(តាកែវ) សំរិត សេង អាយុ៧០ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ សេង គឺជាប្រជាជនមូលដ្ឋាននៅក្នុងសហករណ៍។ សេង បានឲ្យដឹងថា មុនដំបូងប្រធានភូមិបានបែងចែកប្រជាជនឲ្យធ្វើស្រែរួមគ្នា ហើយបែងចែកទិន្នផលតាមកម្លាំងពលកម្ម ទីមួយ និងទីពីរ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ អង្គការបានប្រមូលរបស់របរទាំងអស់របស់​ប្រជាជន យកទៅធ្វើជារបស់រួម មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះប្រជាជន​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ហូបអាហាររួមគ្នា។

នៅក្នុងរោងបាយរួម ជាញឹកញាប់ អង្គការដាំបបរឲ្យប្រជាជនហូប។ នៅថ្ងៃដែលដាច់ស្បៀងខ្លាំង អង្គការដាំបបរមួយខ្ទះ ដាក់អង្ករតែ៣កំប៉ុងប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ប្រជាជនមួយក្រុមធំ ហូបជាមួយសម្ល បន្លែត្រកួន ដើមចេក ឬក៏ព្រលឹត។ លើសពីនេះទៅទៀត អង្គការបានស្ងោរដំឡូងឲ្យប្រជាជនហូបជំនួសបាយ។

អំឡុងពេលហូបបាយរួម សេង ត្រូវបាន​អង្គការបានចាត់តាំង​ឲ្យ​ត្រាំស្រូវពូជ ហើយបន្ទាប់មកធ្វើអង្ករ។ ចំណែកប្ដីរបស់ សេង ឈ្មោះ ស្រ៊ន អង្គការចាត់តាំងឲ្យទៅជីកដី, ជីកប្រឡាយ និងលើកប្រព័ន្ធភ្លឺស្រែ នៅភ្នំដា, ភ្នំបូរី និងនៅគោកធ្លក។ អង្គការបានបង្ខំ សេង ឲ្យទៅធ្វើការងារជាមួយប្ដី ប៉ុន្តែ សេង បដិសេធ។ ចំពោះកូនរបស់ សេង ចំនួន​ពីរនាក់ ត្រូវ​អង្កការចាត់តាំងឲ្យដើររើសអាចម៍គោ។​

នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម សេង សម្រាល​បានកូនម្នាក់ទៀត។ នៅពេលឆ្លងទន្លេមានឆ្មបភូមិម្នាក់ឈ្មោះ អឹម មកជួយសម្រាលគាត់​។ បន្ទាប់ពីសម្រាល​កូន​បានមួយខែ សេង ត្រូវ​កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមចាត់​ឲ្យ នៅមើលថែក្មេងក្នុងភូមិ ប៉ុន្តែគាត់បដិសេធ និងសុំអង្គការទៅធ្វើស្រែវិញ។ សេង បដិសេធដោយសារតែគាត់មិនចង់បំបៅក្មេងជាច្រើននាក់នៅក្នុងភូមិ។

សេង បាននិយាយថា គាត់មិនធ្លាប់ឃើញការសម្លាប់មនុស្សនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមនោះឡើយ ប៉ុន្តែគាត់បានឮដំណឹងអំពីការសម្លាប់ប្រជាជន ១៧ មេសា។ សេង បានបន្តថា អង្គការបានហៅប្រជាជន ១៧ មេសា ទាំងអស់ឲ្យទៅប្រជុំ ហើយគាត់​ពុំ​ដែល​មិនឃើញអ្នក​ទាំងនោះ​ត្រលប់មកភូមិវិញទេ។

បច្ចុប្បន្ន សេងរស់នៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបុរី ខេត្តតាកែវ។ ថ្មីៗនេះ សេង មានជំងឺក្រពះពោះវៀន និងឈឺសន្លាក់ដៃជើង។ សេង ព្យាបាលជំងឺរបស់គាត់តាមរយៈការទិញថ្នាំលេប ពីពេទ្យឯកជនក្នុងផ្សារក្បែរផ្ទះ។

សម្ភាសដោយ៖ ថៃ ស៊ីណា ថ្ងៃទី០៧ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី០៤ កុម្ភៈ ២០២៥