Category: រឿងរ៉ាវរបស់អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម

មួយក្រុមប្រហែលជា១០០នាក់

(រតនគិរី)៖  ឃឺន ចុប មានអាយុ ៧២ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម និងជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត រស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ មុនដំបូង អង្គការខ្មែរក្រហមបានបង្កើតសហករណ៍ស្រែណងដាន និង សហករណ៍ស្រែណាង៉ាម សម្រាប់ប្រជាជនរស់នៅរួមនិងធ្វើការរួមទៅតាមតួនាទី។ ឃឺន ចុប មានតួនាទីជាអ្នកបុកស្រូវ និង ដងទឹក។  ក្រុមបុរសមានតួនាទីដូចជាលើកប្រឡាយ រែកដី និងភ្ជួរស្រែជាដើម។ ដោយឡែកក្រុមស្ត្រីត្រូវធ្វើការដូចជា...

សម្លាប់ដោយសារធ្វើការមិនរួច

(រតនគិរី)៖  ជុន អែម អាយុ ៦០ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ កាលពីសម័យខ្មែរក្រហម គាត់ត្រូវបានជម្លៀសឲ្យទៅរស់នៅតាមសហករណ៍នៃក្រុមស្រែណងដាន។ ខ្មែរក្រហមបានឲ្យគាត់ធ្វើការនៅក្នុងកងចល័ត ដោយឃ្លាតឆ្ងាយពីឪពុកម្ដាយ។ កុមារក្នុងកងចល័តទាំងអស់ត្រូវចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅម៉ោង៦ព្រឹក រហូតដល់ម៉ោង១២ ថ្ងៃត្រង់ ទើបបានសម្រាក និងបន្តធ្វើការពីម៉ោង១រសៀល រហូតដល់៦ល្ងាចទើបបានសម្រាកនិងហូបបាយឬបបរ ម្ដងទៀត។ នៅសម័យនោះ អាហារមានតែពីរពេលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃគឺនៅពេលថ្ងៃត្រង់ និងនៅពេលល្ងាច។ នៅឯខាងស្រែណាង៉ាម...

អង្គការចិត្តខ្មៅ

(រតនគិរី)៖  គីយ ឈៀង មានអាយុ ៦៨ ឆ្នាំ បច្ចុ​​ប្បន្នរស់នៅភូមិឡាឡៃ ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ ឈៀង ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់របបខ្មែរក្រហម។ គាត់បានបន្តថា នៅសម័យនោះ ប្រជាជនរស់នៅ និងធ្វើការងារដោយលំបាកនៅក្នុងសហករណ៍ដែលខ្មែរក្រហមបានបង្កើត។ ប្រជាជនមកពីតាមភូមិផ្សេងៗ ត្រូវបានប្រមូលឲ្យរស់នៅមួយកន្លែងដោយខ្មែរក្រហម។ ក្នុងសហករណ៍នីមួយៗមានការជ្រើសរើសអ្នកដឹកនាំ និងមានការបែងចែកមនុស្សជាក្រុមធ្វើការតាមស្រែណងដាន ហៅក្រុមណងដាន ដោយមានអ្នកដឹកនាំឈ្មោះ តាស្វាំង និងស្រែណាង៉ាម...

បបរប្រូងលាយជាមួយពោត

(រតនគិរី)៖  ដាក ប្លួល អាយុ ៨៥ ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ នៅសម័យខ្មែរក្រហម ដាក ប្លួល ធ្វើការនៅរោងបាយតាមសហករណ៍នៃក្រុមណងដាន ដែលត្រូវរៀបចំម្ហូបអា​ហារ ដាំបាយ និងចែកបាយសម្រាប់ប្រជាជន។ ជួន​កាល អ្នកធ្វើការជាមួយនៅរោងបាយរបស់គាត់ត្រូវបានខ្មែរក្រហម​ជេរស្ដី និងស្អប់ខ្ពើមជាដើម។ គាត់ក៏បានឃើញកុមារ ដែលធ្វើការនៅតាមកងចល័តនាសម័យនោះ ដើរប្រមូលនិងដឹកជញ្ជូនលាមកសត្វ និងមនុស្សសម្រាប់ធ្វើជីយកទៅដាក់តាមវាលស្រែ...

គ្មានការយោគយល់

(រតនគិរី)៖  ភីត ចេម មានអាយុ៥៨ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិឡាឡៃ ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ នៅសម័យខ្មែរក្រហម ភីត ចេម ត្រូវធ្វើការរួម ហូបរួមក្រោមការឃ្លាំមើលពីអង្គការ។ អ្នកដែលមានជំងឺ ខ្មែរក្រហម​មិនឲ្យបរិភោគបាយ ឬបរិភោគតែបបរ។ ជួនកាលខ្មែរក្រហមបង្អត់អាហារ និងបញ្ជាឲ្យធ្វើការដាច់ដោយឡែកតែម្នាក់ឯង ក្រោមពន្លឺថ្ងៃនិងដំណក់ទឹកភ្លៀង ដែលបណ្ដាលឲ្យដួលសន្លប់ ទើបខ្មែរក្រហមបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យ។ មនុស្សទាំងចាស់ទាំងក្មេង គ្មាននរណាម្នាក់ចង់ឈឺនោះទេ ដោយសារការលំបាក...

ខ្មែរក្រហមបង្ខំព្រះសង្ឃឲ្យទៅធ្វើស្រែចម្ការ

(ព្រៃវែង)៖ យ៉ុន រ៉ា មានអាយុ ៥៦ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិព្រៃកណ្តៀង ឃុំព្រៃកណ្តៀង ស្រុកពាមរក៍ ខេត្តព្រៃវែង​។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម រ៉ា នៅជាកុមារដែលមានអាយុប្រមាណ៦ឆ្នាំ។ គាត់មិនសូវចាំរឿងរ៉ាវក្នុងរបបនោះបានច្រើនទេ ប៉ុន្តែគាត់បានឮចាស់ៗក្នុងភូមិដែលបានធ្លាប់រស់នៅឆ្លងរបបខ្មែរក្រហមនិយាយប្រាប់នៅពេលក្រោយរបបនោះ។ រ៉ា នៅចាំថាខ្មែរក្រហមមិនអនុញ្ញាតឲ្យសមាជិកក្នុងគ្រួសាររស់នៅជួបជុំគ្នាទេ។ ប្រជាជនទាំងអស់ត្រូវរស់នៅ ចម្រុះគ្នាដោយបែងចែកទៅតាមភេទ និងអាយុ។ ការងារជីក​ទំនប់ លើកប្រឡាយ និងធ្វើស្រែចម្ការ គឺត្រូវធ្វើរួមគ្នាក្នុងសហករណ៍ដែលមានមេក្រុម...

អ្នកចម្រៀងក្នុងរបបខ្មែរក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ “កាលពីក្មេងខ្ញុំច្រៀងបានពីរោះទើបអ្នក​ដឹកនាំក្នុងសហករណ៍តែងតែហៅខ្ញុំទៅច្រៀងពេល​ខ្មែរក្រហមមានកម្មវិធីជួបជុំគ្នាម្តងៗ។” នេះគឺជាការៀបរាប់របស់ ហម សាវឿន បច្ចុប្បន្នមានអាយុ ៦១ឆ្នាំ ដែលជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម រស់នៅភូមិព្រៃកណ្តៀង ឃុំព្រៃកណ្តៀង ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​​។ សាវឿន ជាកូនទីប្រាំមួយក្នុងគ្រួសារដែលមានបងប្អូនចំនួន៩នាក់។ ក្នុងរបប លន់ នល់ គាត់រស់នៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន​នៅភូមិជ្រាវ ឃុំព្រៃកន្លោង ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង។ ដោយសារតែឪពុកម្តាយគឺជាកសិករ​ មានជីវភាពខ្វះខាត គាត់ពុំបានសិក្សាអប់រំច្រើនទេ ពោលគឺរៀនបានត្រឹមថ្នាក់បឋមសិក្សាប៉ុណ្ណោះ។...

របបខ្មែរក្រហមឲ្យធ្វើការងារច្រើនប៉ុន្តែមិនឲ្យហូបឆ្អែត

(ព្រៃវែង)៖ ឡៃ វៃ ចាប់កំណើតក្នុងរបបសង្គម​រាស្រ្តនិយម​ក្នុងគ្រួសារកសិករដែលមានជីវភាពខ្វះខាត។​ ក្នុងវ័យ​កុមារ គាត់ត្រូវជួយឪពុកម្តាយធ្វើស្រែ និងជួយមើលប្អូន​ៗ ដូច្នោះគាត់មិនមានឱកាសរៀនសូត្របានជ្រៅជ្រះទេ​​។ បច្ចុប្បន្ន វៃ មានអាយុ ៥៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិព្រៃកណ្តៀង ឃុំព្រៃកណ្តៀង ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង។ គាត់ជាកូន​ច្បង​ក្នុង​ចំណោមបងប្អូន៦នាក់។ ក្នុងរបបលន់ នល់ នៅឆ្នំា១៩៧០ នៅស្រុកកំណើតរបស់​វៃក្នុង​ភូមិព្រៃ​​កណ្តៀង មានសង្គ្រាម និង​ការទម្លាក់គ្រាប់បែកដោយយន្ត​ហោះសហរដ្ឋអាមេរិក។ គ្រួសារគាត់ និងប្រជាជនបានផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅទៅក្នុងព្រៃ...

កំណាត់សំពត់

(រតនគិរី)៖  ផុន ឆឿម អាយុ ៦០ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបប្រល័យពូជសាសន៍។ ឆឿម មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិឡាឡៃ ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ នៅសម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ គាត់ត្រូវធ្វើការទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ និងស្ទូងស្រូវជាជួរៗនៅឯស្រែណងដាន។ អ្នកដែលធ្វើការងាររួចទៅតាមប្លង់ស្រែ ដែលខ្មែរក្រហមចែកឲ្យ អាចទៅសម្រាកមុនបាន តែសម្រាប់អ្នកធ្វើមិនទាន់ហើយ ត្រូវធ្វើឲ្យហើយដល់យប់ ទើបបានបាយសម្រាប់​ហូប។ ការជក់បារីរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចត្រូវបានហាមឃាត់ បើខ្មែរក្រហមឃើញជក់បារី ខ្មែរក្រហមនឹងយកបារីនោះទៅដុតចោល និង...

ខ្មាំងរបស់អង្គការ

(រតនគិរី)៖  ផើល ផាន់ មានអាយុ ៦៤ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ នៅមុនឆ្នាំ១៩៧០ ផាន់ និងគ្រួសាររស់នៅតាមតំបន់ព្រៃ។  ក្រោយមកនៅនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់របបខ្មែរក្រហមតំបន់ព្រៃទាំងនោះត្រូវ​បាន​ដុត ដចនេះប្រជាជនត្រូវបានជម្លៀសមកឲ្យរស់នៅតាមក្រុមនៅថ្មតយ ដោយរស់នៅរួម ហូបរួម និងធ្វើការរួម។ សម្ភារៈផ្ទាល់ខ្លួនត្រូវបានប្រមូលដាក់ជារបស់រួម។ បន្ទាប់ពីរស់នៅរួមបានមួយឆ្នាំដំបូង ក្រោយមកខ្មែរក្រហមឲ្យរស់នៅតាមផ្ទះរៀងខ្លួន និងហូបបាយតាមក្រុមនីមួយៗ។ នៅសម័យនោះ ផាន់ មានតែសម្លៀកបំពាក់តែពីរសម្រាប់ប៉ុណ្ណោះ...

គ្មានសេចក្តីមេត្តា

(រតនគិរី)៖  និក យយ មានអាយុ ៥៨ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត រស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ គាត់បានរៀបរាប់ថា ការរស់នៅក្នុង​របបខ្មែរក្រហមមានការលំបាក ដោយសារការហូបចុកមិនគ្រប់គ្រាន់ ដែល​ហូបទៅតាមការកំណត់របស់អង្គការ។ ចំពោះការងារប្រចាំថ្ងៃវិញ គឺធ្វើពលកម្មដោយហួសកម្លាំងទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ សម្ភារ និងទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន ត្រូវដាក់ជារបស់សមូហភាព ចំពោះអ្នកដែលបដិសេធ អ្នកទាំងនោះត្រូវបានខ្មែរក្រហមយកទៅសម្លាប់ នៅភូមិឡាមើយ ភូមិត្រាក់ និង​ភូមិតាវែង។ នៅឆ្នាំ...

អ្នកផ្សំថ្នាំ

(រតនគិរី)៖ ដាំ ជឿវ មានអាយុ ៧០ ឆ្នាំ រស់នៅភូមិឡាមើយ ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ជឿវ បានត្រូវរស់នៅតាមសហករណ៍រួមគ្នា និងធ្វើការរួមដោយលំបាក។ ជឿវ ត្រូវលើក​ទំនប់ និងភ្លឺស្រែពីព្រលឹមទល់ព្រលប់ ដោយចាប់ផ្តើម​ពីម៉ោង៥ព្រឹក រហូតដល់៦ល្ងាច និងសម្រាកតែនៅម៉ោង ១២ ថ្ងៃត្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ជឿវ ត្រូវរស់នៅដោយរំពឹងក្នុងមួយថ្ងៃអាហារពីរពេល...

របបដ៏សាហាវឃោរឃៅជាងគេ

(រតនគិរី)៖  ឆាក ប៊ិច អាយុ ៨០ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិឡាឡៃ ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ ប៊ិច គឺជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត។ គាត់បានបន្តថា នៅសម័យខ្មែរក្រហម ប្រជាជនត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការហួសកម្លាំង ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដោយគ្មានពេលឈប់សម្រាក និងការហូបចុកមិនគ្រប់គ្រាន់។ នៅសម័យនោះ ឆាក ប៊ិច រស់នៅតាមសហករណ៍ជាក្រុមៗ នៅស្រែណងដានអស់រយៈពេលប្រហែលជិត ៣ឆ្នាំ។ ប៊ិច...

ក្រោមក្រសែភ្នែកកងឈ្លប

(រតនគិរី)៖  តិញ តឿច មានអាយុ៧៧ ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ ដំបូងខ្មែរក្រហមបានបង្កើតសហករណ៍នៅស្រែណង​ដាន ដោយត្រូវធ្វើពលកម្ម និងទទួលទានអាហារដែលអង្គការរៀបចំ គឺបបរលាយជាមួយដើមចេក ក្នុងមួយនាក់ទទួលបានមួយចានតូចប៉ុណ្ណោះ។ ប្រជាជនក្នុងភូមិតម្រូវឲ្យស្លៀកពាក់ពណ៌ខ្មៅ។ តឿចមានសម្លៀកបំពាក់តែពីរសម្រាប់ប៉ុណ្ណោះ ដែលកាត់ចេញពីសំពត់ចាស់ដែលគេចែកឲ្យ នៅពេលដើរទៅជីកដំឡូងជាមួយប្អូនរបស់គាត់។ មួយសម្រាប់សម្រាប់ពាក់ធ្វើការពេលថ្ងៃ និងមួយសម្រាប់ទៀតសម្រាប់ពាក់ពេលយប់។ គាត់ត្រូវធ្វើស្រែពីព្រលឹមទល់ព្រលប់ដោយបរិភោគមិនគ្រប់គ្រាន់ដោយក្នុងមួយថ្ងៃទទួល​បាន​តែអាហារពីរពេល និងគ្មានពេលសម្រាកបានគ្រប់គ្រាន់។ សម្រាប់អ្នកដែលមិនហូបបាយ អាចត្រូវបានខ្មែរក្រហមសង្ស័យថាបានលួចហូបមុន...

វង្វេងក្នុងព្រៃ

(រតនគិរី)៖  តាស់ ដ្រៀត មានអាយុ៦០ឆ្នាំ ជាប្រជាកសិករ រស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ នៅក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ គាត់បានចាប់ផ្ដើមធ្វើពលកម្មដោយធ្វើស្រែប្រវាស់ដៃនៅស្រែណងដាន។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ដ្រៀតត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅរស់នៅស្រែណាង៉ាម ដោយដឹកជី ជួនកាលដ្រៀតត្រូវដើររកផេះ សម្រាប់យកទៅផ្សំធ្វើជី        និងរៀនសូត្របានបន្តិចបន្តួចនៅពេលថ្ងៃត្រង់ ដែលគ្រូបង្រៀននោះឈ្មោះ ត។ ត ជាប្រធានក្រុម គាត់ក៏ត្រូវធ្វើការដូចដ្រៀតដែរ។ ដ្រៀត ត្រូវដើរប្រមូលលាមកសត្វ និងមនុស្ស...

បបរទឹក

(រតនគិរី)៖ ប្លាង ចាន់ មានអាយុ៦៥ឆ្នាំ ជាកសិកររស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី។ ចាន់ ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត។ នៅសម័យខ្មែរក្រហមចាន់បានរស់នៅតាមសហករណ៍ និងធ្វើការតាមកងចល័តពីភូមិកងណង ទៅដល់ភូមិហាត់ប៉ក់ និងពីភូមិកោះពាក្យ ទៅដល់ភូមិអូរតាង។ នៅអូរតាង ចាន់បានលើកទំនប់ប្រឡាយទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ក្នុងម្នាក់ត្រូវជីកឲ្យបានទំហំមួយម៉ែត្រកន្លះ ទើបទទួលបានបាយសម្រាប់ហូប។ ក្នុងកងរបស់គាត់ សមាជិកខ្លះត្រូវដើររកដំឡូងព្រៃ និងបន្លែដែលបរិភោគបាននៅក្នុងព្រៃ។ នៅពេលម៉ោងបាយ គេបានវាយមិន (សំដៅទៅលើឧបករណ៍ម៉្យាងដែលហៅថា...

បាត់បង់ជីវិតដោយសារពុលក្តួច

(រតនគិរី)៖  ប្លូប ក្លម មានអាយុ៧២ឆ្នាំ រស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត។ សព្វថ្ងៃ ក្លម ប្រកបមុខរបរជាប្រជាកសិករ។ នៅសម័យខ្មែរក្រហម ក្លម គឺជាអ្នកធ្វើការងារនៅផ្ទះបាយ ដោយធ្វើការងារមិនច្រើនប៉ុន្មាននោះទេ។ ក្លម ក៏បានធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការប្រជុំ និងការបណ្ដុះបណ្ដាលអំពីវិធីធ្វើម្ហូបអាហារនៅក្នុងផ្ទះបាយផងដែរ។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមការងារតាំងពីការបង្កើតសហករណ៍នៅភូមិរ៉ក និងភូមិឡាឡៃ។ ក្លម រស់នៅស្រែណងដានអស់រយៈពេលប្រហែលជា ២ ទៅ...

ដឹកជញ្ជូនស្រូវទាំងកូនខ្ចី

(រតនគិរី)៖  គឿន ភើត អាយុ ៩០ ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិរ៉ក ឃុំកុកឡាក់ ស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី ជាជនជាតិដើមភាគតិចកាវែត។ នៅពេលខ្មែរក្រហមបានគ្រប់គ្រងអំណាច បងថ្លៃរបស់ គឿន ភើត ត្រូវបានឃុំឃាំងនៅក្នុងគុក។ គាត់បានទៅតស៊ូជាមួយ តាឈួល តាប្លូម និង តាឌឿ សម្រាប់ការដោះលែងបងថ្លៃឈ្មោះ តាថួម។ ភើត តែងតែយកអាហារទៅឲ្យតាថួម...

ប្រជាជនមូលដ្ឋាន

(ព្រៃវែង)៖ អុជ អឿន មានអាយុ ៦៦ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិព្រៃកំពែង ឃុំព្រៃកណ្តៀង ស្រុកពាមរក៍ ខេត្តព្រៃវែង​។ ក្នុងរបបសង្គមរាស្រ្តនិយម អឿន បានចូលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាភូមិចាន់។ គាត់រៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី៣ ក៏ឈប់រៀន។ ឆ្នាំ១៩៧១ គាត់បានរៀបការនៅភូមិព្រៃកំពែង និងមានកូនមួយ។ ក្នុងរបប នល់ នល់ អឿន បានឃើញក្នុងភូមិមានសង្រ្គាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក។...

អ្នកគ្រប់គ្រងរោងបាយនៅសម័យខ្មែរក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ ប្រាជ្ញ ថន ជាកសិករ មានអាយុ ៦៥ឆ្នាំ រស់នៅភូមិព្រៃមាស ឃុំកំពង់ឬស្សី ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​។ ថន មានបងប្អូនប្រាំពីរនាក់ស្លាប់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមបីនាក់។ នៅអំឡុងពេលផ្តល់បទសម្ភាសន៍ ថន បានរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា គាត់បានចូលរៀននៅឆ្នាំ១៩៥៧ នៅបឋមសិក្សាជិតភូមិព្រៃកណ្តៀង និងបានបន្តការសិក្សារហូតដល់ថ្នាក់ទីប្រាំពីរ ​បានឈប់រៀន និងជួយធ្វើស្រែចម្ការឪពុកម្តាយ ដោយសារតែជីវភាពខ្វះខាត និងខ្វះមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ​ដោយ​សារតែត្រូវប្តូរសាលាឆ្ងាយពីផ្ទះ។ ឆ្នាំ១៩៧០-១៩៧៥ ថន បានឃើញទាហានខ្មែរក្រហម...

កុមារត្រូវជួយធ្វើការដើម្បីទទួលបានរបបអាហារ

(ព្រៃវែង)៖ យ៉ុន យាត់ មានអាយុ៥៥ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិព្រៃកណ្តៀង ឃុំព្រៃកណ្តៀង ស្រុកពាមរក៍ ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់ មានបងប្អូនប្រាំពីរនាក់។ នៅសម័យ លន់ នល់ យាត់ បានឃើញក្នុងភូមិមានការទម្លាក់គ្រាប់បែក និងមានសង្រ្គាមរវាងកងទ័ពខ្មែរក្រហមជាមួយកងទ័ព លន់ នល់។ គាត់ និងប្រជាជនក្នុងភូមិបានរត់គេចទៅពូននៅភូមិស្តៅ និងតំបន់ព្រៃនៅជិតៗ​ដើម្បីគេចពីការទម្លាក់គ្រាប់បែកដែលគាំទ្រ លន់ នល់។ ថ្ងៃមួយអំបែងគ្រាប់បែកបានធ្លាក់ចំគ្រួសារគាត់ដែលកំពុងតែពូននៅក្នុងរណ្តៅត្រង់សេបានបណ្តាលឲ្យឪពុក​របស់គាត់ទទួលរងរបួស។...

កុមាររបបខ្មែរក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ តុង តក់ មានអាយុ៥១ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានមុខរបបជាជាងសំណង់។ គាត់មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិព្រៃកណ្តៀង ឃុំព្រៃកណ្តៀង ស្រុកពាមរក៍ ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់ មានកូនពីរនាក់ ស្រីមួយ និងប្រុសមួយ។ តាមរយៈបទសម្ភាសន៍ជាមួយអ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជា​ តក់ បានផ្តល់ព័ត៌តាមការចងចាំ និងការស្តាប់ពីចាស់ៗតំណាលប្រាប់ថា ក្នុងរបប លន់ នល់ នៅក្នុងភូមិឃុំមានសង្គ្រាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ចូលដល់របបខ្មែរក្រហមឆ្នាំ១៩៧៥...

ប្រជាជន១៧ មេសា

(ព្រៃវែង)៖ ឈួន សាវ៉ាន មានអាយុ៨០ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិព្រៃកំពែង ឃុំព្រៃកណ្តៀង ស្រុកពាមរក៍ ខេត្តព្រៃវែង​។ សាវ៉ាន បានចូលរៀនតាំងពីរបបសង្គមរាស្រ្តនិយម​។ ឆ្នាំ១៩៦០ គាត់បានឈប់រៀន និងបានរៀបការ​មករស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ប្តីរបស់ សាវ៉ាន ជាមន្រ្តីរាជការរបស់របប លន់ នល់។ នៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ សាវ៉ាន ប្តី កូន...

ខ្មែរក្រហមចាក់ឧគ្ឃោសនាសព្ទខ្លាំងៗពេលសម្លាប់មនុស្ស

(ព្រៃវែង)៖ ជុំ ឈឺន ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិត្នោត ឃុំកំពង់ឫស្សី ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់បានរៀបការតាំងពីសម័យលន់ នល់ និងមានកូនពីរនាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ឈឺន កូន និងប្រពន្ធមិនអាចរស់នៅជួបជុំគ្នាបានទេ ដោយអង្គការបានប្រើគាត់ឲ្យ រកអុស ទៅ​ចិញ្ចឹមជ្រូក និងជីករែកដីធ្វើទំនប់ ប្រឡាយនៅឆ្ងាយៗពីកន្លែងប្រពន្ធ និងកូនស្នាក់នៅ។ គាត់ត្រូវទៅធ្វើការតាំងពីព្រឹកម៉ោងបីរហូតដល់ល្ងាចម៉ោងប្រាំ (សម្រាកពេលថ្ងៃកន្លះម៉ោងហូបបាយ) និងត្រូវ​ស្នាក់នៅកន្លែងធ្វើការ។ ពេលយប់កន្លែងធ្វើការរបស់...

ខ្សែកមាសដោះដូរជាមួយសណ្ដែកបាយមួយកំប៉ុង

(ស្ទឹងត្រែង)៖ ភិម ស៊ិង មានអាយុ៥៩ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅលើកោះឈើទាលតូច ឃុំព្រះរំកិល ស្រុកថាឡាបរិវាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ស៊ិង មានបងប្អូនចំនួន៣នាក់ និងបានរស់នៅលើកោះនេះតាំងពីកំណើត។ នៅពេលខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រងប្រទេសនៅឆ្នាំ១៩៧៥ គ្រួសាររបស់ ស៊ិង និង ប្រជាជន​ប្រមាណជាប្រាំគ្រួសារផ្សេង​ទៀតដែលរស់នៅលើកោះត្រូវបានកងទ័ពខ្មែរក្រហម​ជម្លៀសទៅរស់នៅភូមិសំអាង ឃុំសំអាង ដោយ​សារ​ខ្លាចប្រជាជនរត់គេចខ្លួនទៅប្រទេសឡាវ។ នៅអាយុប្រហែល៩ឆ្នាំ ស៊ិង ត្រូវធ្វើការលើកទំនប់ កាត់ទន្រ្ទានខេត្តធ្វើជី ដោយគ្មានការតវ៉ាអ្វីទាំងអស់។ ប្រជាជនមួយចំនួនបានបាត់បង់ជីវិត ដោយសារធ្វើការហួសកម្លាំង...

គ្រួសារបានផ្លាស់ប្តូរមករស់នៅភូមិអូរស្វាយ

(ស្ទឹងត្រែង)៖ សម អូន អាយុ ៧៣ ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិធ្នង់ ឃុំជាខ្លាង ស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង និងមានបងប្អូន ៣ នាក់។ សម អូន បានផ្លាស់មករស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ នៅឆ្នាំ ១៩៩៣ បច្ចុប្បន្នស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ មុនការបោះឆ្នោតសកលឆ្នាំ ១៩៩៣ រៀបចំដោយអង្គការសហប្រជាជាតិ...

បងជីដូនមួយត្រូវបានសម្លាប់

(ស្ទឹងត្រែង)៖ សុខ វីន មានអាយុ៦១ឆ្នាំ មានឪពុកឈ្មោះ សុខ យ៉ង និងម្ដាយឈ្មោះ សម ទ្រព្យ និងបងប្អូនចំនួនបីនាក់។ សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិអូររុន ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ គាត់​ប្រកបមុខរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ សុខ វីន មានការចងចាំខ្លះៗពីការយាងមកដល់ភូមិអូរស្វាយ របស់សម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ នៅឆ្នាំ១៩៦៨ នៅទីតាំងសាលាឆទាន ដើម្បីសម្ពោធសមិទ្ធផលដូចជា វត្តអារាម...

បងប្រុសបីនាក់ស្លាប់ដោយសារខ្មែរក្រហម​ចាប់​បង្ខំធ្វើជាទាហាន

(ព្រៃវែង)៖ រស់ អៀង មានអាយុ៦២ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម បច្ចុប្បន្នគាត់រស់នៅភូមិត្នោត ឃុំកំពង់ឫស្សី ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម អៀង មិនបានរស់នៅជួបជុំបងប្អូន និងឪពុកម្តាយទេ។ គាត់ស្ថិតនៅក្នុងវ័យពេញកម្លាំងត្រូវរស់នៅក្នុងកងចល័តនារីឃុំ ដោយត្រូវទៅធ្វើការឆ្ងាយៗ​នៅតាមភូមិផ្សេងៗក្នុងឃុំកំពង់ឫស្សី។ គាត់ត្រូវជីក និងរែកដីដើម្បីសាងសង់ទំនប់ឆ្នុកទ្រូ និងទំនប់សំឡូតសម្រាប់ស្តុកទឹកទុកធ្វើស្រែចម្ការ។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម អៀង បានរងរបួសជើងនៅអំឡុង​ពេលធ្វើការជីកទំនប់ ប៉ុន្តែគាត់មិនត្រូវបានអង្គការឲ្យសម្រាក រហូតទាល់តែជើងរបស់គាត់ដើរលែងរួចទើប​បានសម្រាកពេទ្យពីរសប្តាហ៍។ នៅកន្លែងធ្វើការរបស់ អៀង...

មួយនាក់មួយចានចង្កឹះ

(ស្ទឹងត្រែង)៖ កែប ថា មានអាយុ៥៤ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិអូររុន ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ឪពុកឈ្មោះ កែន ឈន និង ម្ដាយឈ្មោះ មិច មេត។ កែប ថា មានបងប្អូនចំនួន៣នាក់។ សព្វ​ថ្ងៃគាត់ជាកសិករនៅភូមិអូរស្វាយ និងមានកូនចំនួន ២នាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមតម្រូវឲ្យ កែប ថា...

ភូមិធ្លាប់តែអ៊ូអរប្រែក្លាយជាស្ងាត់ជ្រងំ

(ស្ទឹងត្រែង)៖ ផាត់ នី មានអាយុ៦១ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តតាកែវ។ នៅឆ្នាំ១៩៦៦ នី បានមករស់នៅភូមិអូរស្វាយ ជាមួយឪពុកឈ្មោះ ប៉ែន និង ម្តាយឈ្មោះ ឃី ក្រោមការអំពាវអំនាវរបស់សម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ។ នី មានបងប្អូនចំនួន៤នាក់ និងបានសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី៧ថ្មី។ នៅពេល​មករស់នៅភូមិអូរស្វាយដំបូង ឪពុករបស់ នីបានចាប់ផ្តើមឆ្ការព្រៃក្រាស់សម្រាប់ធ្វើស្រែចម្ការ។ ការរស់នៅភូមិអូរស្វាយ គឺដើម្បីការពារបូរណភាពទឹកដី។ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ...

សម្លាប់មនុស្សដោយបោះចូលទឹកទន្លេ

(ស្ទឹងត្រែង)៖ ជា អីម អាយុ៦៣ ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម ដែលមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តតាកែវ។ សព្វថ្ងៃគាត់រស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ គាត់បានមករស់នៅភូមិអូរស្វាយតាំងពីឆ្នាំ ១៩៦០ជាង ជាមួយឪពុកឈ្មោះ ភូ ជា និងម្តាយឈ្មោះ យៀក ប៉ិក។ អីម មានបងប្អូនប្រុសស្រី ៦នាក់។ នៅអាយុប្រហែល៦ឆ្នាំ ជា អីម...

សមាជិកគ្រួសារបានបាត់បង់ជីវិតនៅក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ

(ស្ទឹងត្រែង)៖ ថាច់ ហឿង មានអាយុ៥៧ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិកោះព្នៅ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកថាឡាបរីវ៉ាត់ សព្វថ្ងៃ​រស់​នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយ​សែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ហឿង រៀបការជាមួយ គង់ សាខន នៅឆ្នាំ១៩៩០ ដោយមានកូនៗចំនួនប្រាំនាក់។ អ្នកភូមិ និង ហឿង បានរៀបរាប់​ថា បុរីអូរស្វាយត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយសម្ដេចព្រះនរោត្តមសីហនុ នៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៦០ ដើម្បីការពារបូរណភាពទឹកដី។ នៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៧០...

គ្រុនអាត្រាក់ទ័រស៊ីបាយបាន

(ស្ទឹងត្រែង)៖ កែម ឈៀង មានអាយុ៧៩ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅរាជធានីភ្នំពេញ។ កែម ឈៀង មានបងប្អូនសរុបចំនួន ៣នាក់ ដែលរស់នៅភ្នំពេញ និង ១នាក់ទៀតរស់នៅខេត្តបាត់ដំបង។ ឈៀង និងគ្រួសារបានផ្លាស់ទីលំនៅមករស់ភូមិអូរស្វាយ ក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែងជាមួយឪពុកក្មេក តាមរយៈគោល​នយោបាយរបស់ព្រះបរមរតនកោដ្ឋ នៅអំឡុងឆ្នាំ ១៩៦០ ដើម្បីការពារអធិបតេយ្យជាតិពីការឈ្លានពានរបស់​ប្រទេសជិតខាង។ កែប ឈៀង និងស្វាមីឈ្មោះ ហែម សាត មាន...

ការទម្លាក់គ្រាប់បែកក្នុងភូមិ

(ស្ទឹងត្រែង)៖ ផេង សុខ មានអាយុ៧៤ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តតាកែវ សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ សុខ មានឪពុកឈ្មោះ ផេង អូន និងម្តាយឈ្មោះ មាស រឿង និងបងប្អូនចំនួន ៤នាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៦៤ ឪពុករបស់គាត់​គឺជាទាហានចូលនិវត្តន៍​បានសម្រេចចិត្តមករស់នៅអូរស្វាយ តាមការអំពាវនាវរបស់សម្តេចព្រះនរោត្តមសីហនុ ក្នុងគោលបំណងការពារទឹកដីតាមព្រំដែន កាលនោះ សុខ មានអាយុ១១...

ទាហានបីរបប

(ស្ទឹងត្រែង)៖ ហាក់ ខេង អាយុ ៧៣ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តកណ្តាល។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៣ ខេង បានចូលធ្វើជាទាហានស្ម័គ្រចិត្ត និងបានប្រយុទ្ធជាមួយកងទ័ពលន់នល់ នៅស្រុកជាំក្សាន្ត ខេត្តព្រះវិហារ។ ក្រោយមកនៅឆ្នាំ ១៩៧៩ ជាមួយកងទ័ពវៀតណាម រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៩៣ ដែលមានការរៀបចំបោះឆ្នោតនៅកម្ពុជាដោយអ៊ុនតាក់ ទើបគាត់ត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ។ នាសម័យខ្មែរក្រហម ហាក់ ខេង ជាទាហានការពារព្រំដែននៅតំបន់អូរអាឡៃ។ គាត់បានរៀបការជាមួយភរិយាឈ្មោះ...

 ខ្ញុំនៅតែចងចាំរបបខ្មែរក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ ឡឹង សំអោ មានអាយុ៦៤ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមបច្ចុប្បន្នគាត់រស់នៅភូមិវាល ឃុំកំពង់​ឫស្សី ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​។ សំអោ បានរៀបប្រាប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា អំឡុងពេល​ខ្មែរក្រហមកាន់អំណាច គាត់ទទួលរងទុក្ខលំបាក​គ្រប់បែបយ៉ាង។ ទុក្ខវេទនាទាំងនោះគាត់បានចងចាំរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន​ និងមានថ្ងៃខ្លះគាត់បានយល់សុបិនឃើញទៀតផង​។ សំអោ បាននិយាយបន្តថា កាលពីសម័យ លន់ នល់​ ប្រជាជន​ត្រូវរត់គេចពីសង្គ្រាម និងការទម្លាក់គ្រាប់ បែក ប៉ុន្តែអាចរស់នៅជួបជុំគ្រួសារ និងមានអាហារហូបគ្រប់គ្រាន់។ ផ្ទុយ​ទៅវិញក្នុងរបបខ្មែរក្រហមប្រជាជនត្រូវធ្វើការងារធ្ងន់គ្មានពេលសម្រាក...

ពិការដៃដោយសារសង្រ្គាម

(ព្រៃវែង)៖ អួង ហេង មានអាយុ៧២ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមពិការដៃខាងស្តាំ បច្ចុប្បន្នគាត់រស់នៅភូមិវាល ឃុំកំពង់ឫស្សី ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​។ ឆ្នាំ១៩៧០ គាត់ធ្វើជាទាហាន លន់ នល់ បានរងរបួស និងពិការដៃម្ខាងពេលមានសង្គ្រាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ហេង បានត្រឡប់មករស់នៅក្នុងភូមិវាលដែលជាស្រុកកំណើតវិញ។ គាត់បានរស់នៅដោយលាក់ប្រវត្តិរូបជាអតីតទាហានលន់ នល់ ប៉ុន្តែនៅក្នុងស្រុកភូមិអាជ្ញាធរ និងប្រជាជនបានដឹងថា គាត់ធ្លាប់ជាអតីតទាហាន។ ហេង...

អ្នករស់រានពីរបបខ្មែរក្រហម គឺជាមនុស្ស​អស្ចារ្យ

(ព្រៃវែង)៖ នៅ សម្បត្តិ មានអាយុ ៦៤ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នគាត់រស់នៅភូមិព្រៃមាស ឃុំកំពង់ឫស្សី ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​។ នៅរបប លន់ នល់ សម្បត្តិ រស់នៅជួបជុំសមាជិកគ្រួសារនៅស្រុកកំណើត ដោយនៅពេលនោះក្នុងភូមិ​មានសង្រ្គាម និងមានយន្តហោះទម្លាប់គ្រាប់បែកជាញឹកញាប់​។ ប្រជាជនបានរត់គេចពីផ្ទះសម្បែងទៅពួននៅតាមព្រៃ និងតាមវាលស្រែនៅពេលយប់។ ចូលដល់របបខ្មែរក្រហមអង្គការបានបំបែកប្រជាជន​ចេញ​ពីផ្ទះសម្បែងដែលធ្លាប់រស់នៅ។ សមាជិកគ្រួសារត្រូវបំបែក​ទៅតាមប្រភេទអាយុ និងវ័យដោយត្រូវរស់នៅក្នុងកងកុមារ កងចល័ត និងក្រុមចាស់ជរា។...

កងចល័តនារី

(ព្រៃវែង)៖ ច័ន្ទ ផល្លា មានអាយុ៦៥ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិព្រៃមាស ឃុំកំពង់ឫស្សី ស្រុកពោធិ៍រៀង ខេត្តព្រៃវែង​។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ផល្លា មិនអាចរស់នៅជួបជុំសមា​ជិក​​គ្រួសារបានទេព្រោះគាត់ពេញកម្លាំង និងនៅលីវត្រូវខ្មែរក្រហមប្រើឲ្យធ្វើការជាកងចល័តនារីដែលជាកម្លាំងស្រួចរបស់សហករណ៍។ គាត់និយាយបន្តថា គាត់ត្រូវធ្វើការងារធ្ងន់ៗគ្មានពេលសម្រាក​ដូចជា ជីក រែក ដីធ្វើទំនប់ ប្រឡាយ នៅព្រៃព្នៅ និងព្រៃស្លាព្រម​ទាំងត្រូវលើកភ្លឺស្រែ ស្ទូងស្រូវ ជាដើម។ ផល្លា...

អ្នកដាំក្រកួននៅសម័យខ្មែរក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ នៅ ស៊ីម  មានអាយុ៦៥ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់​មានបងប្អូនចំនួនប្រាំពីរនាក់ ស្រីបីនាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ស៊ីម រស់នៅជាមួយគ្រួសារនៅសហករណ៍កំពង់សឹង ខេត្តព្រៃវែង។ គាត់ និងប្អូនត្រូវបានអង្គការប្រើឲ្យដាំត្រកួនសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់សហករណ៍រោងបាយ​។ គាត់ត្រូវក្រោកពីព្រឹកដើម្បីធ្វើដំណើរជាមួយ​ប្អូនពីកន្លែងស្នាក់នៅដើម្បីទៅដល់មាត់ច្រាំងទន្លេ ដើម្បីដាំត្រកួន​។ គាត់ និងប្អូនក៏ត្រូវរែកទឹកពីទន្លេ ដែលមានច្រាំងចោទខ្លាំងដើម្បីស្រោចត្រកួនផងដែរ។ គាត់បន្តថា គាត់ និងប្អូនត្រូវធ្វើការងារធ្ងន់...

កងភ្ជួរសម័យខ្មែរក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ មាស ឡេង មានអាយុ៨១ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់បានរៀបការនៅសម័យសង្គម​រាស្រ្តនិយម និងមានកូនប្រាំនាក់ ស្រីបីនាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ឡេង រស់នៅភូមិសង្គ្រោះដែលជាភូមិកំណើតរបស់គាត់​។ គាត់ត្រូវបានអង្គការប្រើឲ្យយាមឃ្លាំងពោត។ ទោះបីគាត់ជាអ្នកយាមក៏មិនអាចយកពោតនោះហូបបានដែរ ព្រោះអង្គការបានកំណត់ថា ប្រសិនបើយកត្រូវជាប់ឈ្មោះ​ថា ជាអ្នកលួច អង្គការដឹងនឹងត្រូវយកទៅសម្លាប់ចោល។ ក្រោយមកខ្មែរក្រហមបានផ្លាស់ ឡេង ឲ្យទៅធ្វើស្រែបាំ្រងនៅសហករណ៍ស្វាយភ្លោះ។...

របបខ្មែរក្រហមជារបបឃោរឃៅ

(ព្រៃវែង)៖ ឌុក យោន មានអាយុ៧១ឆ្នាំ មានមុខ​របរ​ជាកសិករ បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង។ គាត់មានកូនចំនួន១១នាក់។ នៅក្នុងរបប លន់ នល់ យោន បានឃើញក្នុងភូមិមាន​សង្គ្រាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ យោន ប្តី និងកូន មិនសូវ​បានស្នាក់នៅផ្ទះទេពិសេសនៅពេលយប់ គឺត្រូវរត់គេចទៅពួននៅតាមវាលស្រែ និងក្នុងព្រៃ​។ យោន បានរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា គាត់​បានរៀបការនៅមុនឆ្នាំ១៩៧៥...

ទាហាន​ខ្មែរក្រហមសម្លាប់​ប្តីខ្ញុំដោយសារតែជាអតីតទាហាន លន់​ នល់

(ព្រៃវែង) ៖ សុខ សាវ៉ាន់ មានអាយុ៧០ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់បានរៀបការនៅសម័យ លន់ នល់ និងមានកូនម្នាក់។ សាវ៉ាន់ និងគ្រួសារត្រូវបានអង្គការឲ្យរស់នៅស្រុកកំណើត ប៉ុន្តែមិនអាចរស់នៅជួបជុំគ្នាបានទេ។ បងប្អូន របស់សាវ៉ាន់ ទៅធ្វើការក្នុងកងចល័តឆ្ងាយៗពីភូមិ ចំណែកម្តាយ និងយាយត្រូវ​ធ្វើការនៅសហរកណ៍រោងបាយ។ ប្តីរបស់គាត់​ត្រូវបានសម្លាប់ នៅពេលខ្មែរក្រហមឡើងកាន់អំណាច​ដំបូង ដែលសារតែប្តីជាអតីតទាហានសម័យ​លន់ នល់។...

គ្រូ​បង្រៀនកុមារក្នុងរបបខ្មែក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ ឈឹម ស៊ីដ្ឋា មានអាយុ៦៤ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់បានឈប់រៀននៅឆ្នាំ១៩៧៣ ក្នុងរបប​លន់ នល់ ព្រោះប្រទេសជាតិមានសង្រ្គាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក គាត់ត្រូវរត់គេចជាមួយឪពុកម្តាយទៅរស់នៅ​តាមព្រៃ និងវាលស្រែ។ ស៊ីដ្ឋា មានបងប្អូនប្រាំនាក់ ស្រីបួន​។ បងម្នាក់របស់គាត់បានស្លាប់ដោយសារមានជំងឺគ្មានថ្នាំព្យាបាលត្រឹមត្រូវពេលធ្វើជាកងចល័តទៅជីកទំនប់ឆ្ងាយពីភូមិ។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ស៊ីដ្ឋា មានអាយុប្រមាណជា១៥ឆ្នាំ។ គាត់រស់នៅភូមិកំណើតបច្ចុប្បន្ន...

ឪពុក និងប្អូនពីរនាក់ស្លាប់ដោយអង្គការចោទថាមិនស្មោះត្រង់

(ព្រៃវែង)៖ សុខ រឹម មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង​។ នៅសម័យ លន់ នល់ រឹម បានរៀបការ និងសម្រាល​បានកូនមួយ។ គាត់ និងគ្រួសាររស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ការរស់នៅមានការលំបាកព្រោះប្រទេសជាតិនៅពេលនោះមានសង្គ្រាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក ប៉ុន្តែគ្រួសារគាត់អាចរស់នៅជួបជុំ​គ្នាបាន។ នៅពេលខ្មែរក្រហមបានគ្រប់គ្រងប្រទេស រឹម និងគ្រួសារត្រូវរស់នៅផ្សេងពីគ្នា។ គាត់...

ការរៀបការនៅសម័យខ្មែរក្រហម

(ព្រៃវែង)៖ ហោ ចាន់ មានអាយុ៦៦ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិសង្គ្រោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង​។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ចាន់ មានអាយុប្រមាណជា១៧ឆ្នាំ។ គាត់ត្រូវបានអង្គការបំបែកឲ្យរស់នៅឆ្ងាយពីឪពុក​ម្តាយ ដោយត្រូវទៅធ្វើទាហានប្រចាំការនៅឆ្ងាយពីភូមិ​។ ចំណែកបងប្អូន និងឪពុកម្តាយរបស់ចាន់ត្រូវរស់នៅផ្សេង​ៗគ្នានៅភូមិកំណើត។ បន្ទាប់ពីធ្វើទាហានបានមួយឆ្នាំ ចាន់ ត្រូវបានខ្មែរក្រហមផ្លាស់ឲ្យមកស្រុកកំណើតវិញ និងឲ្យរៀបការ។ គាត់បន្តថា ពិធីរៀបការខ្មែរក្រហមជាអ្នករៀបចំ មានចំនួន២០គូ។ ពិធី...

កូនស្លាប់ព្រោះជីវភាពខ្វះខាត

(ក្រចេះ) ៖ ណុប សាម៉ី ភេទស្រី មានអាយុ៧១ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមរស់​នៅភូមិឬស្សីចារ ឃុំថ្មគ្រែ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ សាម៉ី មានកូនប្រាំបីនាក់ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននៅសល់តែប្រាំនាក់នោះទេ។ គាត់បានប្រាប់ថា កូនរបស់គាត់ម្នាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតដោយសារតែពេលនោះស្ថានភាពគ្រួសាររបស់គាត់មានភាពខ្វះខាត គាត់រវល់តែចេញធ្វើការរកប្រាក់ មិនបាននៅមើលថែកូនបានដិតដល់ទើបបណ្ដាលឲ្យកូនរបស់គាត់ខ្វះជីវជាតិមានជំងឺរហូតដល់បាត់បង់ជីវិត។ ចំណែកកូនម្នាក់ទៀត ស្លាប់ដោយសារតែស្លាក់ទឹកបបរ និងម្នាក់ទៀតស្លាប់ដោយសារតែកើតពិស ហើយគាត់មិនបានមើលថែដិតដល់ ព្រមទាំងមិនមានថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលថែមទៀតផង។ គាត់បាននិយាយថា មិនមានរបបណាដែលប្រជាជនរងភាពវេទនា និងឃោរឃៅដូចជារបបខ្មែរក្រហមឡើយ។...

អ្នកជំងឺត្រូវបានសម្លាប់ដោយសារឈឺយូរពេក

(ស្វាយរៀង) ៖ ប្រាក់ យិន មានអាយុ៦៤ឆ្នាំ ជាកសិករ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅភូមិទួលជ័រ ឃុំត្រពាំង​ស្តៅ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម យិន មានអាយុប្រមាណ១៨ឆ្នាំ។ គាត់ត្រូវបានអង្គការឲ្យទៅរស់នៅក្នុងកងចល័តជាមួយ​យុវ​នារីដទៃនៅស្រុកកំណើតដោយត្រូវធ្វើការជាកងចល័តធ្វើស្រែ ជីកទំនប់ និងលើកប្រឡាយ។ យិន ត្រូវធ្វើការពីម៉ោងប្រាំមួយព្រឹក រហូតដល់ប្រាំល្ងាច និងមានថ្ងៃខ្លះត្រូវបន្តធ្វើពីម៉ោងប្រាំមួយរហូតដល់ម៉ោងដប់យប់។ ដោយសារតែគាត់មានជំងឺខ្វាក់​មាន់គាត់មានការលំបាកក្នុងការធ្វើដំណើរពេលយប់ហើយមានថ្ងៃខ្លះ​គាត់បានដើរដួល។​ នៅថ្ងៃមួយនៅសហករណ៍ទួល​ជ័រ យិន ​មានជំងឺក្តៅខ្លួនខ្លាំងមិនអាចទៅធ្វើការបានត្រូវអង្គការបញ្ជូនទៅសម្រាក​ពេទ្យ។...

ម្តាយនិងប្អូនៗត្រូវបានអង្គការសម្លាប់

(ស្វាយរៀង)៖ ម៉ៅ សាគុន មានអាយុ៥៩ឆ្នាំ មានមុខរបរជាកសិករ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅ ភូមិសាលារៀន ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង។ គាត់ជាកូនទីពីរក្នុងគ្រួសារ​ ដែលមានបងប្អូនប្រាំមួយនាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សាគុន មានអាយុប្រមាណ១៣ឆ្នាំ ជាវ័យមួយត្រូវទទួលការសិក្សាអប់រំ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ​គាត់មិនមានឱកាសទៅសាលារៀន។ គាត់ត្រូវជួយធ្វើការ​ងារ​​​ចាស់ៗក្នុងកងកុមារ ព្រមទាំងធ្វើការងារផ្សេងៗទៀតដូចជាមនុស្សពេញវ័យដែរដូចជា ជីកទំនប់ លើកភ្លឺស្រែ និងប្រឡាយឆ្ងាយៗពីកន្លែងគាត់ស្នាក់នៅ។ សាគុន បងប្អូន...

ជាងដំដែកសម័យខ្មែរក្រហម

(ស្វាយរៀង) ៖ ដួង ធឹម មានអាយុ៨៦ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅ​ ភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំត្រពាំងស្តៅ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង​។ ក្នុងរបប លន់ នល់ ធឹម ប្រកបរបបជាជាងដំដែកធ្វើកាំបិត និងពូថៅ។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមគាត់ត្រូវបានអង្គការជម្លៀសពីស្រុកកំណើតខេត្តស្វាយរៀង ទៅតំបន់អ្នកលឿង​ខេត្តព្រៃវែង។ ធឹម បាន​រៀបរាប់​ថា ការជម្លៀសគាត់ និងប្រជាជនដទៃទៀតនៅពេលនោះ​គឺក្នុងគោលបំណងដើម្បី​សម្លាប់ចោលទាំងអស់ គ្រាន់តែមិនទាន់មានឱកាសហើយរបប​ខ្មែរក្រហមក៏បានដួលរលំមុនទៅ។ ពេលទៅដល់អ្នកលឿងត្រើយខាងកើត...

ប្តីលង់ទឹកស្លាប់សម័យខ្មែរក្រហម

(ស្វាយរៀង) ៖ ទិត្យ ផា មានអាយុ៦៩ឆ្នាំ ជាកសិករ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅភូមិពោធិ៍តារស់ ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង។ គាត់ជាកូនទីពីរក្នុងគ្រួសារដែលមានសមាជិកប្រាំមួយនាក់។ ផា បានរៀបការក្នុងសម័យ លន់ នល់ និងមានកូនប្រុសម្នាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ផា មានអាយុប្រហែល២១ឆ្នាំ។ គាត់ និងគ្រួសារត្រូវបានអង្គការឲ្យទៅរស់នៅរួមក្នុងសហករណ៍ ព្រមទាំងបានផ្តល់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងសត្វពាហនៈ ដែលមានក្នុងរបប...

អ្នកលួចគាស់ដំឡូងជាខ្មាំងរបស់អង្គការ

សម្ភាសន៍ដោយ  ជុំ ចាន់រាត្រី ថ្ងៃទី២ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៤ អត្ថបទដោយ  អេង សុខម៉េង នៅថ្ងៃទី៣០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៤ (ស្វាយរៀង) ៖ ប្រាក់ សុន មានអាយុ៧៩ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅ​ភូមិវត្តចាស់ ឃុំត្រពាំងស្តៅ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង​។ ក្នុងរបប លន់ នល់...

បាត់បង់សាច់ញាតិមួយគ្រួសារនៅខេត្តបាត់ដំបង

(ស្វាយរៀង) ៖ ម៉ៅ សុផុន មានអាយុ៥៣ឆ្នាំ ជាកសិករ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅ ភូមិសាលារៀន ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង។ ក្នុងរបប លន់ នល់ គាត់រស់នៅភូមិឃុំបច្ចុប្បន្ន។ គាត់ បានរៀនថ្នាក់ទី៤ នៅបឋមសិក្សាក្នុងភូមិ។ គាត់បន្តថាការសិក្សានៅពេលនោះមិនបានដិតដល់ទេព្រោះសាលារៀន​​​ត្រូវបានបិទទ្វារជាញឹកញាប់ដោយសារការទម្លាក់គ្រាប់បែក​។​ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមការសិក្សារបស់ សុផុន ត្រូវបាន​បញ្ចប់ទាំងស្រុង ព្រោះតំបន់គាត់រស់នៅសាលារៀនបានបិទទ្វារ និងបានប្រែក្លាយជារោងបាយរបស់សហករណ៍​។...

កូនស្លាប់ដោយសារគ្មានទឹកដោះ

(ស្វាយរៀង) ៖ ម៉ី សារិន មានអាយុ៨៣ឆ្នាំ ជាកសិកររស់នៅ​ភូមិវត្តចាស់ ឃុំត្រពាំងស្តៅ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង​។ សារិន គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម​បាន​រៀបរាប់រឿងរ៉ាវបា្រប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា គាត់​បានឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើនក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ នៅក្នុងរបប​នោះ គាត់ទើប​សម្រាលកូនបានបីខែត្រូវបានអង្គការ​ប្រើឲ្យជីក និងរែកដីបាតត្រពាំងយកមកធ្វើជី។ សារិន បន្តថា គាត់ត្រូវធ្វើការតាំងពីម៉ោងប្រាំមួយព្រឹក រហូតដល់ល្ងាច។ ចំណែករបបអាហារវិញទទួលបានតែបបររ៉ាវៗ ធ្វើឲ្យគាត់គ្មានកម្លាំង និងមានជំងឺទាស់ [ឈ្មោះ​ជំងឺ​​ដោយ​សារ​ចំណីអាហារ ឬ​ធ្វើ​ការងារ​ធ្ងន់ ក្នុងពេលដែលទើបតែសម្រាល​កូនរួច]...

អ្នកគេទិតៀនច្រើនត្រូវអប់រំ ឬ សម្លាប់

(ស្វាយរៀង) ៖ មាស សាមឿន មានអាយុ៧៩ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅ​ភូមិវត្តចាស់ ឃុំត្រពាំងស្តៅ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង​។ សាមឿន គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម​បាន​រៀបរាប់រឿងរ៉ាវបា្រប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា របប​ខ្មែរជារបបមួយដែលបានរឹតត្បិតសិទ្ធិសេរីភាពប្រជាជន ជាខ្លាំងទាំងការហូបចុក និងរិះគន់ផ្សេងៗ។ នៅពេញមួយរបបនោះគាត់មិនដែលស្គាល់ពេលសប្បាយ និងហូបអាហារឆ្អែកម្តងណាឡើយ។ គាត់បន្តថា អង្គការឲ្យប្រជាជនធ្វើការគ្មានពេលសម្រាក និងផ្តល់របបអាហារតែបបរពីរវែកក្នុងមួយថ្ងៃ។ ក្នុងរបបនោះ សាមឿន ត្រូវបានអង្គការកំណត់ថា ជាជនបញ្ញើ ឬជាប្រជាជនត្រៀម...

សមាជិកកងចល័តនារី

(ស្វាយរៀង) ៖ សេក សាម៉េត មានអាយុ៦៨ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅ​ភូមិសាលារៀន ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង​។ សាម៉េត មានបងប្អូនប្រាំមួយនាក់គាត់ជាកូនទីបីក្នុងគ្រួសារ​​។ នៅសម័យ លន់ នល់ សាម៉េត រស់នៅស្រុកកំពង់រោទិ៍ ខេត្តស្វាយរៀង។ គាត់បានឃើញក្នុងភូមិមានសង្រ្គាម មានយន្តហោះទម្លាក់គ្រាប់ ទាហានចាប់រំលោភស្រ្តី និងប្លន់ទ្រព្យសម្បតិ្តប្រជាជន។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សាម៉េត បានមករស់នៅភូមិសាលារៀន។...

ប្រជាជនជម្លៀសទៅភូមិភាគពាយ័ព្យ

(ស្វាយរៀង) ៖ សោម សឿន មានអាយុ៧៣ឆ្នាំ ជាកសិកររស់នៅភូមិបាយ៉ាប ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង។ គាត់ជាកូនពៅ​ក្នុងគ្រួសារ ដែលមានបងប្អូនដប់នាក់។ សឿន មានគ្រួសារតាំងពីសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សឿន មានអាយុប្រមាណ៣០ឆ្នាំ។ គាត់ ប្តី និងកូនត្រូវអង្គការឲ្យរស់នៅសហករណ៍ក្នុងភូមិឃុំគាត់រស់នៅសព្វថ្ងៃ។ សឿន ត្រូវធ្វើការដូចជាស្ទូង និងដកសំណាប។ ក្រៅពីការងារនេះគាត់ត្រូវមើលការខុសត្រូវក្មេង​ៗក្នុងកងកុមារ ដែលមើលគោ ក្របី...

អង្គការកុហកថានៅបាត់ដំបងមានអាហារហូបគ្រប់គ្រាន់

(ព្រៃវែង) ចេវ សាវ៉ែន មានអាយុ៥៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិក្រសាំង ឃុំជីផុច ស្រុកមេសាង ខេត្តព្រៃវែង។ គាត់មានបងប្អូនប្រាំពីរនាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមបងប្អូនជីដូនមួយប្រុសរបស់សាវ៉ែនពីរនាក់ ឈ្មោះ ស៊ាង ស៊ន និងឈ្មោះ ស៊ាង ក្ដឹប បានស្លាប់នៅពេលដែលអង្គការបញ្ជូនទៅធ្វើទាហានដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមជាមួយវៀតណាម​។ រឿងរ៉ាវដែល សាវ៉ែន ចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គឺការដែលអង្គការប្រើឲ្យធ្វើការគ្មានពេលសម្រាកប៉ុន្តែឲ្យហូបមិនគ្រប់គ្រាន់ ពេលឈឺគ្មានថ្នាំព្យា​បាល​​​​ត្រឹមត្រូវ និងសម្លាប់មនុស្សដោយគ្មានកំហុស។ សាវ៉ែន បានរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា...

ឪពុកស្លាប់ដោយការចោទថាក្បត់នឹងអង្គការ

(ព្រៃវែង) ៖ ជួន ប៉យ មានអាយុ៦៤ឆ្នាំ រស់នៅភូមិព្រៃសង្គម ឃុំច្រេស ស្រុកមេសាង ខេត្ត​ព្រៃវែង។ ឪពុករបស់គាត់ត្រូវបានខ្មែរក្រហមសម្លាប់នៅភូមិស្វាយទទ្ទឹម ស្រុករមាសហែក ដោយចោទថា ជាជនក្បត់បានចូលដៃជាមួយវៀតណាម។ កាលនៅក្មេង ប៉យ រៀនសូត្របានតិចតួចដោយ​សារតែប្រទេសមានសង្រ្គាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក​។ ក្នុង​របបខ្មែរក្រហម អង្គការបានឲ្យ ប៉យ រស់នៅឃុំត្រពាំងស្ដៅ​ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង ដែលជាស្រុកកំណើត។ គាត់មានអាយុប្រមាណ២០ឆ្នាំ...

អតីតពេទ្យទាហានសម័យ លន់ នល់

(ព្រៃវែង) ៖ នី នឿង មានអាយុ៧៤ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត និង​សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិសង្រ្គោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជ័រ ខេ​ត្តព្រៃវែង។ គាត់ជាអតីតពេទ្យទាហានសម័យ លន់ នល់​។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម នឿង ត្រូវបានអង្គការឲ្យរស់នៅស្រុកកំណើតក្នុងកងចល័ត និងប្រើឲ្យធ្វើស្រែ។ គាត់​បានឃើញខ្មែរក្រហមប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ រទេះគោ និងសត្វពាហនៈពីគ្រួសារគាត់ និងអ្នកភូមិយកមកទុក​ប្រើប្រាស់រួមក្នុង​សហករណ៍។ ដោយសារគាត់ជាអតីតពេទ្យទាហានអង្គការបានចោទប្រកាន់គាត់ និងគ្រួសារ​ថា ជា​វណ្ណៈសក្ដិភូមិ។ ក្រោយមកអង្គការបានឃើញគាត់ពាក់ក្រវិលក៏បានចោទថា...

របបខ្មែរក្រហមឃោរឃៅណាស់

(ព្រៃវែង) ៖ យ៉េត យាន មានអាយុ៦៥ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃជាមេភូមិ រស់នៅភូមិសង្រ្គោះ ឃុំស្វាយភ្លោះ ស្រុកពាមជ័រ ខេ​ត្តព្រៃវែង។ គាត់មានបងប្អូន១១នាក់ ស្លាប់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមម្នាក់។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម យាន មានអាយុប្រហែលជា១៦ឆ្នាំ។ គាត់រស់នៅ និងធ្វើការនៅក្នុងកងចល័ត ត្រូវធ្វើការជីកទំនប់ និងលើកប្រឡាយនៅឆ្ងាយៗពីកន្លែងស្នាក់នៅ។ យានបាន​បន្តថា គាត់ធ្វើការងារគ្មានពេលសម្រាកតាំងពីព្រលឹមរហូតដល់​យប់ ចំណែករបបអាហារវិញទទួល​បានមិនគ្រប់គ្រាន់គឺមានតែបបរមួយថ្ងៃពីរវែក។ គាត់រៀបរាប់ទៀតថា ក្នុង​របបនោះគាត់មិនអាចរស់នៅជួបជុំជាមួយឪពុកម្តាយបានទេ គឺបានតែមកលេងយូរៗម្តងប៉ុណ្ណោះ...

កុមារសម័យខ្មែរក្រហម

(ស្វាយរៀង) ៖ ប្រាក់ ស៊ាន អាយុ ៥៣ឆ្នាំ ជាកសិករ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅ ភូមិទួលជ័រ ឃុំត្រពាំងស្តៅ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ នៅរបប ​លន់ នល់ គាត់ រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាក្នុងភូមិ ប៉ុន្តែរៀនមិនបានដិតដល់ទេដោយសារតែមានយន្តហោះទម្លាក់គ្រាប់បែក សាលារៀនបានបិទទ្វារជាញឹកញាប់ ចំណែកផ្ទះសំបែង មន្ទីរពេទ្យ និងវត្តអារាម ​ត្រូវ​បានបំផ្លាញ។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម...

កូនក្មេងក៏ខ្មែរក្រហមសម្លាប់

(ស្វាយរៀង) ៖  សោម ស៊ន់ អាយុ៧៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិពោធិ៍តារស់ ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ ខេត្តស្វាយរៀង​។​ ស៊ន់ បានផ្តល់បទសម្ភាសន៍ដល់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា​ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមគាត់មានអាយុប្រហែល៣០ឆ្នាំ មានបងប្អូន១០នាក់ គាត់ជាកូនទី២ ហើយបងប្អូនគាត់បីគ្រួសារត្រូវបានអង្គការសម្លាប់ទាំងគ្រួសារ និងកូនតូចៗ ដោយចោទប្រកាន់ថា ជាខ្មាំងប្រឆំាងនឹងរបបខ្លួន។ រឿងរ៉ាវដែលគាត់ចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងជីវិតគឺព្រឹត្តិការណ៍ទម្លាក់គ្រាប់បែកក្នុងភូមិឃុំកាលពីសម័យ លន់ នល់ និងហេតុការណ៍សម្លាប់មនុស្ស ដែលគាត់បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ ស៊ន់ បានឃើញឈ្លបខ្មែរក្រហមបណ្តើរមនុស្សប្រមាណជា៣០នាក់...

ជាងកាត់ដេរក្នុងរបបខ្មែរក្រហម

(ស្វាយរៀង) ៖ ចាន់ សារ៉ុម មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ គាត់​បានរៀបការនៅស្រុកកំណើតក្នុងរបប លន់ នល់ និងមានកូនពីរនាក់​។ នៅសម័យខ្មែរក្រហម សារ៉ុម មានអាយុប្រមាណ ៣០ឆ្នាំ។ គាត់ និងគ្រួសារត្រូវបានអង្គការឲ្យរស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ដដែល ប៉ុន្តែកូនៗត្រូវទៅរស់នៅផ្សេងក្នុងកងកុមារដែលមានចាស់ៗជាអ្នកមើលថែ។ សារ៉ុម និងស្រ្តីដទៃទៀតត្រូវបានអង្គការ​ចាត់ឲ្យធ្វើជាជាងកាត់ដេរប្រចាំសហករណ៍។ គាត់ត្រូវដេរ​សម្លៀក​បំពាក់​​ឲ្យបានមួយថ្ងៃមួយសម្រាប់ (កំប្លេ)។...

អតីតទាហានសម័យលន់ នល់

(ស្វាយរៀង) ៖ ម៉ម សុផៃ មានអាយុ៦៤ឆ្នាំ ជាមេភូមិ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅភូមិត្រពាំងរំដេញ ឃុំត្រពាំងស្តៅ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ ក្នុងរបប លន់ នល់ ដោយ​សារតែនៅក្នុងភូមិមានសង្រ្គាម និងការទម្លាក់គ្រា​ប់បែកគាត់បានសម្រេចចិត្តចូលធ្វើទាហានក្នុងឆ្នាំ ១៩៧២។ ចូលដល់របបខ្មែរក្រហម សុផៃ បានត្រឡប់មករស់នៅក្នុងភូមិដោយលាក់ប្រវត្តិរូបជាអតីតទាហាន។ អង្គការបានឲ្យគាត់ទៅ​រស់នៅ និងធ្វើការក្នុងកងចល័តដូចយុវជនដទៃទៀត។ គាត់ត្រូវរស់នៅបែកពីសមាជិកគ្រួសារ ដោយប្អូន រស់នៅក្នុងកងកុមារ...

កូនស្លាប់​ដោយសារតែជំងឺកញ្ជ្រឹល

(ស្វាយរៀង) ៖ ហេ វ៉ិច ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានអាយុ៧០ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ វ៉ិច បានរៀបការក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម និងមានកូនពីរនាក់​។ មុនរបបខ្មែក្រហម វ៉ិច កូន និងប្តី រស់នៅក្នុងភូមិកំពង់ត្រាច ឃុំកំពង់ត្រាច ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ ឆ្នាំ១៩៧៥ ពេលខ្មែរក្រហមចូលក្នុងភូមិបាន​បង្ខំប្រជាជនទាំងអស់ចេញពីលំនៅដ្ឋានដែលធ្លាប់រស់នៅដោយ​ឲ្យទៅរស់នៅក្នុងសហករណ៍ ធ្វើការ...

 ខ្មែរក្រហមមិនទុកចិត្តប្រជាជន១៧មេសា

(ស្វាយរៀង) ៖ ពុធ យ៉ុង មានអាយុ៩៥ឆ្នាំ ជាអាចារ្យ​វត្ត រស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ យ៉ុង មិនអាចធ្វើដំណើរបានដោយខ្លួនឯង ពេលមានកម្មវិធីបុណ្យក្នុងភូមិ កូនចៅ​តែងជូនគាត់ទៅចូលរួម។ យ៉ុង បានប្រាប់ គាត់បានរៀបការនៅសម័យ​សង្គម​រាស្រ្ត​និយម និងមានកូនបីនាក់ ស្រីពីរនាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៦៦ ដោយសារនៅភូមិស្រុកមានសង្គ្រាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែកគាត់បាននាំគ្រួសារទៅរស់នៅ និងរត់រម៉កកង់បីនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា...

 ធ្វើការច្រើនតែហូបមិនឆ្អែត

(ស្វាយរៀង) ៖ កឹម សឿន ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានអាយុ៧៣ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ សឿន បាននិយាយរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជាថា គាត់បានរៀបការក្នុងរបប លន់ នល់។ សឿន បន្តថា នៅសម័យ​ លន់ នល់ ប្រជាជនរស់នៅទាំងមានការភ័យខ្លាចសង្គ្រាម និងការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ប្រជាជនត្រូវរត់គេចចេញពីផ្ទះទៅស្នាក់នៅក្នុងព្រៃនិងវាលស្រែពេលមានគ្រាប់ទម្លាក់ម្តងៗ ដែលភាគច្រើនគ្រាប់ទម្លាប់នៅពេលយប់។...

អង្គការបញ្ជូនខ្ញុំទៅបាត់ដំបងដើម្បីសម្លាប់

(ស្វាយរៀង) ៖ តន់ សារ៉ន ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានអាយុ៦៩ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ សារ៉ន បានរៀបការក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម និងមានកូនចំនួនពីរនាក់។ ក្នុងរបប លន់ នល់ សារ៉ន ជាសេនាជនឃុំគគីរការពារនៅព្រំដែនវៀតណាម។ ឆ្នាំ១៩៧៥ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សារ៉ន ត្រូវបានអង្គការឲ្យរស់នៅរួមគ្នាក្នុងសហករណ៍ស្ថិតនៅក្នុងភូមិគគីរ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក...

កូនពីរនាក់ស្លាប់នៅបាត់ដំបង

(ស្វាយរៀង) ៖ ម៉ី សុគន្ធ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម មានអាយុ៦៤ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ ក្នុងរបប លន់ នល់ សុគន្ធ រស់នៅជាមួយ​ប្តី​របស់គាត់​នៅស្រុកកំណើត និង មានកូនពីរនាក់។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សុគន្ធ រស់នៅក្នុងកងយុវនារីសហករណ៍ជាមួយនឹងនារីផ្សេងៗក្នុងភូមិ។ កូនពីរនាក់របស់គាត់​ត្រូវរស់នៅកងកុមារជាមួយចាស់​ៗ ជាអ្នកមើលថែ។ ចំណែកប្តី ត្រូវ​ទៅ​​​ធ្វើការជាឈ្លបយាមព្រំដែនឆ្ងាយ​ៗ​ពីភូមិ...

កូន១១នាក់ស្លាប់នៅបាត់ដំបង

(ស្វាយរៀង) ៖ កែវ អ៊ិន ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម អាយុ៨១ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត និងរស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ អ៊ិន បានរៀបការក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម និងមានកូនចំនួន១២នាក់ ។ នៅក្នុង​របបខ្មែរក្រហមទ្រព្យសម្បត្តិ និងសត្វពាហនៈគោ ក្របីរបស់ អ៊ិន ត្រូវបានអង្គការប្រមូលទុកសម្រាប់ប្រើប្រាស់រួមក្នុងសហករណ៍។ អ៊ិន មានអាយុប្រមាណជាង៣០ឆ្នាំ ត្រូវបាន​ខ្មែរក្រហមបង្ខំឲ្យទៅរស់នៅតាមសហករណ៍ក្នុងភូមិ។ គាត់ត្រូវធ្វើការគ្រប់បែបយ៉ាងតំាងពីការងារដើរល្បាត​តាមព្រំដែន រហូតដល់ការងាររុករានព្រៃ...

ម្ដាយមីងជាខ្មែរសរ

(ក្រចេះ) ៖ សន់ សុខលាប ភេទស្រី មានអាយុ៦០ឆ្នាំ ទីលំនៅបច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិឬស្សីចារ ឃុំថ្មគ្រែ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ បច្ចុប្បន្នគាត់មានកូនបីនាក់ ប្រុសពីរនាក់ ស្រីម្នាក់។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គាត់ស្ថិតនៅក្នុងវ័យកុមារ ហើយត្រូវបានខ្មែរក្រហមជម្លៀសចេញពីភូមិកំណើតរបស់គាត់ ទៅកាន់ទីកន្លែងជាច្រើនផ្សេងៗគ្នា។ នៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ ដោយសារតែ សុខលាប មានម្ដាយមីងជាអ្នកធ្វើការនៅក្នុងរបប លន់ នល់ ទើបអង្គការបានប្រមូលគ្រួ​សារ​ជិតឆ្ងាយរបស់គាត់ទាំងអស់ដើម្បីយកទៅសម្លាប់ ប៉ុន្តែត្រូវបែកការ...

មានអ្នករបួស និង​ស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ

(ក្រចេះ) ៖ ឆាំ យ៉ាត ភេទស្រី មានអាយុ៦៩ឆ្នាំ រស់នៅភូមិឬស្សីចារ ឃុំថ្មគ្រែ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គាត់រស់នៅក្នុងស្រុកឆ្លូង ខេត្តក្រចេះ អង្គការបានជម្លៀសឲ្យគាត់ឲ្យធ្វើការនៅតំបន់    ឆ្ងាយ​ពីផ្ទះរបស់គាត់។ ការងារដែលគាត់ធ្វើនៅពេលនោះគឺ គាស់គល់ឈើ ស្ទូងស្រូវ ច្រូតស្រូវ និងដាំដំឡូង។ នៅក្នុង​អំឡុងពេលដែលខ្មែរក្រហមកាន់អំណាច យ៉ាត បាននិយាយថា ប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងសហករណ៍ ឬតំបន់ជាមួយគាត់...

អង្គការកុហកខ្ញុំ

(ក្រចេះ) ៖ សាយ សុខ ភេទស្រី មានអាយុ៦០ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម រស់នៅភូមិឬស្សីចារ ឃុំថ្មគ្រែ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ ក្នុង​របបខ្មែរក្រហម គាត់មានអាយុប្រហែលជា១៥ឆ្នាំ ហើយរឿងរ៉ាវដែលគាត់ចងចាំជាងគេនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គឺការដែលអង្គការប្រើឲ្យគាត់ធ្វើការទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ មិនមានពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់។ អង្គការបានជម្លៀសគាត់ចេញពីផ្ទះ ចាកចេញឆ្ងាយពីឪពុកម្ដាយនិងបងប្អូនរបស់គាត់ ដោយបានកុហកថា ឲ្យគាត់ទៅដេរសម្លៀកបំពាក់ ប៉ុន្តែជាក់ស្ដែងនាំគាត់ឲ្យទៅធ្វើស្រែចម្ការ​ ដកស្ទូងស្រូវទៅវិញ។ អង្គការបានជម្លៀសប្រជាជនចេញដោយថ្មើរជើងទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ នៅពេលនោះ មិនមានអាហារសម្រាប់បរិភោគគ្រប់គ្រាន់ឡើយ​...

ខ្មែរក្រហមសម្លាប់មនុស្សមិនញញើតដៃ

(ក្រចេះ) ៖ នង់ សូត្រ ភេទប្រុស អាយុ៦០ឆ្នាំ មានទីលំនៅបច្ចុប្បន្ននៅភូមិឬស្សីចារ ឃុំថ្មគ្រែ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ គាត់មានបងប្អូនសរុបទាំងអស់ដប់នាក់ បច្ចុប្បន្ននៅរស់រានមានជីវិតប្រាំបីនាក់ បាត់បង់ជីវិតពីរនាក់។ នារបបខ្មែរក្រហម សូត្រ មិនបានរស់នៅជួបជុំគ្រួសាររបស់គាត់ឡើយ។ អង្គការបានជម្លៀសឪពុកម្ដាយ និងបងប្អូនរបស់គាត់ទៅរស់នៅសហករណ៍ផ្សេងៗគ្នា។ គាត់បានបន្ថែមថាជំនាន់នោះមានភាពលំបាក ព្រោះមិនមានអាហារហូបគ្រប់គ្រាន់ កន្លែងស្នាក់នៅក៏មិនត្រឹមត្រូវ ពេលខ្លះគាត់ត្រូវសម្រាកនៅគំនរចំបើងក៏មាន។ សម្លៀកបំពាក់ ឬសម្ភារៈប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃក៏មិនមានសម្បូរបែបនោះដែរ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ...

ប្រជាជនមូលដ្ឋាន

(ស្វាយរៀង)៖ ញ្ញាណ ឡូន មានអាយុ៥៧ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិត្រពាំងស្គន់ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ បច្ចុប្បន្នគាត់​នៅមើលថែទាំម្តាយចាស់ជរាដែលមានជំងឺវង្វេង។​ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ឡូន មានអាយុប្រហែល១០ ឆ្នាំ។ គាត់នៅចាំបានថា រយៈពេលពេញមួយរបបនោះអង្គការ​មិនបានជម្លៀស​គាត់ទៅកន្លែងណានោះទេ។ គាត់ជាប្រជាជនចាស់រស់នៅស្រុកកំណើតក្នុងភូមិឃុំបច្ចុប្បន្ន។ ប្រជាជនចាស់​​មានស្ថានភាពរស់នៅងាយស្រួលជាងប្រជាជនថ្មី ទាំងលក្ខខណ្ឌការងារ និងរបបអាហារជាដើម។ ឡូន ដូចប្រជាជនក្នុងភូមិដទៃទៀតដែរ ត្រូវ​បានអង្គការប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ និងសត្វពាហនៈយកទុកប្រើប្រាស់រួមក្នុងសហករណ៍។ គាត់...

រស់ដូចជាស្លាប់

(ខេត្តកណ្តាល) ៖ ញ៉េន ញ៉ែម អាយុ ៨១ឆ្នំា រស់នៅក្នុងភូមិអន្លង់ព្រីង ឃុំដើមឫឬស ស្រុកកណ្តាលស្ទឹង ខេត្តកណ្តាល។ នាសម័យខ្មែរក្រហម ញ៉ែម មានអាយុពីចន្លោះ ២០ ទៅ ៣០ឆ្នំា គាត់ត្រូវបានអង្គការជម្លៀសចេញពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ទៅកាន់ខេត្តបាត់ដំបង នៅក្នុងស្រុកភ្នំស្រុក ដែលបច្ចុប្បន្ននេះស្ថិតនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ញ៉ែម បានបន្តថា គាត់ត្រូវបានខ្មែរក្រហមពង្រាត់ចាកឆ្ងាយពីគ្រួសារ រួមមាន ម្តាយឪពុក...

អង្គការកុហកភូតថា នឹងលើកខ្ញុំធ្វើជាប្រធានកងធំវិញ

(កំពង់ធំ) ៖ សូ ម៉េន អាយុ ៧០ឆ្នំា រស់នៅក្នុងភូមិទួលដំណាក់ ឃុំចុងដូង ស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ។ ក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ ម៉េន ធ្លាប់ជាទាហាន​នៅក្នុង​របបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ។​នៅក្នុង​បានចូលបម្រើខ្លួនជាទាហ៊ាន និងធ្វើរដ្ឋប្រហារតតំាងជាមួយទាហ៊ានលន់ នល់ និងកងទ័ពអាមេរិក។ លុះចូលដល់សម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ម៉េន មានអាយុប្រហែល២៧ឆ្នំា និងត្រូវបានជម្លៀសពីភូមិទួលដំណាក់ ទៅខាងចម្ការលើក្នុងបឹងតាអោងគគីរធំ ហើយចាប់ផ្តើមរស់នៅរួម ធ្វើការរួម ហូបរួមជាសហករណ៍។ ម៉េន...

អង្គការចោទថាខ្ញុំខ្ជិល

(សៀមរាប) ៖ លឹម វី អាយុ ៧៦ឆ្នំា រស់នៅក្នុងភូមិរំដេង ឃុំខ្នារពោធិ៍ ស្រុកសូទ្រនិគម ខេត្តសៀមរាប។ វីបានរៀបរាប់ទំាងទុក្ខវេទនានាសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរផងដែរថាថា​ នៅរាល់ពេលដែលមានការទម្លាក់គ្រាប់បែក ប្រជាជននំាគ្នារត់គេចដើម្បី​ហ៊ុយប្រឡាក់ខោអាវ និងពួនសម្ងំំងំដើម្បីឲ្យរួចជីវិត ប៉ុន្តែផ្លូវថ្នល់ ផ្ទះសម្បែង សាលារៀនបានបាក់បែកគ្មានសល់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម វី បានប្រាប់ថា គាត់ធ្វើដំណើរតាមរយៈរទេះគោបានចល័តទៅជាច្រើនកន្លែងដូចជាទៅកំពង់ភ្លុក ត្រៅកុដ្ឋ ធ្វើដំណើរតាមរយៈរទេះគោ។ គ្រានោះ បើទោះ​បីជាខំបររទេះគោហត់យ៉ាងណាក្តីក៏គាត់មិនមានហ៊ានប្រកែក...

ម្តាយខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក ក្រោយដឹងថា ខ្ញុំបានស្នើដាក់ច្បាប់អង្គការ

(សៀមរាប) ៖ សូរ សម្បូរ អាយុ ៦៩ឆ្នំា រស់នៅភូមិក្រសាទុំ ឃុំដំដែក ស្រុកសូទ្រនិគម ខេត្តសៀមរាប។ នៅក្នុងកាលពីសង្គមចាស់ សម្បូរ បានរៀនចប់ត្រឹមថ្នាក់ទី១២ និងបានធ្វើជាគ្រូបង្រៀនដល់ក្មេងៗ ហើយបានក្លាយខ្លួនជាគណៈអប់រំបង្រៀនក្មេងៗដោយស្ម័គ្រចិត្តនៅតាមវាលស្រែ និង​ក្រោមដើមឈើជាដើម។ នាសម័យខ្មែរក្រហម សម្បូរ ត្រូវបានជម្លៀសពីស្រុកកំណើតទៅត្រពំាងកោះ ស្រុកអង្គុញ។ សម្បូរបានបន្តថា ឪពុកម្តាយរបស់គាត់មិនត្រូវបានជម្លៀសទេ ពោលគឺនៅផ្ទះជាសហករណ៍ ប៉ុន្តែបងប្អូនរបស់ សម្បូរ...

ភូមិរបស់ខ្ញុំមានប្រជាជនស្លាប់តែបីនាក់ប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម

(ព្រះវិហារ) ៖ រឿង ខាន់ មានអាយុ ៦៣ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិចកួយ មានស្រុកកំណើតស្ថិតនៅភូមិប្រមេរ ឃុំប្រមេរ ស្រុកត្បែងមានជ័យ ខេត្តព្រះវិហារ។ ខាន់ ជាស្រ្តីមេម៉ាយ និងមានកូនម្នាក់។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ខាន់ មានអាយុប្រហែល ១០ឆ្នាំជាងប៉ុណ្ណោះ។ ខាន់ មិនត្រូវបានជម្លៀសចេញពីស្រុកកំណើតឡើយ។ គាត់រស់នៅក្នុងភូមិប្រមេរតាំងពីសម័យដូនតា រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មិនធ្លាប់ចាកចេញពីភូមិសម្បីតែមួយជំហានណាឡើយ។ ខាន់ បានរៀបរាប់ពីដំណើរជីវិតដែលបានឆ្លងកាត់នាសម័យខ្មែរក្រហមថា...

ទៅធ្វើការចោលកូនព្រោះខ្លាចខ្មែរក្រហមសម្លាប់

(កំពង់ឆ្នាំង) ៖ ស្រី ញ៉ឹប អាយុ៧៤ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិជីប្រង ឃុំជៀប ស្រុកទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ ញ៉ឹប គឺជា​ប្រជាជនមូលដ្ឋាន និង​​មិនត្រូវបានឲ្យទៅណាឆ្ងាយពីឃុំជៀបឡើយ បើទោះជាត្រូវ​ផ្លាស់ទី​ទៅធ្វើការតាមទីកន្លែងនានាក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ​​គាត់នៅតែ​ត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយពីកូន​ៗរបស់គាត់ នៅពេលដែលអង្គការឲ្យគាត់​​ទៅធ្វើការនៅឆ្ងាយ។ កូនៗរបស់គាត់ត្រូវផ្ញើនៅ​ជាមួយជីដូន​ចាស់​ៗ​ឲ្យមើលថែ។ ញ៉ឹបបាននិយាយថា៖ «ពិបាកណាស់ដែលត្រូវទៅធ្វើការងារចោលកូនៗ ដែលនៅតូច។ កូនយំតាម ហើយហូបមិនឆ្អែត តែបើយើងមិនធ្វើតាម​ទេ​នឹងត្រូវគេយកទៅ​ម្លាប់ ដូច្នេះ​​​​ ត្រូវតែធ្វើតាមបញ្ជារបស់អង្គការ»។​  ចំណែកប្ដី​របស់គាត់​​​ក៏ត្រូវទៅធ្វើការឆ្ងាយពីគាត់​។ ញ៉ឹប...

ទាហានខ្មែរក្រហមបាញ់សម្លាប់កូនខ្ញុំក្នុងស្រែពេលកំពុងច្រូតស្រូវ

(កំពង់ឆ្នាំង) ៖ ឈឹម សាវ មានអាយុ ៨១ ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅ ភូមិជីប្រង ឃុំជៀប ស្រុកទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ បច្ចុប្បន្ន សាវ កំពុងរស់​នៅ​ទីកន្លែងដដែល។ សាវ បានរៀបរាប់ប្រាប់អំពីរឿងរ៉ាវដែលគាត់បានឆ្លងកាត់កាលពីរបបខ្មែរក្រហមថា មុនពេលរបបនេះចូលមក សាវ បាន​​​រៀបការមានគ្រួសារ និងមានកូន ៦នាក់។ ថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥...

ជំនួយការពេទ្យឃើញគេដឹកមនុស្សជាច្រើនយកទៅសម្លាប់

(កំពង់ឆ្នាំង) ៖ ជុំ គីម អាយុ ៥៨ ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិជីប្រង ឃុំជៀប ស្រុកទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ បច្ចុប្បន្ន គីម កំពុងរស់នៅភូមិឃុំដដែល​។ គីម បានររៀបរាប់ប្រាប់អំពីរឿងរ៉ាវដែលគាត់បានឆ្លងកាត់កាលពីរបបខ្មែរក្រហម។ នៅរបបខ្មែក្រហម គីម មានអាយុប្រហែលជាង១២ឆ្នាំ។ គ្រួសារ​របស់ គីម ជាប្រជាជនមូលដ្ឋានដែលរស់នៅភូមិឃុំខាងលើ។ ពេលដែល​របបខ្មែរក្រហមចូលមកដំបូងឡើយ គីម បានរស់នៅជុំគ្រួសារ...

ឃើញអស់ហើយនូវរូបភាពសាហាវព្រៃផ្សៃ

ព្រៃវែង ៖ ឌុច​ ចាន់រី​ មានអាយុ៥៩ឆ្នាំ​ មានទីកន្លែងកំណើតស្ថិតនៅក្នុងភូមិក្រសាំងចារ​ ឃុំសេនារាជឧត្ដម​ ស្រុកព្រះស្ដេច​ ខេត្តព្រៃវែង​ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ​ ចាន់រី​ បានប្ដូរមករស់នៅក្នុងភូមិពាយនាយ​ ឃុំក្រាំងស្វាយ​ ស្រុកព្រះស្តេច​ ខេត្តព្រៃវែង​ដែលជាស្រុកកំណើតខាងប្ដី។​ ប្ដីរបស់គាត់បានទទួលមរណភាព ១៩ឆ្នាំមកហើយ គាត់គឺជាស្រ្ដីមេម៉ាយ មានកូន៤នាក់។  នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម​ ចាន់រី​ មានអាយុ​ប្រហែល​១០ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ​ ប៉ុន្តែរឿងរ៉ាវដែល​បានកើតឡើង វាហាក់ដូចជានៅថ្មីៗនៅឡើយសម្រាប់​គាត់​។ ចាន់រី​...

អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម រៀបរាប់ពីភាពតក់ស្លត់ពេលឃើញកំណរសាកសព

កំពង់ឆ្នាំង ៖​ «…ឃើញតែខ្មោចងាប់…តាមតែផ្លូវហ្នឹង រថក្រោះដេញ​ពឹពៗៗ ចេះតែដេញ ចេះតែរត់ទៅ…» ស្រ្ដី​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​ពីរបប​ខ្មែរ​ក្រហម​ រៀបរាប់​ពី​ភាព​តក់​ស្លត់​របស់​ខ្លួន​នៅ​ពេល​ឃើញ​កំណរ​គរ​សាកសព​មនុស្ស​ដែលបាន​​ស្លាប់​បាត់​បង់​ជីវិត​ អំឡុង​កងទ័ព​វៀតណាម​មក​រំដោះ​ប្រជាជន​ខ្មែរ​ពី​របប​ខ្មែរ​ក្រហម។ ទឹម ផាន់​ ជា​អ្នក​រស់រាន​មាន​ជីវិតម្នាក់​​ពីរបប​ខ្មែរ​ក្រហម ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ជា​របប​ប្រល័យ​ពូជ​សាសន៍​ដ៏សាហាវ​​ឃោរឃៅ​។ បច្ចុប្បន្ន គាត់​មាន​មុខ​របរ​ជាកសិករ នៅ​ភូមិ​បុសមាស ឃុំ​ពពេល ស្រុក​បរិបូណ៍ ខេត្ត​កំពង់​ឆ្នាំង​។ គាត់​រៀប​រាប់​ពី​ដំណើរ​ជម្លៀសខ្លួន​ទៅ​ជាច្រើនភូមិ និង​ស្រុក ដើម្បី​គេច​ពី​គ្រាប់​កាំភ្លើង​ និង​យន្ត​ហោះ​ទម្លាក់​គ្រាប់​បែក​។ ផាន់ វ័យ​...

ស្រឡាញ់ចប និង បង្គីខ្លាំងណាស់

(សៀមរាប) ៖ ឈឺន ហឿយ មានអាយុ៦៣ឆ្នាំ រស់នៅឯភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ហឿយ មានអាយុ១៥ឆ្នាំ និងបានធ្វើការនៅក្នុងកងទ័ពចល័ត។ ការហូបចុកវិញគឺពេលខ្លះមានអាហារ និងពេលខ្លះមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បរិភោគនោះទេ។ នៅពេល ហឿយ ឃ្លានម្តងៗ គាត់បានយកកំពីងចេកមកបរិភោគដើម្បីបំពេញក្រពះ។ សម្រាប់ការងារពលកម្ម ហឿយ ត្រូវរែកដីដើម្បីលើកទំនប់ដែលសព្វថ្ងៃស្គាល់ថាទំនប់ក្រពើប្រាំ។ ទាហានខ្មែរក្រហមបានវាស់ដីឲ្យម្នាក់៣ម៉ែត្រ៤ជ្រុងក្នុងមួយថ្ងៃ។ បើសិនជានរណាម្នាក់មិនរែកដីអស់ នឹងមិនត្រូវបានសម្រាកនោះទេ។...

ប្រលឹមឡើងឃើញតែអណ្ដែតមនុស្ស

ក្រចេះ ៖ អ្នករស់រានមាន​ជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម​មក​ពី​ខេត្ត​ក្រចេះ​បាន​ប្រាប់​អំពី​ការចងចាំមួយដែល​ខ្លួនចាំមិនភ្លេច​ថា ព្រឹកឡើង​ឃើញ​សាក​សព​អណ្ដែត ចំនួន​មួយឬ​​ពីរសាកសព​​ ​អំឡុង​ឆ្នាំ ១៩៧៨។ លាន គឹម​ហេន មានអាយុ ៧២ឆ្នាំ​ រស់នៅ​ភូមិ​ដូនជ្រាំ ឃុំក្រចេះ ស្រុកក្រចេះ ខេត្តក្រចេះ។ កាល​ពី​សម័យ​ខ្មែរក្រហម​ គឹម​ហេន មាន​អាយុប្រហែល​ ៣០ឆ្នាំ និង​ទើបតែ​សម្រាល​កូន​ទី ៤ របស់ខ្លួន ដូច្នេះ​ខ្មែរក្រហម​បាន​ប្រើ​ឲ្យ​​នៅចាំ​សំនាប​ និង​ត្បាញ​​ក្រមា និង​ភួយនៅ​វិហារ​ចាម​...

ជីវិតរបស់ សួន សិ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម

(សៀមរាប) ៖ សួន​ សិ​ មានអាយុ៦១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិតាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ សិ មានបងប្អូនទាំងអស់ប្រាំបីនាក់ ប៉ុន្ដែបួននាក់ត្រូវបានបាត់ជីវិត។​ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ សិ និងសមាជិកគ្រួសារផ្សេងទៀតបានជម្លៀសចេញទៅ តំបន់ភ្នំគូលែនព្រោះមានការទម្លាក់គ្រាប់បែកច្រើនពេក។ សិ បានរៀបរាប់ថា ប្រជាជនមួយចំនួនបានស្លាប់និងរបួសដោយសារតែរត់គេចពីគ្រាប់ផ្លោងមិនទាន់។ ​សិ ជាប្រជានជនចាស់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់​ ត្រូវបានអង្គការចាត់ឲ្យទៅនៅក្នុងកងនារីនៅឯស្រុកដំដែក។​ ការងាររបស់ សិ...

ភាពអត់ឃ្លានគឺជាការចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបាន

(សៀមរាប) ៖ ពេលដែលខ្មែរក្រហម​​បានចូលមកកាន់អំណាច ឡោម លឹម មានអាយុ១៨ឆ្នាំ។​ លឹម មានភាពលំបាកខ្លាំងចាប់​តាំងពីមុនពេលខ្មែរក្រហមបានវាយចូលទីក្រុងភ្នំ​ពេញ​​ទៀត។​ ដោយសារតែមានសង្គ្រាមនៅក្នុងស្រុកជីវ​ភាព​របស់ លឹម ត្រូវទទួលរងការប៉ះទង្គិចខ្លាំង ។​ ខ្មែរក្រហមបានប្រើឲ្យលើកដីនៅក្នុងការដ្ឋានដោយធ្វើការគ្មានពេលឈប់សម្រាក។​ នៅម៉ោង៦ព្រឹក លឹម​ ចាប់ផ្ដើម​​ធ្វើការរហូតដល់ម៉ោង១១ថ្ងៃ ហើយបន្តរហូត​ទៅដល់ម៉ោង៥ល្ងាច។ ការងារលើកដី គឺខ្មែរក្រហមបានវាស់ជាម៉ែត្រ​សម្រាប់ប្រជាជនម្នាក់ៗ។ មនុស្សប្រុស និង ស្រីត្រូវរែក​ដី ធ្វើស្រែចម្ការ ធ្វើម្ហូប ដូចគ្នាទាំងអស់។...

ភាពអត់ឃ្លានគឺជាការចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបាន

(សៀមរាប) ៖ ស្រឹមបៀត មានអាយុ៦២ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ ស្រឹម បៀត មិនបានចូលរៀននោះទេ ហើយមានមុខរបរជាអ្នកធ្វើស្រែចម្ការ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ស្រឹម បៀត មានម្ដាយធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ប៉ុន្តែគាត់មិនហ៊ានប្រាប់ឲ្យនរណាដឹងនោះទេ។ ម្តាយរបស់ ស្រឹម បៀត សុខចិត្តគេងឈឺនៅក្នុងផ្ទះរហូតដល់ស្លាប់។ នៅពេលនោះ ស្រឹម បៀត មិនបាននៅជាមួយម្ដាយរបស់ខ្លួននោះទេដោយសារតែគាត់នៅក្នុងជំរំកងចល័ត។...

ភាពអត់ឃ្លានគឺជាការចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបាន

(សៀមរាប) ៖ លុំ ឡូន មានអាយុ៦២ឆ្នាំ រស់នៅឯភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ ឡូន មានបងប្អូន៣នាក់ ប៉ុន្តែម្នាក់បានស្លាប់ដោយសារតែជំងឺ។ គាត់មានកូនទាំងអស់៥នាក់ ប៉ុន្តែជាអកុសល កូនរបស់គាត់៣នាក់ទៀតត្រូវបានស្លាប់ដោយសារមេរោគរាគរូស។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ ឡូនមានអាយុ៨ឆ្នាំ រស់នៅជាមួយម្ដាយតែមួយគត់ពីព្រោះគាត់កំព្រាឪពុក។ ឡូន ត្រូវបានចាត់ទុកជាប្រជាជនចាស់នៅពេលដែលរបបខ្មែរក្រហមបានចាប់ផ្ដើម ដោយសារតែគាត់រស់នៅក្នុងស្រុកវ៉ារិនតាំងពីកំណើត។ គាត់ចូលជាកងទ័ពចល័តនៅពេលគាត់មានអាយុត្រឹមតែ៩ឆ្នាំ។ នៅពេលថ្ងៃកុមារានិងកុមារីធ្វើការជុំគ្នា និងញុំាំអាហាររួមគ្នា។ នៅពេលធ្វើការចប់...

ភាពអត់ឃ្លានគឺជាការចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបាន

(សៀមរាប) ៖ យាយ​ ពេជ្យ មានអាយុ៨៣ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងឃុំកន្រ្ទាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ ​ពេជ្រ​ បានរៀបការតាំងពីមុនសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ។​ នៅក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ​ មានការទម្លាក់គ្រាប់​បែកដែលធ្វើឲ្យគាត់បាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិដូចជាកង់ និ​ង​ម៉ូតូ​។​ ខ្មែរក្រហមបានវាយចូលមកក្នុងខេត្តសៀមរាបនៅឆ្នាំ១៩៧៣។​ នៅពេលខ្មែរក្រហមបានចូលមកគ្រប់គ្រង​ភូមិ​ ពេជ្យមានអាយុ២៥ឆ្នាំ។​ គាត់ត្រូវបានជម្លៀសទៅខេត្តកំពង់ចាមវិញដោយសារតែប្តីគាត់មានតួនាទីជាអ្នកបើកឡាននិងធ្វើឡានឲ្យទាហានខ្មែរក្រហមដែលមានឋានៈខ្ពស់​។​ ​​ ពេជ្រ មានប្អូនម្នាក់ដែលជាគ្រូបង្រៀន បន្ទាប់មកប្អូនរបស់ពេជ្រត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់។​ ពេជ្រ ទទួលបានដំណឹងនេះពីអ្នកដែលបានឃើញទាហានខ្មែរក្រហមយកប្អូនគាត់ទៅសម្លាប់ផ្ទាល់។ ពេជ្រ ក៏ធ្លាប់ជួបប្រទះនឹងហេតុការណ៍ដូចជា...

បរិភោគច្រើនចាប់យកទៅសម្លាប់

(សៀមរាប) ៖ ណំ ហ៊ាប មានអាយុ៨១ឆ្នាំ រស់នៅឯភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ ហ៊ាប បានជួបប្រទះជាមួយនឹងការបាញ់ផ្លោងរវាងទាហានខ្មែរក្រហមនិងទាហានរបស់លុន នល់។​ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមបានចូលមកកាន់កាប់ប្រទេសកម្ពុជា ហ៊ាប មិនត្រូវបានចាត់ទុកជាប្រជាជនថ្មីនោះទេព្រោះគាត់បានរស់នៅក្នុងស្រុកវ៉ារិនតាំងពីកំណើត ។ អង្គការតែងតែគម្រាមកំហែងដល់ប្រជាជនស្លូតត្រង់ដោយប្រើពាក្យថា៖ ជីករណ្ដៅនៅខាងមុខផ្ទះ ហើយយកទៅសម្លាប់នៅក្នុងរណ្ដៅនោះ។​ លោកសង្ឃដែលប្រកាន់ភ្ជាប់ជាមួយនឹងព្រះធម៌ត្រូវបានចាប់យកមកផ្សឹក ហើយទៅធ្វើស្រែចម្ការដូចអ្នកដទៃទៀតដែរ។​ ហ៊ាប មានតួនាទីជាអ្នកដាំបាយនៅក្នុងរោងចុងភៅរបស់អង្គការ។​...

ទោះបីជាឈឺល្មមៗ ក៏មិនហ៊ានប្រាប់ដែរ ពីព្រោះខ្លាចស្លាប់

    (សៀមរាប) ៖ យិន យូរ មានអាយុ៧២​ឆ្នាំបច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ​ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។​ នៅពេល យិន​ យូរ​ រៀនដល់ថ្នាក់ទី៩ គាត់មានអាយុ១៨ឆ្នាំ​ ខណៈពេលនោះផងដែរគាត់ក៏បានបោះបង់ចោលការសិក្សា​ ហើយទៅធ្វើស្រែចម្ការ។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម យិន យូរ គ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។ គាត់បាននិយាយថាសម្រាប់អាហារគឺគេធ្វើបបរ​សម្រាប់មនុស្ស ​៤០នាក់ដោយដាក់អង្ករតែប្រាំកំប៉ុង ​ហើយពេលខ្លះក៏បន្ថែមដូចជាព្រលិតនិងត្រកួន។​ យិន...

អ្នកប្រព្រឹត្តិខុសក្រមសីលធម៌ត្រូវយកទៅកសាង

(សៀមរាប) ៖ យ៉ែម ផាត មានអាយុ៦១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងឃុំកន្រ្ទាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ ផា​ត បានចូលរៀននៅក្នុងសាលាបានបីខែ បន្ទាប់មកក៏មានផ្ដួលរលំរដ្ឋាភិបាល​របស់សាធារណរដ្ឋខ្មែរ។ ក្នុងមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ផាត ដើរកាប់អុសដើម្បីឲ្យឪពុករបស់ខ្លួនកូរស្ករត្នោត។​ ពេលដែលខ្មែរក្រហមនិងទាហានរបស់សាធារណ​​​រដ្ឋ​ខ្មែរមានជម្លោះ ផាតនិងគ្រួសារបានរត់ចូលទៅនៅក្នុងព្រៃបានប្រាំថ្ងៃ គ្រួសាររបស់គាត់បានឮការកោះហៅឲ្យចេញពីព្រៃវិញ។​ បន្ទាប់ពីបានមករស់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាបវិញបានអស់រយៈពេលប្រាំថ្ងៃ ខ្មែរក្រហមបានវាយលុកកាន់កាប់​ខេត្តសៀមរាបនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣។ របបអាហារក្នុងមួយថ្ងៃគឺមានតែបបរសរាវដូចទឹក។​ ប្រជាជនម្នាក់អាចទទួលបានបបរដែលមានកាកតែបីស្លាបព្រាប៉ុណ្ណោះ និងអាចហូបបានតែពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ។​ ផាត មានតួនាទីក្នុងការកាប់ទន្រ្ទានខេត្ត លើកទំនប់...

អ្នកដឹកត្រីទៅដាក់នៅកងចល័តនីមួយៗ

(សៀមរាប) ៖ ឡែម លាត មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិ​តាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ លាត មានកូនទាំងអស់ប្រាំមួយនាក់ ប្រុសប្រាំនាក់ និងស្រីមួយនាក់។​ លាត បានរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០ នៅក្នុងសម័យសង្គម​រាស្រ្តនិយម។​ លាត បានសម្រចចិត្តឈប់ពីការសិក្សាដោយសារតែគាត់គ្មានសមត្ថភាពក្នុងការរកថវិកា។​លាត​បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០។​ ខ្មែរក្រហមចាប់ផ្ដើមចូលកាន់កាប់នៅឃុំកន្រ្ទាំងក្នុងចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៣​និង១៩៧៤។​លាត មានតួនាទីជាអ្នកដឹក​ត្រីទៅដាក់នៅកងចល័ត។​ នៅពេលព្រឹក លាត ត្រូវជិះទៅឃ្លាំងដើម្បីយកត្រីទៅកងចល័ត ដោយក្នុងមួយថ្ងៃ លាតត្រូវដឹកត្រីឲ្យបានប្រាំបីគីឡូក្រាម។​ពេលដែលលាតមានតួនាទីជាអ្នកដឹកត្រី...

បងស្លាប់ដោយសារតែគាត់ជាទាហានសក្ដិបី

(សៀមរាប) ៖ ថន ណៃ មានអាយុ ៧១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងឃុំកន្រ្ទាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។​ សព្វថ្ងៃ ណៃ​ មានរបរជាកសិករធ្វើស្រែចម្ការ។​ គាត់មិនបានទទួលការសិក្សានោះទេដោយសារតែជីវភាព។​ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣ មានការ​ទម្លាក់គ្រាប់បែកជាច្រើន ប៉ុន្ដែមិនមានការប៉ះពាល់អ្វីទៅកាន់ប្រជាជនឬទ្រព្យសម្បត្តិនោះទេ។​ ចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០​និង១៩៧៥ ណៃ ត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាប្រជាជនចាស់ ហើយក៏បានរស់នៅក្នុងភូមិដដែលដោយមិនបានជម្លៀសទៅទីណានោះទេ។​ ក្នុងមួយថ្ងៃ គាត់​ត្រូវធ្វើការធ្ងន់ៗជាច្រើនដូចជាការកាប់ទន្រ្ទានខេត្តនិង​​ ការរែកដីជាដើម។​ ណៃ...

ទទួលបានបបរពីរចានក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់តែមួយរស់

(សៀមរាប) ៖ ភាក់ រ៉ែត មានអាយុ៧១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិតាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ រ៉ែត បានចូលរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០ មុនពេលដែល រ៉ែត បានឈប់សិក្សាដោយសារភាពក្រខ្សត់។​ បន្ទាប់ពីបញ្ឈប់ការសិក្សា រ៉ែត បានមកឃ្វាលគោដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត ។​ ពេលដែលខ្មែរក្រហមបានចូលកមកាន់កាប់ខេត្តសៀម​​​រាប ទាហានមួយចំនួនបានមកសុំមាន់ និង អង្ករ។ ទាហានខ្មែរក្រហមច្រើនចេញមកយកមាន់ និងអង្ករពីប្រជា​ជននៅពេលយប់។​ប្រសិនបើប្រជាជននៅក្នុងភូមិរកមិនបានឲ្យទេ ទាហានខ្មែរក្រហមនឹងយកប្រជាជនទៅសម្លាប់។...

ធ្វើការនៅក្នុងក្រសួងទេសចរណ៍

(សៀមរាប) ៖ គង់ ថាត​ រស់នៅឯឃុំកន្ទ្រាំង​ ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប ដែលខ្មែរក្រហមបានចូលមកកាន់កាប់ចាប់​តាំងពីឆ្នាំ១៩៧០។​ ថាត ត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាត់ឲ្យទៅនៅក្នុងខេត្តសៀមរាបដើម្បីទៅធ្វើការនៅក្នុងក្រសួងទេស​ចរណ៍ បន្ទាប់ពីរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរបានដួលរលំ រហូត​ដល់​ឆ្នាំ១៩៧៧។​ គាត់បាននិយាយថា ក្រសួងទេស​ចរណ៍មានទីតាំងនៅកន្លែងបឹងហ្គាឡូមួយនៅខាងជើងព្រះរាជដំណាក់នៅខេត្តសៀមរាប​។ ទោះបីជាប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានផ្តាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសជាច្រើននៅជុំវិញពិភពលោក ប៉ុន្ដែក៏នៅតែមានទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសមួយចំនួនផងដែរ។​ ថា​ត​ បានរៀបរាប់ថា នៅពេលនោះមានភ្ញៀវទេស​ចរណ៍មកពីប្រទេសចិន ដែល​ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវអាកាសចូល​មកប្រទេស​កម្ពុជា។ ថាត អាចប៉ាន់ស្មានថាក្នុងមួយខែមានភ្ញៀវមកពីប្រទេសចិនយ៉ាងច្រើន៧០នាក់។ ភាគច្រើនភ្ញៀវទាំងអស់នោះមកទស្សនកិច្ចតំបន់ភូមិរបស់ប្រជាជនរស់​នៅ។​ រីឯទីកន្លែងទេស​ចរណ៍​វិញ​ត្រូវបានបិទជិតដោយហាមមិនឲ្យនរណាម្នាក់ចូលទៅក្នុងប្រាសាទ​បាន​ឡើយ។​ នៅឆ្នាំ១៩៧៧...

Solverwp- WordPress Theme and Plugin