(តាកែវ) សុខ អៀរ អាយុ៦៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។ អៀរ មានបងប្អូនចំនួន៧នាក់ ក្នុងនោះមានម្នាក់ ស្លាប់មុនពេលខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រងប្រទេស និងម្នាក់ទៀតស្លាប់នៅពេលទៅធ្វើជាយោធា។

នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម អៀរ មានអាយុ២០ឆ្នាំ។ អង្គការបានចាត់តាំង អៀរ ឲ្យចូលធ្វើការងារក្នុងកងចល័តភាគ។ ការងាររបស់ អៀរ នៅកងចល័តមាន ជីកប្រឡាយនៅ០៩, ជាន់ទឹកបញ្ចូលស្រែនៅភ្នំចំបាប់, ស្ទូងដកសំណាបនៅតាមសហករណ៍, ជីកព្រែកនៅវត្តឈ្នះ និងជីកដីនៅបសេធ។

ការងាររបស់ អៀរ ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ទៅតាមការចាត់តាំងរបស់អង្គការ។ ការរស់នៅ និងរបស់​អាហាររបស់ អៀរ ក៏ខុសគ្នាទៅតាម​កន្លែងដែរ។ នៅក្នុងកងចល័ត អៀរ ត្រូវសម្រាកនៅកន្លែងធ្វើការតែម្ដង ហើយប្រសិនបើទៅនោមច្រើនដង ក៏ត្រូវហៅទៅកសាងដែរ។

អៀរ បាននិយាយអំពីការលំបាកផ្សេងៗគ្នាពេលធ្វើការងារនៅកន្លែងនីមួយៗ  នៅបសេធ អៀរ ត្រូវប្រើប្រាស់ទឹកមួយថ្លុក សម្រាប់លាងគោ, ដាំបាយ និងងូតទឹក។ ចំពោះការងារជាន់ទឹកបញ្ចូលក្នុងស្រែនៅ ភ្នំបូរី ជិតព្រំដែនវៀតណាម អៀរ ត្រូវធ្វើការងារផង និងលូនក្រាបគេចពីគ្រាប់បែកផ្លោងចូលមកផង។ មួយវិញទៀត នៅពេលដែល អៀរ ទៅធ្វើការងារ ដក-ស្ទូងសំណាប នៅភ្នំចំបាប់ សហករណ៍បានរៀបចំបបររាវៗ មួយខ្ទះ ដាក់អង្ករ ៣កំប៉ុង ឲ្យក្រុមរបស់គាត់ហូប។ ចំពោះស្រែដែល អៀរ ទៅស្ទូង មានសត្វឈ្លើងជាច្រើន បានទាម អៀរ ឲ្យឈឺមួយអាទិត្យ។

អៀរ បានឲ្យដឹងថា នៅពេលដែលវៀតណាមចូលមកដំបូង គ្រួសាររបស់គាត់បានជម្លៀសបែកចេញពីគ្នា ដើម្បីគេចពីទាហានវៀណាម។ ឪពុករបស់ អៀរ បានសរសេរអក្សរប្រាប់ទៅកូនៗឲ្យទៅរកឪពុកនៅភូមិរការ នៅពេលដែលកូនត្រលប់មកដល់ផ្ទះវិញ។ នៅពេលដែល អៀរ មកដល់ផ្ទះ គាត់បានឃើញអក្សរដែលឪពុកសរសេរ និងចេញទៅរកឪពុកនៅភូមិរការ ប៉ុន្តែនៅពេលទៅដល់ អង្គការបានយកឪពុករបស់គាត់ទៅសម្លាប់បាត់ទៅហើយ។ អង្គការយកឪពុករបស់ អៀរ ទៅសម្លាប់ ដោយសារកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមបានឃើញអក្សរដែលសរសេរនៅផ្ទះ។

ក្រោយមកនៅពេលវៀតណាម ចូលមកខ្លាំង អៀរ បានជម្លៀសតាមរទេះគោដើម្បីគេចពីវៀតណាមម្ដងទៀត។ អៀរ ធ្វើដំណើររហូតដល់កងទ័ពវៀតណាម តាមទាន់និងឲ្យត្រលប់មកផ្ទះវិញ។ រឿងរ៉ាវដែល អៀរ ចងចាំមួយទៀតនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមគឺ នៅពេលដែល អៀរ យកបងម្នាក់ ខ្វិនជើងទៅព្យាបាលជំងឺ។ អៀរ បានធ្វើដំណើរតាមទូក ប៉ុន្តែនៅពេលដែលឃើញកនទុំរុយ (ឧទ្ធម្ភាគចក្រ) របស់វៀតណាមហោះមកដល់ អ្នកចែវទូកបានចែវទូកទៅកោះទាវ និងធ្វើឲ្យទូកក្រឡាប់។ អៀរ និងបង បានលុងទឹក ប៉ុន្តែសំណាងល្អបានប្រជាជនរស់នៅជិតទន្លេជួយស្រង់យកទៅដាក់លើត្រើយ។

សម្ភាសដោយ៖ថៃ ស៊ីណា ថ្ងៃទី២៧ សីហា ២០២១

អត្ថបទដោយ៖ ភា រស្មី ថ្ងៃទី០៦ មីនា ២០២៥