យីម អឿន អាយុ៥១ឆ្នាំ រស់នៅភូមិត្រពាំងវែង ឃុំរវៀង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ។ បងស្រីរបស់ អឿន  ម្នាក់បានបាត់ខ្លួនតាំងពីអាយុ៥ឆ្នាំ។  រឿងរ៉ាវដែល អឿន ចាំមិនភ្លេចគឺ អង្គការប្រើគាត់ឲ្យធ្វើការងារធ្ងន់ៗ ទាំងថ្ងៃទាំងយប់ បង្អត់អាហារ ពេលឈឺមិនបានសម្រាកគ្រប់គ្រាន់ និងយកមនុស្សទៅសម្លាប់ចោលជាច្រើននាក់។

នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ការងាររបស់ អឿន គឺរែកកញ្ជើដាក់បាយ ឬបបរ ឲ្យក្រុមកងចល័ត, ដេញសត្វកុំឲ្យស៊ីស្រូវក្នុងស្រែ និងរែកដីពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែងទៀត។ ការងាររបស់ អឿន មានសភាពធ្ងន់ៗ ប៉ុន្តែរបបអាហារដែលទទួលបានគឺបន្តិចបន្តួច។ ក្នុងមួយឆ្នាំ អង្គការឲ្យគាត់ហូបបាយបានរយៈពេលប្រមាណមួយខែ បន្ទាប់មកទៀតហូបបបរ និងនៅពេលដាច់ស្បៀងខ្លាំង គាត់ត្រូវហូបបបរមានគ្រាប់អង្ករតិចតួច លាយជាមួយ ព្រលឹត, ដំឡូង ឬត្រកួន។ ចំពោះអ្នកជំងឺ មានតែថ្នាំអាចម៍ទន្សាយលេប និងមិនអាចឈប់សម្រាកបានគ្រប់គ្រាន់ទេ ព្រោះបើសិនជាឈប់មិនទៅធ្វើការងារច្រើនដងពេក អង្គការនឹងយកទៅសម្លាប់ចោល។

អឿន ចងចាំថា នៅតាមផ្លូវដែលគាត់រែកអាហារឲ្យកងចល័ត គាត់បានឃើញរណ្ដៅបេធំមួយដែលអង្គការសម្លាប់មនុស្សទម្លាក់ទៅក្នុងនោះ។ រណ្ដៅបេដែលមានមនុស្សស្លាប់នោះ ស្ថិតនៅថ្វាយដង្គោល។ អឿន បានបន្តថា អ្នកដែលអង្គការយកទៅសម្លាប់ គឺប្រព្រឹត្តខុសបន្តិចបន្តួចដូចជា លួចអាហារច្រើនដង, ឈប់សម្រាកមិនទៅធ្វើការងារច្រើនដង និងអ្នកខុសសីលធម៌។ អឿន បានបន្ថែមថា  វិន័យរបស់អង្គការគឺតឹងរឹងណាស់ ហើយបុរស និងនារី មិនអនុញ្ញាតឲ្យមានស្នេហានោះទេ។

បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំនៅឆ្នាំ១៩៧៩ អឿន ចាប់ផ្ដើមប្រកបរបរ ធ្វើស្រែ, ស៊ីឈ្នួលស្ទូងស្រូវ, ស៊ីឈ្នួលច្រូតស្រូវ, រែកដី និងដើរជីកក្ដាម កង្កែប ដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសារ។ អឿន មិនបានចូលរៀនអក្ខរកម្មទេ ដោយសារតែគាត់មានជីវភាពក្រីក្រពេក។ នៅពេលដែលអ្នកស្ម័គ្រចិត្តទៅសម្ភាស អឿន មានជំងឺឈឺដៃ-ជើង និងកោងខ្នង ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យគាត់ក្រោកឡើងដើរស្ទើរតែមិនរួច។ ការឈឺចាប់របស់ អឿន គឺបណ្ដាលមកពីការធ្វើការងារនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម និងអាយុរបស់គាត់កាន់តែច្រើន។ អឿន បានឲ្យដឹងថា គាត់ពិតជាស្អប់សម័យខ្មែរក្រហមខ្លាំងណាស់ និងមិនចង់ឲ្យរបបខ្មែរក្រហមកើតឡើងម្ដងទៀតទេ។

សម្ភាសដោយ៖ កែប ម៉ៃសុជាតា ថ្ងៃទី១៨ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី០៧ ខែមេសា ២០២៥