(តាកែវ) ឈឹម សាក់ អាយុ៧៣ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ សាក់ រស់នៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។ កាលពីក្មេង សាក់ រៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី១២ (សង្គមចាស់) ប៉ុន្តែដោយសារតែរៀនមិនចេះ និងគ្រូវាយខ្លាំងពេក ទើបគាត់ឈប់រៀន។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម រឿងរ៉ាវដែល សាក់ នៅចងចាំ និងមិនអាចបំភ្លេចបាននោះគឺ អង្គការបង្អត់អាហារឪពុករបស់គាត់រហូតដល់ស្លាប់។

មុនពេលខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រងប្រទេស សាក់ បានរៀបការ និងសម្រាលបានកូនភ្លោះពីរនាក់។ នៅក្នុងរបប ប៉ុល ពត កូនរបស់ សាក់ ម្នាក់បានស្លាប់ និងម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ធូ ចូលទៅរស់នៅក្នុងកងកុមារ។ នៅក្នុងកងកុមារ ធូ ធ្វើការងារកើបអាចម៍គោ និងរៀននៅក្រោមដើមស្វាយបន្តិចបន្តួច។

នៅថ្ងៃមួយ ធូ បានគេចពីការងារ និងលួចទៅលេងទឹកបឹងក្នុងភូមិ។ នៅពេលលេងទឹក ធូ បានលង់ទឹក ប៉ុន្តែសំណាងល្អ បានឈ្មោះ សុង ជួយទាន់ពេលវេលា។ បន្ទាប់ពីនោះមក ធូ បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ។ សាក់ បានសុំច្បាប់ប្រធានកងឈ្មោះ យេន បីថ្ងៃដើម្បីនៅមើលថែកូន។

ក្រោយពីសម្រាក៣ថ្ងៃមើលកូនដែលឈឺ សាក់ បានទទួលដំណឹងថាឪពុករបស់គាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ បន្ទាប់ពីអង្គការមិនយកអាហារឲ្យគាត់ហូប៣ថ្ងៃ។ សាក់ បានទៅសុំប្រធានកងម្ដងទៀត ប៉ុន្តែត្រូវបានយេន បដិសេធ ព្រមទាំងនិយាយថា៖ “ឈឺៗមិនព្រមងាប់”។ សាក់ ឆ្លើយថា “ឪពុករបស់ខ្ញុំមិនមែនឈឺក្បាល វិលមុខទេ គាត់ឈឺលាខ្ញុំ”។

ឪពុករបស់ សាក់ បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតបន្ទាប់ពីអត់អាហារ ១២ថ្ងៃ។ សាក់ បាននិយាយទាំងទឹកភ្នែកថា៖ អង្គការបានប្រើឪពុករបស់គាត់ និងចាស់ៗផ្សេងទៀតឲ្យវិញខ្សែជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ឪពុករបស់ សាក់ វិញខ្សែបានចំនួន៤ ទៅ៥កន្ទុយជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ លើសពីនេះទៅទៀតប្រជាជនជាច្រើននាក់ និងបងប្អូនរបស់គាត់មួយចំនួនបានស្លាប់ក្នុងរបបឃោរឃៅមួយនេះ។

បន្ទាប់ពីខ្មែរក្រហមដួលរលំ សាក់ បាននិយាយរឿងរ៉ាវដែលគាត់បានឆ្លងកាត់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមប្រាប់ទៅកូន និងចៅៗរបស់គាត់។ សាក់ បានឲ្យដឹងថា កូនរបស់គាត់ដែលកើតក្រោយសម័យខ្មែរក្រហម  ជឿជាក់ចំពោះសម្ដីរបស់គាត់ ប៉ុន្តែចៅរបស់ សាក់ មិនជឿនោះទេ ហើយថែមទាំងនិយាយថា “មនុស្សប៉ុនៗណាណីទុកឲ្យគេចង”។

សម្ភាសដោយ៖ ថៃ ស៊ីណា ថ្ងៃទី១៧ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី១៧ កុម្ភៈ ២០២៥