(តាកែវ) អៀរ ម៉ូលី អាយុ៧១ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមមួយរូប ដែលមានស្រុកកំណើតនៅស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម។ នៅសម័យខ្មែរក្រហម អង្គការបានជម្លៀស គ្រួសារ ម៉ូលី ឲ្យទៅធ្វើចម្ការ, រែកដី និងទប់ទំនប់ នៅស្រុងស្ទឹងត្រង់ ខេត្តកំពង់ចាម។

នៅស្រុកស្ទឹងត្រង់ អង្គការបានបែងចែកការងារឲ្យ សមាជិកគ្រួសាររបស់ម៉ូលី ធ្វើខុសៗពីគ្នា។ កូនរបស់ ម៉ូលីពីរនាក់ ត្រូវអង្គការបញ្ជូនឲ្យទៅស្នាក់នៅក្នុងកងកុមារ និងធ្វើការងារជាមួយក្មេងផ្សេងទៀត ហើយប្ដីរបស់គាត់ត្រូវធ្វើការនៅក្រៅសហករណ៍។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ម៉ូលី ត្រូវក្រោកតាំងពីម៉ោង៥ព្រឹក ដើម្បីទៅរែកដី យកមកទប់ទំនប់។

នៅពេលព្រឹកអង្គការតម្រូវ​ឲ្យ ម៉ូលី លើកដីទប់ទំនប់ឲ្យបាន២ម៉ែត្រ ទើបអាចសម្រាកហូបបាយថ្ងៃត្រង់។ នៅពេលរសៀល អង្គការកំណត់ឲ្យ ម៉ូលី ២ម៉ែត្របន្ថែមទៀត ទើបអាចសម្រាកហូបបាយពេលល្ងាច។ ចាប់ពីម៉ោង៧ព្រឹក ដល់ម៉ោង១១យប់ ម៉ូលី ត្រូវកាប់ត្រាយព្រៃចេញ ដើម្បីយកកន្លែងកាប់ដី លើកទំនប់នៅថ្ងៃស្អែកបន្តទៀត។

ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ​ ម៉ូលី មានទម្ងន់កូនមួយទៀត។ នៅពេលទម្ងន់ជិតគ្រប់ខែ អង្គការបានប្ដូរឲ្យ ម៉ូលី កាន់ចន្លុះឲ្យប្រជាជនធ្វើការងារកាប់ព្រៃ និងច្រូតកាត់។ នៅពេលឆ្លងទន្លេរួចបាន១សប្ដាហ៍ អង្គការ ចាត់តាំង​ ម៉ូលី មើលក្មេងក្នុងភូមិ។ នៅពេលសម្រាលកូន​បាន ១ខែ ម៉ូលី ត្រូវបានអង្គការចាត់តាំងឲ្យធ្វើការកាន់ចន្លុះបំភ្លឺឲ្យប្រជាជនច្រូតស្រូវ និងកាប់ព្រៃ។ នៅពេល ម៉ូលី ឆ្លងទន្លេបាន២ខែ  គាត់ត្រូវធ្វើការកាប់ឆ្ការព្រៃ និងទុកដីឲ្យក្រុមកងចល័តកាប់ដីយកទៅទប់ភ្លឺទំនប់។

ជាញឹកញាប់ ប្រធានក្រុមតែតែងធ្វើការទិតៀន ទៅលើម៉ូលី ព្រោះគាត់ធ្វើការងារយឺតជាងប្រជាជនផ្សេងទៀត។ លើសពីនេះទៅទៀត កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម បានចាប់ ម៉ូលី ដាក់ខ្នោះ​ជើងនិងទុកឲ្យនៅព្រៃខ្មោចចំនួនពីរយប់។ ម៉ូលី បាននិយាយទាំងទឹកភ្នែកថា នៅព្រៃខ្មោចមានសាកសពមនុស្សជាច្រើននាក់។ នៅពេល ម៉ូលី ជាប់ខ្នោះ អង្គការបានផ្ដល់អាហារ១ពេល និងទឹកមួយត្រឡោកដល់គាត់។

គ្រួសារ ម៉ូលី ត្រូវបានជម្លៀសចេញពី កន្លែងមួយ​ទៅកន្លែងមួយទៀត ក្នុងស្រុកស្ទឹងត្រង់ ដោយសារតែគាត់ធ្វើការមិនបានល្អ។ កន្លែងដែល ម៉ូលី ត្រូវ​ជម្លៀសទៅដល់មានដូចជា​ ភូមិជាំបេង, ភូមិលាប ភូមិ១៤ និងក្បែរៗស្រុកស្ទឹងត្រង់។ នៅពេលខ្មែរក្រហមដួលរលំ ម៉ូលី បានប្ដូរទីលំនៅមកនៅស្រុកព្រៃឈរវិញ និងប្រកបរបបធ្វើស្រែ។

នៅឆ្នាំ១៩៩៥ គ្រួសារ ម៉ូលី បានផ្លាស់មក​រស់នៅភូមិព្រៃលៀប ឃុំព្រៃអំពក ស្រុកគីរីវង់ ខេត្តតាកែវ។ រឿងរ៉ាវដែល ម៉ូលី ចងចាំមិនបានបំភ្លេចបាននៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមគឺ ការឃុំឃាំងនៅក្នុងព្រៃខ្មោចចំនួនពីរយប់ និងនឹកអាណិតកូនដែលត្រូវបានប្រធានកងវាយធ្វើបាប ពេលស្នាក់នៅក្នុងកងកុមារ។

សម្ភាសដោយ ទុយ ដារ៉ា ថ្ងៃទី៩ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី១៦ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៥