ហែម ប៊ិច អាយុ៧៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបចាម ឃុំចំបក់ ស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវ។ ប៊ិច មានបងប្អូនចំនួន៦នាក់ ក្នុងនោះមានស្រីចំនួន៤នាក់ និងប្រុសចំនួន២នាក់។​ ប៊ិច មានកូនចំនួន៨នាក់ ប៉ុន្តែស្លាប់មុនសម័យខ្មែរក្រហមមួយចំនួន និងត្រូវសម្លាប់នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមម្នាក់។ កូនស្រីរបស់ប៊ិច ស្លាប់នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមដោយសារតែកើតជំងឺកញ្ជ្រិល ហើយពេទ្យនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមព្យាបាលកូននោះមិនជា។ ប៊ិច បានយកកូនទៅសម្រាកព្យាបាលនៅពេទ្យអង្គសឹង្គ ប៉ុន្តែដោយសារមិនបានធូរស្រាល ទើបគាត់យកកូនមកផ្ទះ និងស្លាប់នៅផ្ទះ។

នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម អង្គការប្រើ ប៊ិច ឲ្យទៅកាប់ស្លឹកឈើ យកមកលាយជាមួយជី និងយកទៅដាក់ដាំដំឡូងមី។ បន្ទាប់មកទៀត អង្គការបញ្ជូន ប៊ិច ឲ្យទៅលើកទំនប់ ជីកលើកព្រែក ។ បំពេញការងារលើកទំនប់ ប៊ិច ត្រូវសែងដីមួយបង្គីពីរនាក់។ ចំពោះការហូបចុក ប៊ិច បានឲ្យដឹងថា ថ្ងៃខ្លះគាត់អាចហូបឆ្អែត ហើយថ្ងៃខ្លះគាត់ហូបមិនបានឆ្អែតនោះទេ។ ដូច្នេះ គាត់ត្រូវរកអ្វីមកហូបបន្ថែម។ ពេលធ្វើការងារ ប្រសិនបើប្រជាជនណាម្នាក់មានជំងឺឈឺថ្កាត់ បុគ្គលនោះអាចសុំកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមសម្រាកបាន២ទៅ៣ ថ្ងៃ ប៉ុន្តែមិនមានថ្នាំព្យាបាលជំងឺនោះទេ ។

នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម អង្គការមិនបានជម្លៀស ប៊ិច ទៅខាងសហករណ៍ផ្សេងនោះទេ ព្រោះគាត់មានកូនធំរស់នៅក្នុងភូមិជាយូរមកហើយ។ ប្ដីរបស់ប៊ិច ធ្វើជាជាងផ្ទះជាយូរយកហើយ។ ចូលដល់សម័យខ្មែរក្រហម អង្គការចាត់តាំងឲ្យគាត់ធ្វើខ្ទម, ផ្ទះ និងចង្ក្រាននៅក្នុងសហករណ៍ដូចគ្នា។

ប៊ិច បានឲ្យដឹងថា គាត់មិនចង់ឲ្យរបបខ្មែរក្រហមកើតឡើងម្ដងទៀតនោះទេ ហើយគាត់ចង់ឲ្យក្មេងៗបានសិក្សារៀនពីរបបអាក្រក់មួយនេះ និងការពាកុំឲ្យរបបខ្មែរក្រហមត្រលប់មកវិញ។ នៅពេលដែលអ្នកស្ម័គ្រចិត្តទៅសម្ភាស ប៊ិច មានជំងឺ លើសឈាម, ញ័របេះដូង និងក្រពះពោះវៀន។ ជំងឺរបស់ប៊ិច កើតឡើងដោយសារតែ ផលវិបាកនៃសម័យខ្មែរក្រហម និងអាយុរបស់គាត់កាន់តែច្រើន។ ការព្យាបាលជំងឺរបស់ ប៊ិច ធ្វើឡើង​តាមរយៈការទិញថ្នាំពេទ្យមកលេប និងប្រើប្រាស់ថ្នាំបុរាណ។

សម្ភាសន៍ដោយ៖ កែប ម៉ៃសុជាតា ថ្ងៃទី១១ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី២៥ ខែមីនា ២០២៥