(តាកែវ) ម៉ូយ គ្រុយ អាយុ៧០ឆ្នាំ រស់នៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។ គ្រុយ បានឲ្យដឹងថា គាត់ជួបការលំបាកនៅពេលដែលខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រងដំបូងប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់ឆ្នាំចុងក្រោយគឺគាត់មានហូបចុកគ្រប់គ្រាន់។

មុនដំបូងអង្គការចាត់តាំងឲ្យ គ្រុយ ធ្វើការងារជីកទំនប់ និងកាយគាស់ផ្លូវជាតិលេខ២។ គ្រុយ ត្រូវធ្វើការងារធ្ងន់ៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែរបបអាហារដែលគាត់ទទួលបានភាគច្រើនគឺបបរមួយខ្ទះ ដាក់អង្ករ២កំប៉ុង ហូបជាមួយសម្លដើមចេក ចែកគ្នាជាមួយប្រជាជន​ជាច្រើននាក់ទៀត។ គ្រុយ ធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាញឹកញាប់ ដោយសារតែគាត់ធ្វើការងារធ្ងន់ និងហូបអាហារមិនបានគ្រប់គ្រាន់។ អង្គការបានបញ្ជូន គ្រុយ ឲ្យទៅព្យាបាលជំងឺនៅក្នុងសហករណ៍។

គ្រុយ ព្យាបាលជំងឺនៅសហករណ៍រហូតដល់ជាសះស្បើយ ប៉ុន្តែអង្គការមិនបានបញ្ជូនគាត់ឲ្យទៅកាប់ដីទៀតទេ គឺទៅធ្វើការងាររកឧសដាក់ក្នុងរោងបាយវិញ។ គ្រុយ ខិតខំធ្វើការងារ ដើម្បីយកចិត្តឈ្មោះ កង ដែលធ្វើជាប្រធានរោងបាយ។ នៅពេលដែល គ្រុយ ចូលទៅធ្វើការងារនៅក្នុងសហករណ៍ ការហូបអាហាររបស់គាត់បានល្អប្រសើរជាមុន។ កង បានឲ្យសិទ្ធទៅគ្រុយ ចេញចូលក្នុងឃ្លាំង និងយកស្បៀងអាហារហូបបន្ថែមទៀត។ លើសពីនេះទៅទៀត គ្រុយ បានលួចអាហារចែកទៅឲ្យប្រជាជនដែលស្និតស្នាល់ជាមួយគាត់។

នៅយប់មួយ ឈ្មោះ យាន បានមកសួររកអាហារហូបបន្ថែមទៀតពីគ្រុយ ព្រោះគាត់ទើបមកពីធ្វើការងារនៅវាលស្រែ។ គ្រុយ បានយកស្ករនៅក្នុងពាង កម្រាស់បីធ្នាប់ដៃពីបាតពាងឲ្យទៅ យាន។ យាន ហូប ស្ករនោះអស់ប្រហែលពីរធ្នាប់ដៃ ទើបចាប់ផ្ដើមក្ដៅខ្លួន។ ចំពោះស្ករដែលនៅសល់មួយធ្នាប់ដៃ គ្រុយ ឲ្យ យាន យកទៅផ្ងើកូននៅផ្ទះ។ បីថ្ងៃក្រោយមក យាន បាននាំស៊ន ទៅសុំស្ករពី គ្រុយ ហូបបន្ថែមទៀត។ គ្រុយ បានឲ្យស្ករទៅស៊ន និង យាន និងបានប្រាប់អ្នកទាំងពីរឲ្យរក្សាការសម្ងាត់ បើមិនដូច្នេះទេនឹងត្រូវស្លាប់ទាំងអស់គ្នា។

ក្រោយមក គ្រុយ បានប្រាប់ទៅ យាន ថាកុំឲ្យមកជិតគាត់ទៀត ព្រោះអង្គការធ្វើការតាមដានគាត់។ នៅពេលនោះ គ្រុយ កាន់តែខិតខំធ្វើការងារបន្ថែមទៀតរហូតដល់ប្រធានសហករណ៍ឈ្មោះ សើរ មើលឃើញពីការខំប្រឹងប្រែងរបស់គាត់។ សើរ បានឃើញ គ្រុយ និងឃន លីគល់ដើមអម្ពិលទឹកធំយកទៅដាក់នៅខ្នងព្រែក។ ឃើញដូច្នេះ សើរ មានការសរសើរគ្រុយយ៉ាងខ្លាំង និងប្រាប់ឲ្យ កង ឧបត្ថម្ភ គ្រុយ និងឃន ឲ្យមែនទែន ព្រោះគាត់ធ្វើការខ្លាំង។ សើរ បានផ្ដល់សិទ្ធឲ្យ គ្រុយ និងឃន ចូលឃ្លាំងយកអាហារហូបដោយសេរី ហើយប្រសិនបើមានអ្នកធ្វើការខាងសេដ្ឋកិច្ចរករឿងគឺទុកឲ្យគាត់ជាអ្នកដោះស្រាយ។

បន្ទាប់ពីទទួលបានការសរសើរពី សើរ គ្រុយមិនបានធ្វេសប្រហែសជាមួយការងារនោះទេ គាត់បានចេញទៅជួយរកត្រី និងកាត់ស្មៅឲ្យគោក្របី ស៊ីបន្ថែមទៀត។ គ្រុយ គិតថា បើទោះបីជាគាត់មិនបានសម្រាកគ្រប់គ្រាន់ក៏មិនអីដែរ សំខាន់គាត់បានហូបឆ្អែត។ គ្រុយ បានបបួល ឃន ទៅកាត់ស្មៅ និងបង់សំណាញចាប់ត្រីទាំងយប់ យកមកដាក់ក្នុងរោងបាយ។ នៅពេលដែលរកត្រីបានច្រើន សើរ បានឲ្យ ឃន និងគ្រុយ យកត្រីធំទៅប្រលាក់ទុកហូបនៅផ្ទះរបស់ខ្លួន។

ក្រោយមកទៀត ឈ្មោះ សុខ ជាឈ្លបភូមិ បានទៅរុករើនៅផ្ទះរបស់ គ្រុយ និងយកត្រីងៀត ព្រមទាំងអន្ទង់ងៀតទៅឲ្យ សើរ និងរាយការណ៍ថាផ្ទះ គ្រុយ មានលាក់សុទ្ធតែអាហារ។ សើរ និយាយថា “ត្រីនេះខ្ញុំឲ្យយកទៅប្រលាក់ឲ្យយាយហូបតាស ព្រោះគេរកដាក់ក្នុងរោងសហករណ៍ពេញៗទ្រុង ដោតទាំងខ្សែគោហាស ឥឡូវយកទៅវិញ”។ ចាប់តាំងពីពេលនោះ សុខ លែងហ៊ានទៅឆែកផ្ទះ គ្រុយ បន្តទៀត។

បន្ទាប់ពីរបប​ខ្មែរក្រហមដួលរលំ គ្រុយ បាននិយាយរឿងរ៉ាវដែលខ្លួនឆ្លងកាត់របបខ្មែរក្រហម ប្រាប់ទៅកូនចៅជំនាន់ក្រោយ។ ក្មេងៗមួយចំនួនមានការជឿជាក់ទៅលើសម្ដីរបស់ គ្រុយ ប៉ុន្តែមួយចំនួនទៀតមិនជឿនោះទេ ហើយថែមទាំងនិយាយថា៖ “ប្រសិនបើមិនឲ្យហូបម៉េចក៏មានកម្លាំងធ្វើការងារ”។

គ្រុយ បានប្រាប់ទៅអ្នកស្ម័គ្រចិត្តទៀតថា គាត់ពេញចិត្តចំពោះតុលាការកាត់ទោសមេដឹកនាំខ្មែរក្រហម និងគាំទ្រឲ្យមានការរក្សាទីកន្លែង ឬក៏គ្រោងឆ្អឹងឲ្យក្មេងៗជំនាន់ក្រោយបានរៀនសូត្រ។ នៅពេលដែលអ្នកស្ម័គ្រចិត្តចុះទៅសម្ភាស គ្រុយ មានជំងឺភ្នែក និងឈឺឆ្អឹង។ ជំងឺរបស់ គ្រុយ បណ្ដាលមកពីការធ្វើការងារនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម និងភាពចាស់ជរា។

សម្ភាសដោយ៖ ថៃ ស៊ីណា ថ្ងៃទី១៧ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី១៨ កុម្ភៈ ២០២៥