កែប ថាល ភេទប្រុស កើតនៅឆ្នាំ១៩៥២។ ថាល មានស្រុកកំណើតនៅភូមិគ្រោះ ឃុំរវៀង ស្រុកសំរោង​ ខេត្តតាកែវ។ បច្ចុប្បន្ន ថាល រស់នៅភូមិ ក្រាំងធ្នង់ ឃុំរវៀង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ ថាល មានឪពុកឈ្មោះ កែប ម៉ី និងម្ដាយឈ្មោះ សុខ មន។ ប្រពន្ធរបស់ថាលឈ្នោះ សុខ ផាន និងមានកូនចំនួន៤នាក់ មានឈ្មោះ ម៉ី ប៊ុនធឿន, ម៉ី សុខខំ, ម៉ី សុខឃីម និង ម៉ី វុទ្ធី។

នៅឆ្នាំ១៩៧០ ថាល កំពុងរៀនថ្នាក់ទី៨។ នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា លន់ នល់ ធ្វើរដ្ឋប្រហារសម្ដេចតា។ បន្ទាប់ពីរដ្ឋប្រហារ សាលារៀនត្រូវបិទទ្វារ ថាល បានឈប់រៀន ទៅជួយមើលគោ និងធ្វើស្រែជាមួយគ្រួសារ។ ចំណែក ប្រជាជនជាច្រើនទៀត បាននាំគ្នាទៅធ្វើបាតុកម្មទាមទារឲ្យសម្ដេចតាគ្រប់គ្រងអំណាចវិញ។ ការធ្វើបាតុកម្មនេះ បានធ្វើឲ្យមានហេតុការណ៍បាញ់គ្នា បណ្តាលឲ្យមនុស្សស្លាប់ជាច្រើននាក់។

ក្រោយមកទៀត ទាហាន លន់ នល់ បានសហការណ៍ជាមួយវៀតណាមខាងត្បូង ប្រយុទ្ធជាមួយកម្លាំងខ្មែររំដោះ សហការណ៍ជាមួយវៀតណាមខាងជើង។ នៅឆ្នាំ១៩៧៣ កម្លាំងរបស់ខ្មែររំដោះ បានចូលទៅគ្រប់គ្រងភូមិរបស់ថាល ហើយទាហាន លន់ នល់ អាចគ្រប់គ្រងបានតែនៅតាមបណ្តោយផ្លូវជាតិប៉ុណ្ណោះ។

ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧៥ បន្ទាប់ពីខ្មែរក្រហមបានទទួលជ័យជម្នះ អង្គការបានចាត់តាំងឲ្យ ថាល ធ្វើការនៅក្នុងក្រុមកងចល័តឃុំរវៀង។ ការងាររបស់ថាល នៅក្នុងឃុំគឺ កាប់ព្រៃនៅកោះក្បាលក្រពើ ខាងកើតភូមិគ្រោះ រហូតដល់ខែវស្សា ថាល ត្រូវ​ចូលទៅធ្វើស្រែ ស្ទូង, ដក និងភ្ជួរ។ ថាល ធ្វើការងារនៅក្នុងកងចល័តឃុំរហូតដល់ចុងឆ្នាំ១៩៧៦។ នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៧ ថាល បានចូលទៅក្នុងក្រុមកងចល័តស្រុកសំរោង ដើម្បីធ្វើការងារប្រមូលផ្ដុំ នៅរលាំងជ្រៃ និងនៅជើងគួន។

នៅឆ្នាំ១៩៧៨ អង្គការចាត់តាំងឲ្យ ថាល ចូលទៅក្នុងកងចល័តតំបន់ ធ្វើការងារនៅកោះព្នៅ, កោះគោក និងកោះខ្នាយ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការងារនៅកោះខាងលើ អង្គការមានបំណងបញ្ជូនថាល ឲ្យទៅធ្វើការងារនៅកោះរូ និងកោះព្នៅបន្តទៀត ប៉ុន្តែដោយសារតែគាត់ដឹងថានៅទីនោះមានសត្វឈ្លើងច្រើន ហើយធំៗទៀត ទើប ថាល ធ្វើពុធជាឈឺ។​ នៅពេលដែលថាលឈឺ អង្គការបានបញ្ជូនគាត់ឲ្យទៅព្យាបាលនៅពេទ្យខ្សាច់ស។ ថាល សម្រាកនៅពេលពេទ្យបានតែមួយរយៈប៉ុណ្ណោះ ដោយសារគាត់ខ្លាចអង្គការចាប់យកទៅធ្វើបាប ទើបព្រមទៅធ្វើការកន្លែងដែលអង្គការចាត់តាំង។

ក្រោយពីធ្វើការងារនៅកោះរូបានមួយរយៈ ថាល​បានសម្រេចចិត្តដើរមើលភូមិសាស្រ្ដដើម្បីលួចរត់។ ថាលចង់លួចរត់ ដោយសារតែនៅកោះរូ  មានសត្វឈ្លើងធំៗ ហើយការហូបអាហារក៏មិនគ្រប់គ្រាន់។  នៅពេលដែលបានដឹងអំពីភូមិសាស្រ្ដរួច ថាល បានលួចទូករបស់អង្គការ រួចធ្វើដំណើរកាត់តាម ខ្សាច់ស, ភ្លើងតាកែវ និងវត្តក្បាលសំរោង។ ថាល ធ្វើដំណើររហូតទៅដល់ឫស្សីជុំ ទើបជិះទូកលែងរួច និងបន្តដើរតាមមាត់ព្រៃទៅផ្ទះម្ដាយធម៌។ នៅតាមផ្លូវ ថាល បានជួបជាមួយកងឈ្លប ទើបគាត់សម្រេចចិត្តបោះបង្វិចខោអាវចោល និងរត់ទៅដល់ផ្ទះម្ដាយធម៌នៅម៉ោង៣យប់។

ម្ដាយធម៌របស់ថាល គឺជាអ្នកមូលដ្ឋាន ហេតុនេះហើយបានជាគាត់អាចលួចអង្ករយកមកដាំបាយឲ្យថាលហូបបាន។ នៅម៉ោង៤ទៀបភ្លឺ ម្ដាយធម៌របស់ថាល ឲ្យគាត់ស្លៀកខោខ្លី និងរុំក្រមាពីលើ រួចជិះកង់ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ។ ថាល បានជិះកង់ទៅដល់ទំនប់អងអេនៅម៉ោង៥ទៀបភ្លឺ ទើបបានជួបជាមួយអ្នកយាម។ កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមដែលនៅយាម បានសួរថាលពីការធ្វើដំណើរ ហើយគាត់ឆ្លើយថាទៅមើលមង និងទ្រូ ទើបអង្គការអនុញ្ញាតឲ្យទៅបន្តទៀតរហូតដល់មូលដ្ឋាន។

ក្រោយមក ថាលបានទៅភ្ជួរស្រែនៅក្បែរថ្នល់ទទឹង។ ថាល បានឲ្យដឹងថា ការហូបចុកនៅមូលដ្ឋាន មានតែបបររាវៗ ប៉ុន្តែបើនៅចល័តស្រុក គឺបានគ្រាន់បើ។ ក្នុងមួយពេល ថាល ទទួលបានបបររាវមួយកា ប៉ុន្តែហូបមិនគ្រប់គ្រាន់នោះទេ ព្រោះអង្គការបបរមួយខ្ទះដាក់អង្ករ២ទៅ៣កំប៉ុងប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារតែការអត់ឃ្លាន និងមិនមានអំបិលហូបគ្រប់គ្រាន់ ទើបធ្វើឲ្យថាលមានជំងឺហើមដៃជើង។

នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៨ អង្គការបានចាត់តាំងឲ្យ ថាល រៀបការជាមួយនារីម្នាក់ដែលគាត់មិនបានស្គាល់ពីមុនមក។ ចំពោះការរៀបការនេះ អង្គការជ្រើសរើសយកមនុស្សដែលមានវណ្ណៈ និងប្រវត្តិរូបដូចគ្នាមកផ្គូរផ្គង។ នៅថ្ងៃរៀបការរបស់ថាល អង្គការបានរៀបចំ៣២គូឲ្យរៀបការក្នុងពេលជាមួយគ្នា​ ហើយក្រោយៗមកទៀត អង្គការរៀបចំចាត់ចែងឲ្យ​៥០គូ ទៅ៦០គូក្នុងមួយពេល។

នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៩ កងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាម បានចូលមករំដោះប្រជាជននៅក្នុងភូមិរបស់ថាល និងដេញកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមឲ្យឡើងភ្នំខាងលិច។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលកងទ័ពវៀតណាម ដកទ័ពចេញអស់ យោធាខ្មែរក្រហម បានចេញមកសម្លាប់មនុស្សនៅខាងលិចព្រែកភូមិគ្រោះ។ ឧបករណ៍ដែល ថាល ឃើញកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមកាន់យកមកសម្លាប់មនុស្សមានគល់ឫស្សី និងកាំភ្លើង។

បន្ទាប់មក កងទ័ពរណសិរ្សសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជា បានសហករណ៍ជាមួយកងទ័ពស្ម័គ្រចិត្តវៀតណាម ចូលមករំដោះប្រជាជនពេញប្រទេស និងដេញខ្មែរក្រហមឲ្យទៅខេត្តភាគខាងលិចប្រទេស។ បន្ទាប់ពីខ្មែរក្រហមដួលរលំ ថាល បាត់បង់បងថ្លៃម្នាក់ដែលធ្វើការងារជាយោធាខ្មែរក្រហម និងគ្រួសារពូបង្កើត៦នាក់។

សម្ភាសន៍ដោយ៖ កែប ម៉ៃសុជាតា ថ្ងៃទី០៦ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី២១ ខែមីនា ២០២៥