(តាកែវ) រដ្ឋ សៀប អាយុ៧៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម សៀប មានកូន៤នាក់ឈ្មោះ ភាព, វ៉ាន់, ភា និង ណាង ស្លាប់បន្ទាប់ពីកើតបានមួយខែ។ សៀប មានបងប្អូនចំនួន៥នាក់ ដោយ៣នាក់បាន​ស្លាប់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។

នៅពេលខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រងប្រទេស គ្រួសាររបស់ សៀប បានជម្លៀសពីភូមិមួយទៅភូមិមួយទៀត តាមការចាត់តាំងរបស់អង្គការ។ មូលហេតុដែល អង្គការរៀបចំបែបនេះគឺដោយសារតែ សៀប មានបងប្អូនជាប្រជាជន១៧ មេសា។ អង្គការបានជម្លៀសគ្រួសារ សៀប ឲ្យទៅនៅភូមិពន្សាំង, ភូមិព្រៃសឹង្ហ, ភូមិស្លា និងចុងក្រោយទៅខាងភូមិព្រៃព្នៅ។

នៅក្នុងគ្រួសារ សៀប មិនបានរស់នៅជុំគ្នានោះទេ។ អង្គការបានចាត់តាំងប្ដីរបស់ សៀប ឈ្មោះ សំ ឲ្យទៅកាន់ខាងសេដ្ឋកិច្ចនៅភូមិព្រៃសឹង្ហ ហើយសៀប ធ្វើការងារ និងរស់នៅភូមិពន្សាំង និងកូនៗធ្វើការងារនៅក្នុងកងកុមារ។ សៀក បានឲ្យដឹងថា សំ តែងតែងប្រកាច់មួយថ្ងៃ២ដង ប៉ុន្តែមិនមានថ្នាំព្យាបាលនោះទេ។

ក្រោយមកទៀត អង្គការបានចាប់មេភូមិ មេកង និងសំ យកទៅដាក់គុក ដោយមិនប្រាប់ពីមូលហេតុ។ មុនដំបូង សំ ជាប់គុកនៅ ស្រុកឬស្សី និងធ្វើការងារលើកដី។ បន្ទាប់មកទៀត អង្គការបានបញ្ជូន សំ ឲ្យទៅធ្វើការងារនៅ កំពង់ចក។ នៅកំពង់ចក សំ បានលួចរត់ ប៉ុន្តែត្រូវអង្គការចាប់បាន និងសម្លាប់នៅខាងជើងភូមិ។

សៀប បានឮចាស់ៗនិយាយអំពីការស្លាប់របស់ប្ដីគាត់ថា អង្គការបានយកគល់ឬស្សី ទៅវាយក្បាលរបស់សំ ឲ្យស្លាប់ភ្លាមៗ។ សៀប មានការអាណិតប្ដីរបស់គាត់យ៉ាងខ្លាំង នៅពេលដែលបានឮដូច្នេះ។ បន្ទាប់ពីប្ដីស្លាប់ អង្គការបានជម្លៀសគ្រួសាររបស់ សៀប ឲ្យទៅរស់នៅ និងធ្វើការងារនៅភូមិព្រៃព្នៅ។

នៅព្រៃព្នៅ សៀក បានពពោះកូនម្នាក់។ នៅពេលមានគភ៌ សៀប តែងតែមានអាការឈឺក្នុងពោះ ដោយសារគាត់ធ្វើការងារធ្ងន់ធ្ងរ។ នៅពេលគ្រប់ខែ អង្គការបានបញ្ជូន សៀប ឲ្យទៅសម្រាលកូននៅពេទ្យស្រុក។ នៅពេលសម្រាលកូន សៀប មានការធ្លាក់ឈាមយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែមិនមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីនោះទេ។ ពេលសម្រាលកូនរួច អង្គការបានឲ្យ សៀប អាំងភ្លើងឧសក្រសាំងពីរគល់ និងចូលធ្វើការវិញបន្ទាប់ពីកូនកើតបានមួយខែ។

អង្គការបានប្រើ សៀប ឲ្យចូលទៅធ្វើការងាររែងអង្ករ។ នៅក្នុងក្រុមបុកស្រូវ សៀប ត្រូវធ្វើការងាររហូតដល់ទាស់ ក្ដៅញ័រញាក់។ ដើម្បីព្យាបាលជំងឺ អង្គការបានឲ្យ សៀប ហូបថ្នាំ អាមិញ ប៉ុន្តែមិនបានធូរស្រាល ទើប សៀប ឲ្យកូនឈ្មោះ ភាព ទៅសុំស្ករពីឈ្មោះ ផុន យកមកហូបបន្ថែមទៀត។ មិនយូរប៉ុន្មាន កូនរបស់សៀប ដែលទើបនឹងកើត បានស្លាប់ដោយសារតែ ប្រជាន់កិន។

សៀប បានឲ្យដឹងថា នៅព្រៃព្នៅ និងនៅភូមិពន្សាំង គាត់ទទួលបានបបរខាប់ហូប ខុសពីនៅភូមិព្រៃសឹង្ហគាត់ទទួលបានបបររាវ។ សៀប បាននិយាយទៀតថា នៅពេលដែលគាត់ហូបបបររាវរួច គាត់ចាប់ផ្ដើមហេវគ្មានកម្លាំង។ របបអាហារដែល សៀប ទទួលបាននៅក្នុងសហករណ៍គឺបន្តិចបន្តួច ខុសពីនៅការដ្ឋានការងារខាងក្រៅ។ នៅពេលដែលអង្គការប្រើ សៀប ឲ្យទៅធ្វើការងារ ធាក់រហាត់ទឹក, ស្ទូង ឬបេះមន គឺគាត់អាចរកត្រី និងអាហារហូបបន្ថែមបាន។

សរុបមកវិញ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម សៀប បាត់បង់ឪពុក, ម្ដាយ, ប្តី​, កូនម្នាក់ និងបងប្អូន៣នាក់។ បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ សៀប ធ្លាប់ទៅធ្វើបុណ្យនៅភូមិព្រៃព្នៅ ដែលជាកន្លែងកូន និងឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ស្លាប់។ នៅពេលដែលអ្នកស្ម័គ្រចិត្តចុះទៅសម្ភាស សៀប បានរៀបរាប់ថាគាត់នៅតែឈឺសរសៃឆ្អឹងខ្នង, ឈឺពេញខ្លួន និងចាក់មកដល់ក្បាល។ ជំងឺដែល សៀប កំពុងតែកើតមានគឺបណ្ដាលមកពីរបបខ្មែរក្រហម, កង្វះជីវជាតិ និងអាយុរបស់គាត់កាន់តែច្រើន។

សម្ភាសដោយ៖ ថៃ ស៊ីណា ថ្ងៃទី១៩ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី២០ កុម្ភៈ ២០២៥