនៃសកម្មភាពក្បត់របស់ យ៉ាន គ្រីន ហៅ សៀក ជាអនុក្រុមរោងជាង១៥២ តំបន់២២ ភូមិភាគបូព៌ា។ គ្រីន គឺជាអតីតសមាជិកបក្សពលករ បានញុះញង់ឲ្យប្រជាជនបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្មែរក្រហម​ មិនឲ្យប្រជាជនធ្វើការ និងប្រាប់ទៅប្រជាជនថាមិនមានអាហារហូបគ្រប់គ្រាន់។ អង្គការបានចាប់ខ្លួន គ្រីន នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៧។ ចំណាំ៖ ចម្លើយសារភាពធ្វើឡើងក្នុងរបបខ្មែរក្រហមមិនអាចចាត់ទុកថាត្រឹមត្រូវទាំងស្រុងនោះទេ ព្រោះធ្វើឡើងដោយការបង្ខិតបង្ខំ និងធ្វើទារុណកម្ម។