ទិត សារម្យ អាយុ៤៩ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិបានយ ឃុំអង្គាញ់ ស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម សារម្យ ត្រូវចូលទៅរស់នៅក្នុងកងកុមារ ដោយធ្វើការងារកើបអាចម៍តាមផ្ទះ យកទៅទុកធ្វើជាជី។ បន្ទាប់មក អង្គការបានបញ្ជូន សារម្យ ទៅចូលក្នុងកងកុមារធំនៅក្នុងភូមិស្វាយ ដើម្បីធ្វើការងារកាប់ដីដំបូក, ជីកប្រឡាយ និងដងទឹកស្រោចស្រូវ នៅពេលដែលស្រូវស្វិត។ ចំពោះការហូបអាហារវិញ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់នោះទេ អង្គការបានផ្ដល់បាយទៅប្រជាជននៅរដូវប្រមូល។ បន្ទាប់មក អង្គការផ្តល់ត្រឹម បបរគោក ហើយនៅពេលដាច់ស្បៀងខ្លាំង អង្គការ​បបរមួយខ្ទះដាក់អង្ករប្រមាណបួនកំប៉ុង។

នៅក្នុងកងកុមារ សារម្យ មិនបានរៀនសូត្រនោះទេ ព្រោះអង្គការបានបិទសាលារៀន និងលុបបំបាត់សាសនា។ វត្តមនោ ត្រូវបានអង្គការយកទៅធ្វើជាកន្លែងជង្រុកស្រូវ​ និងធ្វើជាកន្លែងឃុំឃាំង។ ចំណែកព្រះសង្ឃ មុនដំបូងត្រូវអង្គការជម្លៀសទៅ បរសេដ្ឋកាត់ផ្ទុល ជិតជ្រៃរោងព្នៅ ដើម្បីធ្វើការងារកាប់ឫស្សី និងរែកដីជាមួយក្រុមយុវជន។ ពេលត្រលប់មកវិញ ព្រះសង្ឃទាំងអស់បានសឹក រួចត្រូវជម្លៀសចេញទៅខាងខេត្តបាត់ដំបង ដើម្បីធ្វើការងារផ្សេងៗ។ នៅតំបន់ថ្មី អង្គការបានបំបែកប្រជាជនឲ្យទៅកន្លែងផ្សេងគ្នា ហើយការហូបអាហារ មានសភាពលំបាកដូចគ្នា។

នៅក្នុងសហករណ៍ គ្រួសារសារម្យ ជាប្រជាជនរស់នៅក្នុងភូមិយូរមកហើយ ប៉ុន្តែដោយសារតែគាត់មានជីវភាពធូរធារ​ ទើបមិនអាចទទួលឋានៈពេញសិទ្ធ។ គ្រួសាររបស់សារម្យ មានសិទ្ធប្រហាក់ប្រហែលជាមួយប្រជាជនថ្មី ដែលទើបជម្លៀសចេញពីទីក្រុង ទាំងការហូបអាហារ និងការបើកសម្លៀកបំពាក់។ ក្នុងមួយឆ្នាំ គ្រួសារសារម្យទទួលបានខោអាវពីរដង ហើយក្នុងម្តង គាត់ទទួលបានសម្លៀកបំពាក់មួយសម្រាប់។ ចំណែក ស្បែកជើងវិញ មានតែមេក្រុម ឬមេកងប៉ុណ្ណោះដែលមានពាក់ បើប្រជាជនធម្មតាគឺត្រូវដើរជើងទទេ។

សារម្យ ពេញចិត្តចំពោះតុលាការកាត់ទោសមេដឹកនាំខ្មែរក្រហម ព្រោះខ្មែរក្រហមបានបង្អត់អាហារប្រជាជន។ សារម្យ យល់ថាការកាត់ទោសមេដឹកនាំខ្មែរក្រហម អាចផ្ដល់យុត្តិធម៌ដល់ប្រជាជន។​ មួយវិញទៀត សារម្យ ចង់ឲ្យមានការថែរក្សាឯកសារប្រវត្តិសាស្រ្ដខ្មែរក្រហម ដើម្បីឲ្យក្មេងជំនាន់ក្រោយបានសិក្សារៀនសូត្រ និងការពារកុំឲ្យរបបអាក្រក់មួយនោះត្រលប់មកវិញ។ នៅពេលដែលអ្នកស្ម័គ្រចិត្តសម្ភាស​ សារម្យ រស់នៅភូមិផ្សារជ្រែ ឃុំអង្គាញ់ ស្រុកព្រៃកប្បាស់ ខេត្តតាកែវ។  សារម្យ បានឲ្យដឹងថាគាត់មានជំងឺក្រពះ ហើយជំងឺរបស់គាត់កើតឡើងដោយសារតែការហូបអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី 

សម្ភាសដោយ៖ គ្រី ភាព ថ្ងៃទី២៤ ខែសីហា ២០២១