(តាកែវ) ឌៀប យ៉េ អាយុ៦៣ឆ្នាំ រស់នៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម យ៉េ បានចូលរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១១ (សង្គមចាស់)។ ពេលនៅរៀន យ៉េ ចេះអានអក្សរ និងគិតលេខ។ ចូលដល់សម័យខ្មែរក្រហម យ៉េ មិនបានរៀនសូត្របន្តទៀតនោះទេ គឺគាត់គិតតែពីធ្វើការងារតាមអង្គការចាត់តាំងប៉ុណ្ណោះ។

នៅឆ្នាំ១៩៧៥ យ៉េ ចាប់ផ្ដើមបែកពីឪពុកម្ដាយ ទៅរស់នៅ និងធ្វើការងារនៅក្នុងកងកុមារ។ នៅក្នុងកងកុមារ យ៉េ ធ្វើការងារកាប់ដើមទន្ទ្រានខែត្រ យកទៅលាយជាមួយជីក្នុងរណ្ដៅ។ ក្រោយមក អង្គការបានបញ្ជូន យ៉េ ឲ្យទៅធ្វើការងារនៅក្នុង កងកុមារភាគ។ ការងាររបស់ យ៉េ នៅក្នុងកងកុមារភាគ គឺរែកដីនៅភ្នំបូរី។

ក្រោយមក យ៉េ លួចត្រលប់មកភូមិវិញ ដោយសារតែការងារនៅក្នុងកងកុមារភាគ គឺហត់នឿយខ្លាំងពេក។ យ៉េ រស់នៅក្នុងសហករណ៍ បានតែមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ព្រោះអង្គការបញ្ជូនគាត់ឲ្យទៅកងកុមារតំបន់បន្តទៀត។ នៅពេលចូលទៅធ្វើការងារនៅក្នុងកងកុមារតំបន់ យ៉េ មានអាយុប្រមាណ១៤ឆ្នាំ។

ជារៀងរាល់ថ្ងៃអង្គការកំណត់ឲ្យ យ៉េ រែកដី និងលើកទំនប់ឲ្យបាន ទទឹង៤ម៉ែត្រ ជម្រៅ១ម៉ែត្រកន្លះទៅ ២ម៉ែត្រ និងមាត់លើប្រវែង១ម៉ែត្រ។ យ៉េ ត្រូវធ្វើការហត់នឿយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែរបបអាហារដែលគាត់ទទួលបានភាគច្រើនគឺបបររាវជាមួយសម្លម្ជូរព្រលឹត ទឹកខ្មៅៗ គ្មានអំបិល ឬប្រហុក និងមានត្រីបន្តិចបន្តួច។

ក្នុងមួយថ្ងៃ យ៉េ ទទួលបានរបបអាហារពីរពេល គឺពេលព្រឹកម៉ោង៩ និងពេលល្ងាចម៉ោង៦។ យ៉េ បានឲ្យដឹងថា នៅពេលដែលដាច់ស្បៀងខ្លាំង យ៉េ ត្រូវហូបសាវម៉ៅ ឬក៏ដូងមួយផ្លែ ដោយចែករំលែកជាមួយមនុស្សម្នាក់ទៀត ។

យ៉េ បានឲ្យដឹងទៀតថា ក្នុងមួយឆ្នាំ គាត់អាចហូបនំអន្សមបានមួយ។ នៅពេលដែលហូបនំ មានអ្នកធ្វើការងាជាមួយគាត់ យកក្រវិលកឹបមួយគូ យកមកដូរជាមួយនំអន្សម ប៉ុន្តែគាត់បដិសេធ។ យ៉េ មិនព្រមដូរដោយសារតែគាត់ឃ្លាននំអន្សមនោះ និងមួយវិញទៀត គាត់មិនហ៊ានដូរព្រោះ ខ្លាចស្លាប់ និងមិនដឹងយកមាសមកធ្វើអ្វី។

នៅពេល យ៉េ រស់នៅក្នុងកងកុមារនៅក្នុងសហករណ៍ គាត់មានអាយុ១២ឆ្នាំ។ ក្មេងៗដែលមានអាយុប្រហាក់ប្រហែល យ៉េ គឺធ្វើការងារនៅក្នុងកងកុមារដដែល ប៉ុន្តែគាត់ត្រូវប្ដូរការងារ ដោយសារតែ យ៉េ មានប្រវត្តិរូបមិនល្អ។ យ៉េ បាននិយាយទាំងអួលដើមកថា៖ “នៅក្នុងភូមិស្វាយមានតែប្រវត្តិរូបរបស់ខ្ញុំទេដែលអត់ជាងគេ”។

អង្គការចាត់ទុកគ្រួសាររបស់ យ៉េ ជាគ្រួសារដែលត្រូវបដិវត្តន៍កម្ទេច និងស្ថិតនៅថ្នាក់ក្រោម។ ម្ដាយឪពុករបស់ យ៉េ គឺជាប្រជាជនផ្ងើ និងយ៉េ គឺជាប្រជាជនត្រៀម។ បើតាមសម្ដីរបស់ យ៉េ ប្រជាជនត្រៀម រង់ចាំតែថ្ងៃដែលអង្គការយកទៅវាយចោលប៉ុណ្ណោះ។ យ៉េ បានឲ្យដឹងទៀតថា បងរបស់គាត់ពីរនាក់ ធ្វើជាគ្រូបង្រៀន, បងប្រុសម្នាក់ធ្វើជា ប៉េ អឹម (នគរបាល) នៅក្នុងសម័យ លន់ នល់ និងបងស្រីម្នាក់ធ្វើការងារកាត់ដេរនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។

លើសពីនេះទៅទៀត សមាជិកគ្រួសាររបស់ យ៉េ ទាំងអស់ មិនដែលទទួលបានសម្លៀកបំពាក់ពីអង្គការនោះទេ លើកលែងតែ យ៉េ។  មូលហេតុដែលអង្គការចែកក្រណាត់ទៅឲ្យ យ៉េ ដោយសារតែគាត់នៅក្មេងជាងគេ។ នៅពេលបានក្រណាត់ ម្ដាយឪពុករបស់ យ៉េ បានយកទៅជ្រលក់ពណ៌ខ្មៅ និងយកទៅដេរជាសម្លៀកបំពាក់ឲ្យ យ៉េ។

នៅពេលដែលអ្នកស្ម័គ្រចិត្តចុះទៅសម្ភាស យ៉េ បាននិយាយថា គាត់មានជំងឺប្រចាំកាយដូចជា៖ រលាកតម្រងនោម, ជំងឺថ្លើម និងទឹកនោមប្រៃ។ ជំងឺប្រចាំកាយទាំងអស់នេះ កើតឡើងដោយសារតែ យ៉េ មានអាយុកាន់តែច្រើន។

សម្ភាសដោយ៖ ថៃ ស៊ីណា ថ្ងៃទី២៥ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី២៨ កុម្ភៈ ២០២៥